Το κακό είναι ότι στη διάρκεια όλης της προεκλογικής περιόδου δεν κυριάρχησαν οι ψύχραιμες φωνές. Δεν εξηγήθηκε πειστικά και με νηφαλιότητα η κάθε πρόταση, το κάθε σχέδιο και η εναλλακτική του αλλά κυριάρχησε ο φόβος και η καταστροφολογία. Οι ακραίοι του «φωτός» και του «σκότους» έκαναν πάρτι, παρουσιάζοντας ο καθένας τη δική του καταστροφολογία και μηδενισμό. Ο κόσμος καλείται να ψηφίσει μεταξύ του φόβου ότι θα καταστραφεί, είτε συνεχιστεί το μνημόνιο, είτε σχιστεί μικρά κομματάκια το βράδυ των εκλογών. Διότι οι μεν λένε ότι το μνημόνιο έφερε την καταστροφή, την ανθρωπιστική κρίση και την κατοχή και οι δε ότι η έξοδος από τη συμφωνία θα φέρει το χάος της Αργεντινής, την ανέχεια της Βενεζουέλας και τον ολοκληρωτισμό της Βόρειας Κορέας.
Ο φόβος, σε συνδυασμό με το θυμό και την οργή για τη ματαίωση των προσδοκιών, και η δύσκολη καθημερινότητα του κάθε ανθρώπου, που έφερε η οικονομική κρίση, θα προσδιορίσουν το εκλογικό αποτέλεσμα. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον είναι απολύτως λογικό να κυριαρχούν ο ανορθολογισμός και η υπερβολή κάθε μορφής. Οι υπερβολικές προσδοκίες που καλλιεργούνται και οι υποσχέσεις χωρίς μέτρο που δίνονται αποτελούν τα βαρίδια που την επόμενη μέρα των εκλογών θα βουλιάξουν κάθε προσπάθεια. Αυτό που δεν έχουν καταλάβει οι περισσότεροι πολίτες και δυστυχώς και πολλοί πολιτικοί είναι πως δεν υπάρχει χρόνος. Την επομένη κυριολεκτικά των εκλογών θα πρέπει να εξοφληθούν οι επιταγές που τούτες τις μέρες εκδίδονται χωρίς μέτρο και λογική.
Επειδή προφανώς και δεν μπορεί να παραμείνει μια χώρα στην Ευρωζώνη χωρίς μνημόνιο - ή όπως αλλιώς ονομαστεί μια νέα συμφωνία που θα περιλαμβάνει όσα ισχύουν για τη νομισματική ένωση από την εποχή του Μάαστριχ μέχρι σήμερα -καλό θα ήταν τις επόμενες ημέρες να σταματήσουν οι υπερβολές. Να δοθεί δυνατότητα το όποιο εκλογικό αποτέλεσμα να δίνει ισχυρή κυβέρνηση ευρύτατης συνεργασίας. Κυβέρνηση η οποία θα έχει νομιμοποιητική βάση για να διαπραγματευτεί και να πετύχει μια καλύτερη συμφωνία που θα αφορά κατά βάση την επιμήκυνση του χρέους. Θα δίνει ταυτόχρονα τη δυνατότητα με ορίζοντα τετραετίας να υλοποιηθούν σημαντικές αλλαγές που έχει ανάγκη η ελληνική οικονομία. Αλλαγές που θα κατανέμουν δικαιότερα τα βάρη στους φορολογούμενους, θα περιορίζουν τη διαφθορά και τη σπατάλη πόρων στο δημόσιο τομέα, θα δίνουν ίσες ευκαιρίες για επιχειρηματική δράση σε όλους. Μια κυβέρνηση που θα πολεμήσει με τους πραγματικούς εχθρούς της χώρας, οι οποίοι δεν την αφήνουν να μετατραπεί σε μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα.
Η συμμετοχή στην Ευρωζώνη προϋποθέτει συγκεκριμένες υποχρεώσεις στο οικονομικό πεδίο. Υποχρεώσεις που δεν μπορούν να ανασταλούν από μια κυβέρνηση χωρίς συνέπειες. Το να λες μεγάλες κουβέντες στα μπαλκόνια, για να χαϊδεύεις αυτιά, είναι εύκολο αλλά η πραγματικότητα είναι μπροστά και εκεί τα διλλήματα είναι σκληρά και απαιτούν άμεσες απαντήσεις. Η ανεργία, η φτώχεια και ο αποκλεισμός δεν είναι ζητήματα που μπορούν να αντιμετωπιστούν με εκτυπώσεις νομισμάτων και λόγια του αέρα αλλά με τη δημιουργία ανταγωνιστικής οικονομίας. Οικονομίας που θα λειτουργεί σε ένα ευρωπαϊκό και παγκόσμιο πλαίσιο που έχει δύσκολους όρους και κανόνες. Η εποχή θέλει ξεκάθαρες απόψεις και εξηγήσεις. Όσο αυτό δεν συμβαίνει, θα βουλιάζουμε βαθύτερα στο βούρκο του φανατισμού και της παρακμής.
panagopg@gmail.com
