Τρίτη, 26 Ιανουαρίου 2016 21:38

Η αυτοδιάλυση μοναδική επιλογή προοπτικής

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(3 ψήφοι)

Στην πολιτική πολλές φορές διαπιστώνουμε ότι απουσιάζει η κοινή λογική. Και απουσιάζει γιατί η λογική δεν βολεύει. Οπότε το παράλογο βαφτίζεται λογικό και προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν είναι στραβός ο γιαλός αλλά εμείς στραβά αρμενίζουμε. Από το 2009 που ξέσπασε η οικονομική κρίση αλλά και νωρίτερα το 2007 που ήταν εμφανής η ακυβερνησία και η πορεία προς τα βράχια, αυτό που κυριαρχούσε ήταν ο μικροκομματικός σχεδιασμός με προσωπικά κίνητρα και χαρακτηριστικά. Υπήρξε όλη αυτή την περίοδο απίστευτη αδιαφορία για το πού πάει η χώρα. Πολιτικοί και πολίτες νόμιζαν ότι η υπεράσπιση με παράλογο τρόπο του ατομικού τους συμφέροντος αρκεί για να μεταβληθεί η πραγματικότητα. Μετά αντιλαμβάνονταν ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα αλλά ήταν πλέον αργά.

 


Κάπως έτσι πορευτήκαμε από τη «θωρακισμένη οικονομία» του Καραμανλή, στο «λεφτά υπάρχουν» του Παπανδρέου, στο αντιμνημονιακό «μείγμα» του Σαμαρά και τελικά στο «με ένα άρθρο» του Τσίπρα. Μια πορεία κόντρα σε κάθε πολιτική λογική, με μοναδικό στόχο την κατάκτηση της εξουσίας. Για να ακολουθήσει αμέσως μετά από την αποθέωση η απόλυτη χλεύη και αποδοκιμασία. Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι αν κάποια πρόσωπα και κόμματα φτάνουν «από τα ωσαννά στο σταύρωσον» -μάλλον το αξίζουν γιατί δεν έλαβαν υπόψη βασικές παραμέτρους της πολιτικής και της οικονομίας. Το πρόβλημα είναι ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία αυτό που τελικά πλήττεται πιο πολύ είναι ίδια η πολιτική. Οι πολίτες οδηγούνται στα άκρα και υπάρχει ο κίνδυνος για απόλυτη επικράτηση της αφροσύνης που θα φέρει τον όλεθρο και την απόλυτη καταστροφή.


Η περίοδος που ζούμε δεν είναι βέβαια πολιτικά ευθύγραμμη. Τα πράγματα δεν κινούνται με βάση τους κανόνες που ίσχυαν τα τελευταία πολλά χρονιά. Είχαμε κατάρρευση του παλιού δικομματικού συστήματος και στη θέση του έχουμε νέες πολυκομματικές κυβερνήσεις οι οποίες δεν συγκροτούνται όμως με βάση μια πολιτική λογική αλλά με βάση την παραφροσύνη. Ο λαϊκισμός έφερε αγκαλιά ακροαριστερούς, γραφικούς ακροδεξιούς, ψεκασμένους φιλελεύθερους, νεοφιλελεύθερους, σοσιαλδημοκράτες και πρώην κομμουνιστές. Ολα δοκιμάστηκαν και δοκιμάζονται αλλά νόημα για τους πολίτες δεν βγαίνει, γιατί η πραγματικότητα ζητά κανονικές πολιτικές και όχι σαχλαμάρες. Η συγκρότηση νέων σχημάτων με βάση την κλασική ευρωπαϊκή πολιτική παράδοση από πολλούς θεωρείται απαραίτητη. Αφού μένουμε Ευρώπη πρέπει να έχουμε μια πολιτική αντιστοίχιση, διαφορετικά ας κάνουμε ένα κανονικό δημοψήφισμα και να αποφασίσουμε να το κάνουμε Κούγκι. Και με το χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα δεν υπάρχει. Και επιδοτήσεις και αγορές και κατά της Ε.Ε. μόνο στον κυρίαρχο πολιτικό παραλογισμό ευδοκιμούν.


Ο χώρος της Κεντροδεξιάς μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη δείχνει ότι συσπειρώνεται και μένει να δούμε αν στο συγκεκριμένο χώρο θα επανέλθει η ιδεολογική και πολιτική λογική. Το ερώτημα είναι τι θα γίνει στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα δεν δείχνει διάθεση αλλά δεν έχει μάλλον και την ικανότητα να εκφράσει το συγκεκριμένο χώρο. Η περιρρέουσα δε ατμόσφαιρα δείχνει ότι πολύ σύντομα θα αποσυντεθεί με την ίδια ταχύτητα που συντέθηκε. Τα υπόλοιπα κόμματα του χώρου δεν μπορούν για διαφορετικούς το καθένα λόγους. Η ηγεσία του εναπομείναντος ΠΑΣΟΚ ειδικότερα θεωρεί ότι αν μείνει ακίνητη δεν έχει να χάσει. Προσδοκά επιστροφή «ασώτων» που θα διασφαλίσουν την ύπαρξη του καταχρεωμένου μαγαζιού. Είναι φανερό ότι βολεύονται με το μικρό και μίζερο μαγαζάκι και μάλλον έχουν δίκιο μιας και υπό μια έννοια και αυτό μεγάλο τους είναι. Η Νομαρχιακή ΠΑΣΟΚ Μεσσηνίας έκανε την Παρασκευή μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση. Μια πρόταση που κινείται στα πλαίσια της κοινής πολιτικής λογικής. Τα τοπικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ απαλλαγμένα προφανώς από σκοπιμότητες και καμαρίλες είδαν αυτό που βλέπουμε όλοι οι υπόλοιποι, ότι δηλαδή αυτό το κόμμα δεν έχει καμία προοπτική.


Η πρόταση για διάλυση όλων των κομμάτων του χώρου και πρώτα- πρώτα του ΠΑΣΟΚ και η ίδρυση από την αρχή ενός νέου κόμματος είναι μια πρόταση η οποία μπορεί να ανακατέψει την τράπουλα. Αν μάλιστα όπως έγινε στη Ν.Δ. μέσα από τη διαδικασία προκύψει και μια νέα ηγεσία χωρίς βαρίδια, με ξεκάθαρο στίγμα και συγκεκριμένες προτάσεις, τότε θα μιλάμε για πραγματικά νέο τοπίο. Ο δικομματισμός δεν πρόκειται να είναι βέβαια ίδιος με αυτόν του παρελθόντος, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να περιμένουμε λύσεις από μάγους του λαϊκισμού. Καμιά χώρα δεν πήγε μπροστά με πολιτικές ηγεσίες που κινούνται στα όρια μεταξύ γελοιότητας και πολιτικού τυχοδιωκτισμού. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται βέβαια να ακούσει την πρόταση της Νομαρχιακής Μεσσηνίας γιατί ο σχεδιασμός της αφορά μόνο την αναπαραγωγή της μιζέριας της. Μόνη ελπίδα είναι η συγκεκριμένη πρόταση να βρει άλλους μιμητές και να υλοποιηθεί από τα κάτω. Δύσκολα πράγματα αλλά όχι απίθανα αν όντως υπάρχει μεταστροφή στην κοινωνία και αυτή αναζητήσει την πολιτική σοβαρότητα και τη λογική για να βγει από το τέλμα.  


panagopg@gmail.com