Οι δημοσκοπήσεις που γίνονται μετά την προκήρυξη των εκλογών θεωρούνται πάντα περισσότερο αξιόπιστες. Όσοι απαντούν έχουν μπροστά τους πλέον το σύνολο των δεδομένων και ως εκ τούτου οι απαντήσεις είναι κοντά στην πραγματικότητα. Μέσα στην προεκλογική περίοδο υπάρχουν μετακινήσεις και διαφοροποιήσεις, οι οποίες δύσκολα ανατρέπουν τη συνολική εικόνα. Σύμφωνα λοιπόν με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, η Ν.Δ. δεν χάνει την πρωτιά, παρότι έχει μειωθεί η διαφορά της από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δύσκολα ακόμα και στις κάλπες με ενισχυμένη αναλογική θα μπορέσει να κατακτήσει την πολυπόθητη γι’ αυτήν αυτοδυναμία.
Αν δεν συμβεί κάτι συνταρακτικό τις επόμενες εβδομάδες που θα ανατρέπει τις υπάρχουσες ισορροπίες, οι δημοσκοπήσεις μάς λένε ότι η Ν.Δ. θα είναι πρώτη, αλλά δεν θα μπορέσει να κάνει αυτοδύναμη κυβέρνηση, ακόμα και αν προσφύγει σε νέες εκλογές τον Ιούλιο. Το ερώτημα που τίθεται είναι τι θα πράξει η ηγεσία της το βράδυ της 21ης Μαΐου αν το ποσοστό της είναι κάτω από 30%, δηλαδή μακριά από την αυτοδυναμία. Θα ζητήσει συνεργασία με κόμμα ή κόμματα; Θα πάει σε δεύτερες εκλογές τον Ιούλιο με κίνδυνο να χρεωθεί τις κάλπες και να ρισκάρει ακόμα και την πρωτιά της; Οι εκλογές του Μαΐου είναι λοιπόν ένα αυτοτελές γεγονός που καθορίζει όλες τις επόμενες εξελίξεις. Οι δημοσκοπήσεις μάς λένε τι θα γίνει τον Μάιο, αλλά έχουν εξαιρετικά μειωμένη αξιοπιστία οι όποιες προβλέψεις τους για τον Ιούλιο, γιατί ακριβώς μεσολαβούν εκλογές.
Οι βουλευτές θα προκύψουν από τις κάλπες του Μαΐου με σταυρό προτίμησης. Σε τυχόν επαναληπτικές δεν αναμένεται να αλλάξει η σειρά κατάταξης. Οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με λίστα, όπου οι αρχηγοί των κομμάτων είθισται να την καταρτίζουν με βάση τη σειρά που έδωσε ο σταυρός προτίμησης. Έχει σημασία να σημειώσουμε εδώ ότι αν θέλει ο αρχηγός ενός κόμματος μπορεί να αλλάξει τη σειρά διαγράφοντας ή απομακρύνοντας κάποιον που θεωρεί ότι δεν εξυπηρετεί τη στρατηγική του κόμματος. Η λίστα είναι αποκλειστική αρμοδιότητα του αρχηγού. Η διευκρίνιση αυτή είναι κρίσιμη, γιατί μπαίνουμε σε μια περίοδο που υπάρχουν εύθραυστες ισορροπίες και τακτικισμοί προσώπων και στο εσωτερικό των κομμάτων.
Σε τοπικό επίπεδο, η Ν.Δ. στις πρώτες εκλογές οριακά θα εκλέξει δύο βουλευτές, ενώ στις δεύτερες με τα σημερινά δημοσκοπικά δεδομένα φτάνει μέχρι τρεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει σίγουρα έναν και από εκεί και πέρα όλοι οι υπόλοιποι διεκδικούν έδρα που θα κατακτήσουν κάποιοι με σχετική ευκολία στην πρώτη κάλπη και υπό συνδυασμό προϋποθέσεων στη δεύτερη. Με δυο λόγια, από την κάλπη του Μαΐου θα έχουν προκύψει τα πρόσωπα των νέων βουλευτών και βέβαια των εν αναμονή υπό κάποιων προϋποθέσεων στη δεύτερη κάλπη.
Με το που κλείνει το ζήτημα της εκλογής βουλευτών ανοίγει πλέον σε όλη του τη μεγαλοπρέπεια αυτό των αυτοδιοικητικών εκλογών. Σε επίπεδο δήμων τα πράγματα στη Μεσσηνία είναι προσδιορισμένα με ανοικτό μόνο το τι θα κάνει η Ν.Δ. στην Τριφυλία. Ποιον δηλαδή θα στηρίξει και αν θα υπάρξει μετακόμιση κάποιου από τους αποτυχόντες να εκλεγούν βουλευτές. Πέρα όμως από τις μετακινήσεις και τις στηρίξεις κρίσιμο είναι το στοιχείο της δυναμικής που θα δημιουργηθεί από τα νέα πολιτικά δεδομένα. Από το αν υπάρχει πολιτική ανατροπή ή αυτοδύναμη κυβέρνηση της Ν.Δ. θα προκύψουν και ανάλογες πολιτικές εξελίξεις.
Στις εκλογές του 2019 οι υποψήφιοι σε δήμους και περιφέρειες που προέρχονταν από τη Ν.Δ. και στηρίχθηκαν έμμεσα ή άμεσα έχοντας την ώθηση της ευνοϊκής πολιτικής συγκυρίας, σάρωσαν. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και τώρα, σε διαφορετική όμως κατεύθυνση. Στην περίπτωση βεβαίως που υπάρχει αυτοδύναμη κυβέρνηση της Ν.Δ. και εκ νέου πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης, σε Πελοπόννησο και Μεσσηνία τα πράγματα θα είναι εξαιρετικά εύκολα για τους υποψηφίους του κυβερνώντος κόμματος.
Δεν πρέπει βέβαια να παραβλέψουμε ότι οι υποψήφιοι που προέρχονται από τη Ν.Δ. ακόμα και αν δεν έχουν την πολιτική συγκυρία μαζί τους έχουν την εξουσία και συγκροτημένα αυτοδιοικητικά σχήματα, που τους επιτρέπουν να δώσουν με αξιώσεις τη μάχη για την επικράτηση ακόμα και μέσα σε αρνητική πολιτική συγκυρία. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης αντίθετα έχουν ως μοναδική στρατηγική την αξιοποίηση της συγκυρίας πηγαίνοντας ουσιαστικά στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Θεσμοί, όπως η αυτοδιοίκηση, δεν είναι όμως πεδίο επικράτησης με βάση τη συγκυρία, αλλά χώρος πολιτικής δράσης που σφυρηλατεί σχέσεις και αναδεικνύει πολιτικές. Όταν αυτό απουσιάζει, ελπίζεις μόνο σε λαμπερά και χαρισματικά πρόσωπα χάνοντας τελικά εκλογικά αλλά και πολιτικά.

panagopg@gmail.com