Ένα από τα μεγάλα προβλήματα που οδήγησαν την οικονομία στην κατάρρευση ήταν ο ανορθολογισμός στην οργάνωση του κράτους. Όποιος προλάβαινε ή μπορούσε έφτιαχνε μια υπηρεσία στο χωριό του, διόριζε στη συνέχεια μερικούς δικούς του, και αυτοί ζούσαν καλά, και τα καφενεία …καλύτερα. Το τέλος της ιστορίας το ζούμε πλέον όλοι μας. Όσοι, επιπρόσθετα, δεν γοητευόμαστε από τις υπεραπλουστεύσεις και τα αναθέματα κατά των τρισκατάρατων τροϊκανών, τοκογλύφων και λοιπών δαιμόνων έχουμε πειστεί ότι πρέπει να αλλάξει δραστικά ο τρόπος οργάνωσης του κράτος.
Κατά βάση χρειάζεται να ανατραπεί η επικρατούσα πολύχρωμη και πολυκομματική αντίληψη για τον τρόπο οργάνωσης του κράτους συνολικά. Δεν μπορούμε να διατηρήσουμε δεκάδες υπηρεσίες με αμφίβολη αποτελεσματικότητα, πολύ δε περισσότερο να ανοίξουμε και νέες στο όνομα ενός νέου αναπτυξιακού μύθου. Είναι δε φανερό πως αν δεν προχωρήσουμε στις αναγκαίες αλλαγές στην οργάνωση του κράτους - κατά βάση στο σημάζεμά του - σύντομα θα φύγουν οι τοκογλύφοι και θα αναλάβουν δράση οι συμμορίες. Για όσους δεν έχουν καταλάβει αυτοί που καβάλησαν το κύμα του θυμού και της αγανάκτησης αυτό που προτείνουν οδηγεί στην απόλυτη οπισθοδρόμηση σε όλα τα επίπεδα.
Η κρίση πρέπει να αποτελέσει την αφορμή να δούμε με άλλο μάτι διάφορα που συμβαίνουν γύρω μας και είχαμε μάθει να τα προσπερνάμε χωρίς να δίνουμε σημασία. Αρχές Αυγούστου αποφασίσαμε να επισκεφθούμε κάποιους αρχαιολογικούς χώρους της Μεσσηνίας. Είχαμε βέβαια την έμπνευση να το κάνουμε Δευτέρα για να διαπιστώσουμε ότι, αν και Αύγουστος και μάλιστα στις αρχές του, τις Δευτέρες τα μνημεία είναι κλειστά!. Προφανώς το προσωπικό παίρνει το ρεπό του γιατί δουλεύει Κυριακή. Τώρα, γιατί δεν μεταφέρονται τα ρεπό άλλο μήνα, αυτό είναι μια άλλη ιστορία που έχει να κάνει με το συνολικότερο πρόβλημα της λειτουργίας του δημοσίου. Είμαστε βέβαιοι ότι οι περισσότεροι εργαζόμενοι στους αρχαιολογικούς χώρους της Μεσσηνίας θα προτιμούσαν να πάρουν τις άδειες και τα ρεπό τους το Δεκέμβρη από το να κάθονται μια ξεκάρφωτη Δευτέρα του Ιουλίου και του Αυγούστου. Δεν έχει νόημα να μπούμε σε επιμέρους λεπτομέρειες αλλά είναι φανερό ότι είναι λάθος να κλείνουν έστω και μια μέρα οι αρχαιολογικοί χώροι το καλοκαίρι και αυτό είναι κλασικό ζήτημα ανορθολογικής οργάνωσης.
Επανήλθαμε την επόμενη ημέρα για να διαπιστώσουμε ότι υπάρχει ένα μουσείο στη Χώρα που είναι ανοικτό με ελάχιστα όμως εκθέματα αλλά είναι κλειστό το ανάκτορο του Νέστωρα γιατί φτιάχνουν κάποιο στέγαστρο. Στο κάστρο της Πύλου στεγάζεται ένα ωραίο μικρό μουσείο ενάλιων αρχαιοτήτων, μια αίθουσα που γίνεται ψηφιακή αναπαράσταση της Ναυμαχίας του Ναυρίνου και άλλο ένα μικρό αρχαιολογικό μουσείο μέσα στην πόλη της Πύλου. Έχουμε δηλαδή σε απόσταση μερικών χιλιομέτρων διάσπαρτες δομές και προσωπικό. Είναι φανερό ότι το καλύτερο από όλες τις πλευρές θα ήταν να υπάρχει για όλη την περιοχή ένα μεγάλο μουσείο που θα συγκέντρωνε όλες τις δράσεις και το προσωπικό. Ο επισκέπτης θα έφευγε έχοντας μια σφαιρική γνώση για όλη την ιστορία της περιοχής ενώ το κράτος θα είχε καλύτερα οικονομικά αποτελέσματα.
Η ίδια περίπου εικόνα υπάρχει και στις άλλες περιοχές του νομού. Το αρχαιολογικό μουσείο στην Καλαμάτα έχει εκθέματα από πολλές περιοχές του νομού ενώ το μεγάλο ζήτημα είναι τι θα γίνει με την Αρχαία Μεσσήνη αλλά και με όσα έρχονται στο φως από άλλες σημαντικές ανασκαφές που βρίσκονται σε εξέλιξη όπως αυτή στην Αρχαία Θουρία. Εδώ και καιρό συζητείται η υπόθεση της ανέγερσης νέου μουσείου στην Αρχαία Μεσσήνη και θα έχουμε έτσι δυο μουσεία σχετικά μεγάλα σε απόσταση επίσης μερικών χιλιομέτρων. Το ερώτημα είναι απλό, μπορεί το ελληνικό δημόσιο να χρηματοδοτεί τα λειτουργικά τόσων μουσείων ή θα πρέπει να φτιάξει ένα μεγάλο που θα περιλαμβάνει το σύνολο των ευρημάτων σε όλο το νομό; Η απάντηση στο ερώτημα, αν κάποιος δει το θέμα με όρους αυστηρά οικονομικούς, είναι προφανής. Πώς όμως θα συνεργαστούν τόσοι διαφορετικοί άνθρωποι για να στήσουν αυτό το μουσείο; Και αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα αν διερευνήσει κάποιος τις αντιπαραθέσεις, υπόγειες και μη, επιστημονικών φορέων και προσώπων. Το σε ποιο χώρο θα εγκατασταθεί το νέο μεγάλο μουσείο, θα είναι το αξεπέραστο εμπόδιο που δεν μπορεί να λύσει ένα πολιτικό προσωπικό που έχει μάθει να πολιτεύεται με γνώμονα την μικροτοπική εξυπηρέτηση.
Το πολιτικό προσωπικό πρέπει να αλλάξει μυαλά. Ο Λαμπρόπουλος, όπως και κάθε βουλευτής, μπορεί να θέλει να φτιάξει ένα μουσείο στο δικό του χωριό και όχι στο διπλανό – εδώ έχουμε φτάσει τερματίζοντας το κοντέρ του τοπικισμού – αλλά αυτό θα ήταν αδιάφορο αν είχαμε μια κεντρική διοίκηση που θα έβλεπε το αυτονόητο. Μια διοίκηση που θα αξιοποιούσε τους υπάρχοντες πόρους φτιάχνοντας ουσιαστικές δομές και όχι τσιμεντένια κουφάρια που γεμίζουνν μόνο στο εγκαίνιά τους. Μια διοίκηση που θα έθετε φραγμούς σε προσωπικές φιλοδοξίες και αυθεντίες επιστημονικές και πολιτικές, εντάσσοντας τα πολλά εγώ σε ένα τεράστιο παραγωγικό εμείς. Η συνέχιση του ίδιου τρόπου αντιμετώπισης των προβλημάτων πρέπει να ανατραπεί και αυτό αφορά πολιτικές δυνάμεις και πρόσωπα που έρχονται από το παρελθόν ή πλασάρονται ως καινούργια. Οι συμμορίες είναι παρούσες και πωλούν τοπικισμό, εθνικισμό και καθαρότητα στις απόψεις, το χρώμα, το φύλο και τη φυλή. Δεν χρειάζεται να πέσουμε από τα σύννεφα και να δούμε ξαφνικά το φως το αληθινό. Χρειάζεται απλώς να σταματήσουμε να πλάθουμε μύθους και να καλλιεργούμε αυταπάτες στους πολίτες. Αυτά τρέφουν τον φασισμό και κάθε ολοκληρωτισμό, και αυτά πρέπει να ανατρέψουμε.
Υ.Γ Το άκρον άωτο της σύγχυσης είναι να θέλεις να εθνικοποιήσεις τις τράπεζες για να χρηματοδοτήσεις τις εμπορικές επιχειρήσεις που πωλούν τα καταναλωτικά προϊόντα της παγκοσμιοποίησης! Εννοείται ότι τις εμπορικές αλυσίδες τις καταστρέφει ο καπιταλισμός ο οποίος τις δημιούργησε! Το ανώτατο δε στάδιο του νεοκομμουνισμού είναι η κατάληψη από την εθνική φρουρά των εργοστασίων που φτιάχνουν χαρτί υγείας, όπως έπραξε ο σύντροφος Μαδούροστη Βενεζουέλα. Τι δεν καταλαβαίνεις, αγαπητή μου καθηγήτρια; Αυτά είναι βγαλμένα από το μπαούλο των αποτυχημένων ιδεών και βεβαιοτήτων σου που νομίζεις ότι αποτελούν λύση στο δράμα που ζούμε.
panagopg@gmail.com
