Αξίζει να σημειωθεί ότι η Πανελλήνια Ενωση Μεταποιητών - Τυποποιητών - Εξαγωγέων Επιτραπέζιων Ελιών (ΠΕΜΕΤΕ) έχει υποστηρίξει ότι “βρίσκονται στον αέρα τα περίπου 200 εκατ. ευρώ των εξαγωγών της επιτραπέζιας ελιάς ποικιλίας Καλαμάτας, με ορατό τον κίνδυνο το σύνολο της εγχώριας παραγωγής, ήτοι 55.000 τόνοι, να καταλήξει να μεταποιείται στις ξένες αγορές”. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με όσους θέλουν την κατάργηση του ΠΟΠ “Ελιά Καλαμών” ή την επέκτασή του σε όλη την Ελλάδα, η Μεσσηνία παράγει μόνο 3.500 τόνους, η Λακωνία τους διπλάσιους, ενώ η μεγαλύτερη παραγωγή ελιάς τύπου “Καλαμών” γίνεται πλέον στην Αιτωλοακαρνανία και στη Φθιώτιδα.
Ανεξάρτητα από το αν είναι αληθή τα παραπάνω στοιχεία, είναι απολύτως αληθές ότι η μεγαλύτερη παραγωγή ελιάς τύπου "Καλαμών" γίνεται εκτός Μεσσηνίας, και γι' αυτό στο μέλλον θα ενταθεί η πίεση για την επέκταση του ΠΟΠ Καλαμάτα είτε στη Νότια Πελοπόννησο είτε σε όλη την Ελλάδα.
Γιατί όμως η Μεσσηνία δεν παράγει “ελιές Καλαμών”, ενώ υπάρχει μεγάλη ζήτηση από τη διεθνή αγορά, και αφήνει άλλους νομούς να καλύπτουν τη ζήτηση;
Η απάντηση αποκαλύπτει ένα τεράστιο στρατηγικό λάθος της Μεσσηνίας, η οποία δεν μπόρεσε και δεν μπορεί να αξιοποιήσει το brand name “Ελιά Καλαμών”. Δεν χρειάζεται να έχεις διδακτορικό στο Μάρκετινγκ για να καταλάβεις ότι το διεθνώς καταξιωμένο brand name “Ελιά Καλαμών” είναι εκείνο που θα μπορούσε να αποτελέσει το διαβατήριο των μεσσηνιακών προϊόντων προς τις διεθνείς αγορές. Δυστυχώς όμως, οι Μεσσήνιοι ξερόλες πίστευαν -γιατί έτσι τους άρεσε, χωρίς κανέναν επιστημονικό σχεδιασμό- ότι θα κατακτήσουν τις αγορές με το παγκοσμίως άγνωστο λάδι Καλαμάτας.
Διευκρινίζω για να προλάβω τους καλοθελητές: Δεν θεωρώ το λάδι προϊόν κατώτερο των ελιών. Οταν όμως έχεις ένα αναγνωρισμένο brand name και προσπαθείς να καθιερώσεις ένα άλλο, μάλλον έχεις διαπράξει ένα στρατηγικό λάθος που δεν τολμάς ούτε να το ομολογήσεις.
Με απλά λόγια: Οι πόρτες για το μεσσηνιακό ελαιόλαδο θα άνοιγαν πιο εύκολα αν οι Μεσσήνιοι επιχειρηματίες και συνεταιριστές είχαν κατακτήσει την διεθνή αγορά με το καταξιωμένο προϊόν “Ελιά Καλαμών”. Δυστυχώς όμως ούτε καν ο Δήμος Καλαμάτας δεν αξιοποιεί το brand name “Ελιά Καλαμών”, και ενώ υπάρχει (σωστά) γιορτή για την αγκινάρα και την πατάτα, δεν υπάρχει καμιά εκδήλωση για το προϊόν που έκανε γνωστό το όνομα της πόλης σε όλο τον κόσμο. Επίσης δεν υπάρχει ούτε μια ελιά Καλαμών για να βλέπουν οι τουρίστες στους δρόμους της Καλαμάτας, ενώ υπάρχουν δεκάδες άλλα εξωτικά και ντόπια φυτά.
Πότε θα αξιοποιηθεί το brand name “Ελιά Καλαμών”; Οταν επιχειρηματίες και πολιτικοί παραδεχτούν το λάθος τους και σταματήσουν να πιστεύουν ότι θα πλημμυρίσουν με λάδι την Κίνα.
Αν μπουν και στη χωριάτικη σαλάτα ελιές Καλαμών...».
Αυτά έγραφα πέρσι το Μάρτιο - αλλά όπως ήταν αναμενόμενο, οι τοπικές αρχές και οι Μεσσήνιοι επιχειρηματίες δεν έκαναν και πάλι τίποτα περισσότερο από το να στείλουν τις συνήθεις... επιστολές για να κατοχυρώσουν το ΠΟΠ Ελιά Καλαμάτας.
Αντιθέτως, τα οικονομικά συμφέροντα από τους άλλους νομούς, επειδή είναι μεγαλύτερα από τα μεσσηνιακά, αυξάνουν την πίεση προς την κυβέρνηση - και αν δεν κερδίσουν τώρα το όνομα “Ελιά Καλαμάτας”, σίγουρα θα κάνουν μεγάλα βήματα για να το κατακτήσουν στο μέλλον.
Στη Μεσσηνία δυστυχώς δεν είμαστε έτοιμοι ούτε καν για να ζητήσουμε αντισταθμιστικά οφέλη, σε περίπτωση που χάσουμε το αποκλειστικό προνόμιο να χρησιμοποιούμε το όνομα "Ελιά Καλαμάτας". Προσωπικά δεν αποκλείω το ενδεχόμενο στο μέλλον να αγοράζουμε για τις χωριάτικες σαλάτες στη Μεσσηνία ελιές Καλαμών από την Αιτωλοακαρνανία.
Θανάσης Λαγός
