Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες συγκεκριμένων μηχανισμών, κομματικών και άλλων, έλειπε το πλήθος, αλλά και το πάθος. Τι έγινε; Δεν υπάρχουν προβλήματα μετά τις πλημμύρες; Δεν ρίχνουν οι πληγέντες ευθύνες και στη δημοτική αρχή; Μήπως ο κόσμος έχει αντιληφθεί το μικροκομματικό παιχνίδι που έχει στηθεί και προσπαθεί απλώς να μαζέψει τα συντρίμμια του, νιώθοντας τη ματαιότητα στη συμμετοχή σ' ένα θέατρο του παραλόγου;
Η προσπάθεια κομματικής και προσωπικής εκμετάλλευσης μιας καταστροφής που έχει προέλθει από ένα καιρικό φαινόμενα με ακραία χαρακτηριστικά είναι πρωτοφανής. Η δημοτική αρχή Καλαμάτας προφανώς και έχει ευθύνες. Ο Παναγιώτης Νίκας δεν είναι χθεσινός στα δημόσια αξιώματα και δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν υπήρχε προειδοποίηση από πολλές πλευρές, αλλά και από μικρότερες καταιγίδες, για τα πλημμυρικά φαινόμενα που μπορεί να συμβούν. Τα αντιπλημμυρικά έργα που προγραμματίστηκαν και εντάχθηκαν όλα αυτά τα χρόνια ήταν μηδενικά, όπως και η ετοιμότητα των πρώτων ωρών. Το να ισχυρίζεται λοιπόν ότι κάποτε έστειλε γράμμα και γραφή κι απάντηση δεν πήρε... είναι μια αστεία και εντελώς φθηνή δικαιολογία.
Αντίστοιχα όμως, τα παλιότερα πολιτικά κόμματα και πρόσωπα δεν είναι άμοιρα ευθυνών. Ο Σαμαράς -τα πρωτοπαλίκαρα του οποίου προσπαθούν να «κρεμάσουν» το Νίκα- τόσα χρόνια βουλευτής Μεσσηνίας δεν ήξερε τίποτα για αντιπλημμυρικά έργα; Τα ρέματα, όταν μπαζώνονταν και χτίζονταν σπίτια, δεν τα έβλεπε καμιά πολιτική εξουσία, τώρα τα είδαν όλα; Και εν πάση περιπτώσει, αν ο Σαμαράς θεωρούσε ότι ο Νίκας δεν κάνει για δήμαρχος, γιατί του έδωσε το χρίσμα στις τελευταίες εκλογές; Αστεία πράγματα κι εδώ, που δείχνουν ότι το συγκεκριμένο πολιτικό προσωπικό βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου, μακριά από τις ανάγκες του κόσμου. Προσπαθεί να λύσει προσωπικούς λογαριασμούς και γινάτια, τα οποία αφορούν μόνο τον δικό του μικρόκοσμο και κανέναν άλλο.
Το αυτό ισχύει και για τις δύο κυρίες του πάλαι ποτέ κραταιού ΠΑΣΟΚ, που βρήκαν κι αυτές στιγμή να λύσουν παλιούς λογαριασμούς. Οταν στην πολιτική κοιτάς πίσω και ψάχνεις ευκαιρία για να πάρεις προσωπικές ρεβάνς, βυθίζεσαι απλώς στο βούρκο της ανυποληψίας και της απαξίωσης.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο, οι κυβερνητικοί παράγοντες προσπαθούν να βγουν από το κάδρο των ευθυνών. Το πρόβλημα όμως είναι ότι με τα ψίχουλα που μοιράζουν σύντομα θα μετατραπούν σε αρνητικούς πρωταγωνιστές: Με... 5,5 εκατ. ευρώ σε όλους τους πληγέντες δήμους της χώρας, δεν διορθώνονται υποδομές και δεν λαμβάνεται πρόνοια ώστε να βγει τουλάχιστον ο φετινός χειμώνας χωρίς άλλα μεγάλα προβλήματα. Ως εκ τούτου, ας κάνουν το σταυρό τους να μη ρίξει καμία γερή καταιγίδα - γιατί τότε θα καταστούν αποκλειστικά υπεύθυνοι για ό,τι συμβεί. Οσο για τα μέτρα κοινωνικής πρόνοιας και προστασίας, αλλά και αποζημιώσεων, τα χαρτιά που ζητούνται από τους πληγέντες φουσκώνουν το ποτάμι της οργής. Ειδικά στον τομέα των καλλιεργειών και των πάγιων περιουσιακών στοιχείων που καταστράφηκαν, ζητούνται απίθανα δικαιολογητικά προκειμένου να δοθούν οι όποιες αποζημιώσεις. Από εδώ και πέρα όμως οι κυβερνητικοί παράγοντες υποχρεούνται να απαντούν πότε θα πάρουν οι άνθρωποι χρήματα για να ζήσουν και να πορευτούν - και δεν θα υπάρχει πλέον η δικαιολογία… «οι άλλοι φταίνε».
Στο προχθεσινό Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας οι πολίτες δεν προσήλθαν μαζικά για να αποδοκιμάσουν τη δημοτική αρχή, επειδή ενώ θεωρούν ότι ευθύνεται, αντιλαμβάνονται ταυτόχρονα ότι είναι ο μοναδικός μηχανισμός που αυτές τις μέρες βρέθηκε ουσιαστικά κοντά τους. Ο δήμαρχος μπορεί να μην έκοψε βόλτες στις γειτονιές κερνώντας... τσάι και συμπάθεια, αλλά οι υπηρεσίες του δήμου πήγαν σχεδόν παντού και στάθηκαν δίπλα στον πολίτη. Αυτή είναι η αλήθεια.
Ο μηχανισμός του δήμου, που όλοι ξέρουν στην Καλαμάτα ότι διοικείται και κινητοποιείται με την απόλυτη επίβλεψη και επιστασία του δημάρχου, όλες αυτές τις μέρες δούλεψε και εξακολουθεί να δουλεύει.
Οπως είχαμε άλλωστε προβλέψει, πάνω σε αυτό το μοτίβο θα κινηθεί ο δήμαρχος, ενώ σταδιακά στις επόμενες συσκέψεις θα αρχίσει να στέλνει το λογαριασμό των ευθυνών σε κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους. Καλό λοιπόν είναι όλοι να αντιληφθούν ότι οι κραυγές δεν αποδίδουν, και να στρωθούν στη δουλειά για να βοηθήσουν ουσιαστικά τους ανθρώπους, ξεπλένοντας έτσι ο καθένας το μέρος των ευθυνών που του αναλογεί.
Σε κάποια γραφεία αυτή την εβδομάδα βλέπαμε φώτα και μετά τα μεσάνυχτα. Την ίδια ώρα, κάποιοι άλλοι έβγαζαν... σέλφι χαριεντιζόμενοι. Είναι άδικο αυτοί να πουλάνε ευαισθησία κι ενδιαφέρον, σε βάρος όσων προσπαθούν να απαλύνουν τον πόνο που -και με δική τους ευθύνη- προκλήθηκε. Ελεος κάπου με την υποκρισία και το λαϊκισμό!
panagopg@gmail.com
