Η επανάληψη επικοινωνιακών εργαλείων του παρελθόντος όμως δεν είναι το νέο που έχει ανάγκη η χώρα, κι αυτό είναι φανερό σε όποιον μπορεί να δει πέρα από τα καινούργια διαχωριστικά τείχη που με επιμέλεια έχουν στηθεί όλα αυτά τα χρόνια για να συντηρηθεί το πιο παλιό από το παλιό.

Σε εκδηλώσεις αυτού του τύπου κυριαρχούν αυτοί που ξέρουν τη δουλειά από παλιά. Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη που στους κερδισμένους βρίσκονται πολιτικοί όπως ο Τατούλης. Το παλιό πολιτικό σύστημα καταφέρνει να αναπαράγεται μέσα από τις στάχτες του, υποδυόμενο το καινούργιο - κι αυτό είναι το τραγικό για τη χώρα. Αυτό συμβαίνει σε όλα τα επίπεδα, σε νέα και παλιά κόμματα, σε νέους και παλιούς σχηματισμούς.

Το πολιτικό αποτέλεσμα του συνεδρίου ήταν να συζητάμε για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ στις επόμενες εκλογές θα στηρίξουν το συνδυασμό Τατούλη. Και μόνο που συζητείται αυτό το ενδεχόμενο, αναδεικνύεται το πόσο αποτυχημένο ήταν το συνέδριο για το «νέο παραγωγικό μοντέλο» της Πελοποννήσου! Το νέο τελικά είναι ο Τατούλης και τόσα χρόνια δυστυχώς δεν το είχαμε καταλάβει!

Ο περιφερειάρχης μπορεί πλέον να υποδύεται τον υπερκομματικό που έχει υπερβεί το παλιό κομματικό σύστημα και να επιδεικνύει υπερήφανος τις στηρίξεις από το πάλε ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ του Σαμαρά, επιδιώκοντας να κλείσει με στήριξη ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Από το ΕΚΚΕ στη ΝΔ κι από εκεί επιστροφή στη «ριζοσπαστική αριστερά», αν μη τι άλλο θαυμαστός ο κύκλος. Το προξενιό έγινε, τα χαμόγελα και οι φιλοφρονήσεις περίσσεψαν, και μένει να δούμε αν όλα αυτά θα οδηγήσουν και σε…γάμο. Στην πολιτική ζωής τα πάντα πλέον γίνονται και οι πολιτικές κωλοτούμπες είναι τόσο πολλές που αποτελούν τον κανόνα και όχι την εξαίρεση.

Το αναπτυξιακό συνέδριο δεν έγινε βέβαια για να παντρευτεί ο ΣΥΡΙΖΑ τον Τατούλη. Εγινε για να καταγραφεί η κυβερνητική πολιτική στην Πελοπόννησο. Η ελλιπής προετοιμασία, η βιασύνη και η προεκλογική αντιμετώπιση των θεμάτων οδήγησε στο να εξαγγέλλονται φράγματα που έχουν κατασκευαστεί και να ξεχνιούνται τα αρδευτικά δίκτυα που υπολείπονται! Το συγκεκριμένο λάθος μάλιστα δεν ήταν εν τη ρύμη του λόγου, αλλά στο γραπτό κείμενο της ομιλίας που εκφωνήθηκε από τα πρωθυπουργικά χείλη, οπότε αποτελεί απτή απόδειξη της... σοβαρότητας και όλων των άλλων που εξαγγέλθηκαν. Κυριάρχησαν λοιπόν οι υποσχέσεις με βάση τα αιτήματα, οι διακηρύξεις εκ του προχείρου και το αναμάσημα παλιών εξαγγελιών, οι οποίες δεν συνθέτουν «νέο παραγωγικό μοντέλο», όπως υπερηφάνως διατείνονται οι κυβερνητικοί, αλλά καρικατούρα του παλιού.

Το παλιό είναι εδώ, λοιπόν, στις πρακτικές και στις αντιλήψεις, στις υποσχέσεις και τους τακτικισμούς.

Μέσα σε αυτό το μαύρο των διαπιστώσεων, αν προσπαθήσει κανείς να διακρίνει ένα φως στο τούνελ, αυτό βρίσκεται σε μια... νέα συντελούμενη κωλοτούμπα: Οι κυβερνητικοί παράγοντες αντιλαμβανόμενοι ότι δημόσια έργα δεν γίνονται με εξυπνάδες, εγκαταλείπουν το αποτυχημένο μοντέλο των τμηματικών δημοπρασιών του Πάτρα - Πύργος και ανακαλύπτουν τις συμβάσεις παραχώρησης. Και τα σκουπίδια με ΣΔΙΤ και το αεροδρόμιο Καλαμάτας σε τροχιά παραχώρησης και οι δρόμοι του νομού σε πρόγραμμα συγχρηματοδότησης. Καλώς τα, τα παιδιά, στον κόσμο που μέχρι χθες κατάγγελλαν!

Υπάρχει όμως ένα κρίσιμο ζήτημα: Ποιος θα τα εφαρμόσει όλα αυτά; Γιατί καλές οι εξαγγελίες, αλλά αυτά για να γίνουν θέλουν προετοιμασία, αποφασιστικότητα και πρόθυμους βουλευτές να τα κυρώσουν στη Βουλή. Οι υπουργοί που έχουν συνδέσει το όνομά τους με την κατάτμηση του Πάτρα - Πύργος πώς θα "τρέξουν" παραχωρήσεις; Και αν το κάνουν, θα το αντέξει η συγκεκριμένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία;

Υποσχέσεις δόθηκαν πολλές, χωρίς όμως συγκεκριμένο πολιτικό πλαίσιο με δομημένες προτεραιότητες, αρχή, μέση και τέλος. Από υποσχέσεις όμως έχουμε πλέον χορτάσει… «Λάδια πολλά και από τηγανίτες τίποτα» - κι αυτό είναι το διαρκές πολιτικό και οικονομικό μας δράμα.

panagopg@gmail.com