Το κλείσιμο της τουριστικής σεζόν βρίσκει τους Μεσσήνιους να μετρούν απώλειες εσόδων. Η χρονιά ήταν εξαιρετικά άσχημη με απώλειες εισοδήματος σε όλους τους κλάδους του τουρισμού. Σύμφωνα με εκτιμήσεις ανθρώπων της αγοράς, η πτώση ξεπερνά το 20% σε σχέση με το 2022 και πολύ περισσότερο σε σχέση με το 2019. Το βασικό ερώτημα που θα έπρεπε να απασχολεί τους πάντες και κυρίως τους ανθρώπους της αγοράς είναι γιατί συνέβη αυτό. Πού οφείλεται δηλαδή, γιατί κάτι αντίστοιχο δεν συμβαίνει σε άλλες περιοχές της χώρας, αντίθετα στις περισσότερες υπάρχει σημαντική αύξηση.
Η πρώτη εμφανής απάντηση έχει να κάνει με τη μείωση των αφίξεων μέσω του Αεροδρομίου Καλαμάτας. Υπάρχει όντως αντιστοιχία της μείωσης με αυτή της κίνησης του Αεροδρομίου. Γιατί όμως συνέβη αυτό; Πού οφείλεται η μείωση πτήσεων και αφίξεων στο Αεροδρόμιο; Γιατί δεν γίνεται ούτε καν προσφορά για την επιδοτούμενη γραμμή της Θεσσαλονίκης, με αποτέλεσμα μετά από πολλά χρόνια να επανέρχεται η χειμερία νάρκη στο Αεροδρόμιο Καλαμάτας;
Οι απαντήσεις στα συγκεκριμένα ερωτήματα νομίζουμε ότι πρέπει να δοθούν άμεσα. Οι τοπικοί πολιτικοί παράγοντες σε συνεργασία με τους επιχειρηματίες του τουριστικού κλάδου χρειάζεται να διερευνήσουν σε βάθος τα προβλήματα της φετινής χρονιάς και να καταλήξουν στους λόγους, για τους οποίους υπήρξε αυτή η μεγάλη υποχώρηση στον τουρισμό. Χωρίς λεπτομερή και ουσιαστική καταγραφή των προβλημάτων δεν μπορεί να υπάρξει σχεδιασμός της επόμενης ημέρας.
Φοβούμαστε ότι δύσκολα θα γίνει ειλικρινής καταγραφή των προβλημάτων, γιατί ο κάθε εμπλεκόμενος θέλει να βγάλει από το κάδρο τις δικές του ευθύνες. Είναι εξόχως βολικό ο καθένας να δείχνει τις ευθύνες του άλλου και στο τέλος του γνωστού κυρίου Χατζηπετρή, που συνήθως είναι το αόριστο κράτος. Δεν μπορούμε όμως έτσι να πάμε πουθενά. Δεν γίνεται ο ένας να κατηγορεί γενικώς και αορίστως τον άλλον, χρειάζεται η διερεύνηση των αιτιών να καταλήγει σε ένα διά ταύτα που θα οδηγεί σε συγκεκριμένες προτάσεις.
Η περιοχή έχει μπει τα τελευταία χρόνια στον τουριστικό χάρτη, δεν έχει παράδοση και γι’ αυτό είναι ακόμα ευάλωτη σε ισχυρές διακυμάνσεις, όπως τη φετινή. Η λειτουργία για πολλά χρόνια μόνο με Έλληνες κατά βάση από την Αθήνα και για περιορισμένες ημέρες του χρόνου, έχει κλείσει τον κύκλο της. Μια περιοχή δεν μπορεί να στηρίζεται σε αυτή τη μορφή τουρισμού, η οποία καταλήγει στον ανταγωνισμό τού αν θα πάρουν περισσότερους επισκέπτες τον Αύγουστο τα ξενοδοχεία ή η βραχυχρόνια μίσθωση. Μιλάμε για καβγά της μιζέριας και της παρακμής για να μοιραστούν τα ψίχουλα της πίτας.
Η περιοχή έχει τις δυνατότητες να μπει δυναμικά στις μεγάλες τουριστικές αγορές, αλλά αυτό απαιτεί διαφορετική προσέγγιση και στρατηγικό σχέδιο. Αυτό αναζητείται και αυτό δεν πρόκειται να υπάρξει όσο δεν διερευνώνται ειλικρινά και αξιόπιστα τα προβλήματα σε κάθε φάση. Η φετινή υποχώρηση αποτελεί καμπάνα αφύπνισης, την οποία χρειάζεται να την ακούσουν όλοι και να ξυπνήσουν. Τίποτα δεν πρόκειται να γίνει από μόνο του, χρειάζονται κινήσεις και πολιτικές που θα προβάλουν και θα καθιστούν ελκυστικό και ανθεκτικό στις διακυμάνσεις το τουριστικό προϊόν της περιοχής. Μόνο έτσι θα υπάρχουν επενδύσεις που θα επιφέρουν εισόδημα μακροχρόνια και θα οδηγήσουν στην αναστροφή της πορείας εγκατάλειψης της περιοχής.
Βρισκόμαστε στο τέλος της προεκλογικής περιόδου και εκτός από λιβανίσματα και ευχές έχουμε ακούσει ελάχιστες ουσιαστικές και εφαρμόσιμες προτάσεις ενίσχυσης του τουρισμού στην περιοχή. Μιλάμε για συγκεκριμένα και εφαρμόσιμα μέτρα και όχι για αόριστες υποσχέσεις. Η έλλειψη προτάσεων δεν είναι τυχαία, οι περισσότεροι αγνοούν τι πρέπει να γίνει και μένουν στους λογογραφικούς μπακαλιάρους περί… ευλογημένου τόπου.
Είναι καιρός να τελειώνει ο αυτοθαυμασμός μεγαλείου, προκειμένου τα παιδιά του «ευλογημένου τόπου» να μείνουν και να δημιουργήσουν σε αυτόν. Για να συμβεί αυτό πρέπει να εντοπίζονται έγκαιρα τα προβλήματα και να αξιοποιούνται τα συγκριτικά πλεονεκτήματα. Έχουμε την αίσθηση ότι για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο χρειάζεται να εγκαταλειφθούν κατεστημένες πολιτικές και επιχειρηματικές λειτουργίες, οι οποίες διαπλέκονται σε ένα αλισβερίσι που εξαντλείται στο μοίρασμα επιδοτήσεων και ευρωπαϊκών προγραμμάτων. Το παλαιοκομματικό νταραβέρι είναι τελικά και σε αυτή την περίπτωση ο λόγος που η περιοχή παραμένει δέσμια στην υστέρηση και τη φτώχεια. Το κάρο του τουρισμού έχει κολλήσει και δεν βλέπουμε δυνάμεις πρόθυμες να το σπρώξουν μπροστά.

panagopg@gmail.com