Εχουμε διανύσει ήδη τις μισές από τις 100 πρώτες μέρες της πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά, και η κοινή γνώμη ακόμα δεν έχει καταλάβει ποια είναι η οικονομική πολιτική που θα ακολουθήσει η κυβέρνηση. Ετσι κι αλλιώς ο κ. Σαμαράς ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε μπερδέψει όλη την οικουμένη, αφού άλλα έλεγε στο Ζάππειο και άλλα εφάρμοζε ως εταίρος της κυβέρνησης του Λουκά Παπαδήμου. Πιο συγκεκριμένα, η αντιμνημονιακή ρητορική του Ζαππείου προκάλεσε ρωγμές στο οικοδόμημα της κεντροδεξιάς ιδεολογίας - και ουσιαστικά νομιμοποίησε τις ακραίες αντιευρωπαϊκές φωνές που οδήγησαν τελικά τους Ανεξάρτητους Ελληνες και τη Χρυσή Αυγή στο Κοινοβούλιο. Τώρα αυτές οι δυνάμεις, έχοντας ως πρότυπο τη λεηλασία των εκλογικών ποσοστών του ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ, περιμένουν να αποτύχει ο κ. Σαμαράς για να λεηλατήσουν τα εκλογικά ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας.
Με άλλα λόγια, ο κ. Σαμαράς ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης νομιμοποίησε με την πολιτική του τις ακραίες αντιευρωπαϊκές φωνές, αλλά τώρα ως πρωθυπουργός είναι αναγκασμένος να συγκρουστεί μαζί τους για να μην παραδώσει μια ανίσχυρη Ελλάδα στους πολιτικούς της δραχμής. Για να μην περάσει στην Ιστορία ως ο τελευταίος αποτυχημένος πρωθυπουργός του ευρώ, θα πρέπει επιπλέον να συγκρουστεί τόσο με τις δυνάμεις που τον βοήθησαν να εκλεγεί πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας όσο και με τις δυνάμεις που τον εξέλεξαν πρωθυπουργό. Εδώ ξεκινούν τα... πολύ δύσκολα για τον κ. Σαμαρά - ο οποίος μάλλον γνωρίζει ότι θα έχει την τύχη του Γιώργου Παπανδρέου αν προσπαθήσει να κρατήσει δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη.
Ο κ. Παπανδρέου, ως γνωστόν, προσπάθησε να σώσει την Ελλάδα χωρίς να δυσαρεστήσει το βαθύ ΠΑΣΟΚ. Τελικώς ούτε την Ελλάδα έσωσε, ούτε το βαθύ ΠΑΣΟΚ τον ψήφισε. Το καράβι της Ελλάδας βούλιαξε ακόμα περισσότερο, και το βαθύ ΠΑΣΟΚ ψήφισε... ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Παπανδρέου δίστασε να συγκρουστεί με τις κατεστημένες δυνάμεις και το πλήρωσε ακριβά, καθώς περνάει στην Ιστορία ως ο πιο αποτυχημένος εκλεγμένος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης.
Γνωρίζοντας όλα τα παραπάνω ο κ. Σαμαράς θα πρέπει εντός των επόμενων ημερών να περάσει από τις συμπληγάδες, προσπαθώντας αφενός να οδηγήσει το καράβι της Ελλάδας μακριά από τα αβαθή της Ευρώπης και αφετέρου να μη μείνει μόνος στο κατάστρωμα του πλοίου όταν οι Σειρήνες του λαϊκισμού θα αρχίσουν το γνωστό τραγούδι του πολιτικού κόστους... Πιστεύω ότι ούτε ο ίδιος δεν γνωρίζει με ποιο τρόπο θα κατορθώσει να περάσει από τις συμπληγάδες. Ετσι κι αλλιώς σε κρίσιμες ιστορικές περιόδους πάνε... περίπατο τα μακροπρόθεσμα πλάνα και τα δόγματα. Στις κρίσιμες ιστορικές περιόδους το μόνο που έχει σημασία είναι η επίτευξη του στόχου. Ολα τα υπόλοιπα είναι θεωρίες για τηλεοπτικά παράθυρα σε εποχές παχιών αγελάδων.
Θα πετύχει τους στόχους που έχει θέσει ο κ. Σαμαράς; Οποιοσδήποτε επιχειρήσει τώρα να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα με ένα “ναι” ή με ένα “όχι” έχει... 50% πιθανότητες να κάνει σωστή πρόβλεψη, καθώς η κυβέρνηση δεν έχει αποκαλύψει ακόμα τις πραγματικές της προθέσεις. Για την ακρίβεια, μέχρι τώρα έχουμε ακούσει προτάσεις για 11,5 δισεκατομμύρια ευρώ, οι οποίες δεν διαφέρουν και πολύ από τα μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου για να μη δυσαρεστήσει το βαθύ ΠΑΣΟΚ. Ακούμε και διαβάζουμε επίσης για μεταρρυθμίσεις που θα γίνουν στο μέλλον... ενώ έπρεπε να γίνουν προχθές. Συγκεκριμένα: Ακούμε πάλι για περικοπές συντάξεων και μισθών αλλά δεν ακούμε τίποτα για ουσιαστική συρρίκνωση του Δημοσίου. Δεν ακούμε π.χ. κουβέντα για την ανάγκη μείωσης των δαπανών μισθοδοσίας των δημοσίων υπαλλήλων. Στην ανάγκη βρε αδερφέ, αν δεν μπορούν να κάνουν απολύσεις, ας δώσουν μειωμένη πρόωρη σύνταξη σε 100.000 υπαλλήλους ώστε να μειωθούν οι δαπάνες μισθοδοσίας. Σε κάθε περίπτωση, όλοι γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να μειωθεί το έλλειμμα αν δεν μειωθούν οι δαπάνες του Δημοσίου. Επίσης όλοι γνωρίζουν ότι οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να γίνουν τώρα και όχι το... 2015 όπως εξήγγειλε ο κατά τα άλλα εκσυγχρονιστής Κωστής Χατζηδάκης. Αν δεν γίνουν τώρα οι μεταρρυθμίσεις... δεν θα γίνουν ποτέ, αφού το 2015 θα κυβερνούν οι πολιτικοί της δραχμής.
Η κυβέρνηση έχει ραντεβού με τη Ιστορία. Εντός των επόμενων ημερών, ή θα σπάσει τα αυγά των συντεχνιών ή θα συνθλιβεί στις συμπληγάδες του δισταγμού.
