Εφαρμόζεται χρόνια σε όλη την Ευρώπη και θεωρείται ότι έχει αποδώσει κοινωνικά και οικονομικά. Στην Ελλάδα αργήσαμε να ανακαλύψουμε τις ΣΔΙΤ και την κατασκευή έργων με τη συγκεκριμένη μέθοδο. Η εφαρμογή μέσα από τις ελληνικές ιδιαιτερότητες έδωσε στη χώρα ένα ευρωπαϊκό οδικό δίκτυο, το οποίο κάτω από άλλες συνθήκες δύσκολα θα αποκτούσε η χώρα. Το πώς έγιναν τα πρώτα έργα ΣΔΙΤ και αν θα μπορούσαν να υπάρχουν καλύτεροι όροι είναι ζητήματα τα οποία χρειάζονται σοβαρή μελέτη, προκειμένου να προκύψουν συμπεράσματα αλλά και να χαραχθούν πολιτικές για το μέλλον.

Το καλό είναι ότι οι αφορισμοί των πρώτων χρόνων και τα διάφορα “κινήματα του τζάμπα” έχουν δώσει τη θέση τους στην αποδοχή της μεθόδου και σε νέα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Είναι αναμφίβολα θετικό το γεγονός ότι οι χθεσινοί “αγωνιστές” της... ανοικτής μπάρας τώρα σχεδιάζουν τη νέα γενιά έργων ΣΔΙΤ, υπάρχει όμως ένας προβληματισμός σε σχέση με τη ζαλάδα που έχει προκαλέσει η κωλοτούμπα. Οι ΣΔΙΤ δεν είναι για τα πάντα και ούτε μπορεί να γίνει ό,τι ο καθένας φανταστεί με αυτή τη μέθοδο, χρειάζεται προετοιμασία, μελέτη και σωστός προγραμματισμός. Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορεί να παίρνει ο καθένας μια λίστα έργων και να λέει ότι θα κάνει τα πάντα με ΣΔΙΤ. Χορτάσαμε από υπερβολές και από πορείες που κινούνται από το ένα άκρο στο άλλο, ας βρούμε ένα μέσο δρόμο. Τόσο δύσκολο είναι;

Γιώργος Παναγόπουλος