Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην "Ε" ο πρόεδρος της Ενωσης τέως Βουλευτών και Ευρωβουλευτών, Κωνσταντίνος Πυλαρινός, όταν ρωτήθηκε γιατί δεν αξιοποιήθηκαν οι αναπτυξιακές δυνατότητες της Μεσσηνίας, μεταξύ άλλων απάντησε: “Εχοντας πάντα κατά νουν την αξία της γεωγραφικής αυτής περιοχής για την Ελλάδα και τη Μεσόγειο, έκανα εδώ και 37 χρόνια κάποιες προτάσεις, δυστυχώς σε «κουφούς». Ενα απτό παράδειγμα: Το κράτος ποτέ δεν σχεδίασε και οι Μεσσήνιοι ποτέ θερμά δεν ενδιαφέρθηκαν για την ηλεκτροκίνηση του σιδηροδρόμου τους, και όμως ένας σύγχρονος σιδηρόδρομος είναι το βασικό εργαλείο για την όποια ανάπτυξη. Αν κάποιοι τότε πρόσεχαν αυτές τις προτάσεις, σήμερα η Μεσσηνία θα ήταν η… Καλιφόρνια της Ελλάδος”. Την ώρα που οι αναγνώστες της “Ε” διάβαζαν αυτή τη συνέντευξη, η Φιλαρμονική του Δήμου Καλαμάτας υποδεχόταν στο σταθμό της μεσσηνιακής πρωτεύουσας το τουριστικό τρένο που είχαν δρομολογήσει φίλοι του σιδηρόδρομου στο ξεχορταριασμένο δίκτυο της Πελοποννήσου. Διαβάζοντας την είδηση για τη μουσική υποδοχή του τρένου, φίλος της “Ε” σχολίασε στο Facebook: “Πού καταντήσαμε... Κάνουμε γιορτή επειδή έρχεται ένα τρένο στην Καλαμάτα, όταν αυτό από εποχής Τρικούπη και μέχρι πρότινος ήταν μια καθημερινή ρουτίνα”.
Με άλλα λόγια: Διαπιστώνουμε για μία ακόμα φορά ότι οι άρχοντες που κυβερνούν τα τελευταία χρόνια τον τόπο έχουν μία και μοναδική ικανότητα: να μετατρέπουν την ανικανότητά τους σε επικοινωνιακό πανηγύρι, προκειμένου να κρύψουν το χάσμα που μας χωρίζει από τις ανεπτυγμένες χώρες. Ετσι λοιπόν, αντί να τελέσουν μνημόσυνο για το τρένο του Μοριά, έστειλαν την μπάντα να παιανίζει εμβατήρια για την υποδοχή δύο μηχανών Alco, τριών σκευοφόρων κι ενός επιβατικού βαγονιού. Στην πραγματικότητα η Φιλαρμονική δεν παιάνιζε εμβατήρια για την υποδοχή του τρένου. Παιάνιζε χαρμόσυνα εμβατήρια γιατί παραχωρήθηκε η χρήση των σιδηροδρομικών σταθμών στο Δήμο Καλαμάτας. Τι θα κάνει ο δήμος τους σιδηροδρομικούς σταθμούς; Ο,τι ακριβώς έκανε και το λιμάνι. Θα τους παραχωρήσει σε ιδιώτες για να αναπτύξουν... τραπεζοκαθίσματα.
Στα τραπεζοκαθίσματα εδράζεται το μοναδικό “αναπτυξιακό μοντέλο” που γνωρίζουν οι τοπικοί άρχοντες. Για την ακρίβεια: Παραχωρούν τους δημόσιους χώρους για ανάπτυξη τραπεζοκαθισμάτων με αντάλλαγμα... ψηφαλάκια. Με τα ψηφαλάκια από τα τραπεζοκαθίσματα επανεκλέγονται και διοργανώνουν πανηγύρια στη μνήμη του τρένου. Το χειρότερο από όλα όμως είναι ότι πλέον... δεν μιλούν καν για την ανάγκη δημιουργίας ενός σύγχρονου ηλεκτροκίνητου σιδηροδρομικού δικτύου, όπως οραματιζόταν ήδη πριν από 37 χρόνια ο τότε νομάρχης Μεσσηνίας Κωνσταντίνος Πυλαρινός. Αντιθέτως, μιλούν για την κυκλοφορία τουριστικών τρένων στο υπάρχον ξεπερασμένο μετρικό δίκτυο του Μοριά.
Το γράψαμε πολλές φορές και δεν θα βαρεθούμε να το γράφουμε: Οποιος συζητάει για κυκλοφορία τουριστικών τρένων στο υπάρχον δίκτυο, είτε εξυπηρετεί ευθέως τα συμφέροντα του λόμπι των οδικών μεταφορών, είτε λειτουργεί ως “χρήσιμος ηλίθιος” και εξυπηρετεί... εμμέσως τα συμφέροντα του λόμπι των οδικών μεταφορών. Σε κάθε περίπτωση, το λόμπι των οδικών μεταφορών έχει κάθε λόγο και ηθικό δικαίωμα να υπερασπιστεί τα συμφέροντά του, όπως τα υπερασπίστηκε και στο παρελθόν βάζοντας ταφόπλακα στο σιδηρόδρομο της Πελοποννήσου. Στο παρελθόν ως λόμπι των μεταφορών οριζόταν το άθροισμα των συμφερόντων των ΚΤΕΛ, των ταξί και των μεταφορικών οδικών εταιρειών. Μετρήστε ψήφους που έχουν οι οικογένειες του λόμπι και αμέσως θα αντιληφθείτε τις αιτίες που οδήγησαν στην καταστροφή των σιδηροδρομικών μετακινήσεων και μεταφορών στην Πελοπόννησο. Αν προσθέσετε και την εταιρεία που κατασκεύασε και εκμεταλλεύεται τον νέο αυτοκινητόδρομο, τότε θα κατανοήσετε αμέσως γιατί οι ολοένα και περισσότεροι μιλούν για... τουριστικά τρένα στο δίκτυο του 19ου αιώνα.
Κανένας από αυτούς όμως δε θα σας απαριθμήσει τα οφέλη που θα απολαύσει η Μεσσηνία σε περίπτωση που αποκτήσει ένα σύγχρονο ηλεκτροκίνητο σιδηροδρομικό δίκτυο. Αν λοιπόν το δίκτυο ηλεκτροκινηθεί και τα τρένα κινούνται με μέση ωραία ταχύτητα 300 χιλιόμετρα -η οποία είναι χαμηλή για την Ευρώπη-, το ταξίδι από Αθήνα για Καλαμάτα θα διαρκεί λιγότερο από μία ώρα. Τότε η Μεσσηνία θα γίνει η Καλιφόρνια της Ελλάδας, όπως ακριβώς οραματίστηκε ο κ. Πυλαρινός πριν από 37 ολόκληρα χρόνια. Σε διαφορετική περίπτωση η Μεσσηνία θα βλέπει τα τρένα να περνούν στον ηλεκτροκίνητο βόρειο άξονα της Πελοποννήσου... και θα αναρωτιέται γιατί η δεύτερη κατοικία αναπτύσσεται μόνο στην περιοχή που εκτείνεται μεταξύ Πατρών και Κορίνθου.
Σε διαφορετική περίπτωση δηλαδή, ας απλώσουμε την... αρίδα μας στα υπάρχοντα τραπεζοκαθίσματα, δίπλα στους άρχοντες που έχουν χάσει προ πολλού το τρένο της ανάπτυξης και της λογικής.
