Σε μια ευνομούμενη Πολιτεία θα αρκούσε ένα τέτοιο σχόλιο για να κινητοποιηθούν οι αρχές προκειμένου να σταματήσει η παράνομη κατοχή εκρηκτικών. Στη χώρα του Επιμηθέα όμως, το συγκεκριμένο σχόλιο δημοσιεύτηκε σε αυτήν εδώ τη σελίδα το Μεγάλο Σάββατο αλλά προφανώς δεν το διάβασε καμία αρχή - γιατί και η δικαστική εξουσία (εκτός από τη νομοθετική και την εκτελεστική) συμπεριφέρεται απαξιωτικά απέναντι στον Τύπο, καθώς τον θεωρεί αναγκαίο κακό και όχι πυλώνα της δημοκρατίας.
Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα από την αρχή, ξεκινώντας από την αφορμή για το σχόλιο με τις σαΐτες και τις κροτίδες. Το σχόλιο λοιπόν γράφτηκε με αφορμή την ανακοίνωση που εξέδωσε η Ελληνική Αστυνομία τη Μεγάλη Πέμπτη και στην οποία αναφερόταν μεταξύ άλλων: «Στο πλαίσιο στοχευμένων ελέγχων για την εμπορία και την παράνομη κατοχή κροτίδων, βεγγαλικών και πυροτεχνημάτων, συνελήφθη σήμερα (25.4.2019) το πρωί, στην Καλαμάτα Μεσσηνίας, από αστυνομικούς της Υποδιεύθυνσης Ασφαλείας Καλαμάτας, 45χρονος ημεδαπός, για παράβαση της νομοθεσίας για τις φωτοβολίδες και τα πυροτεχνήματα». Παρόμοιες συλλήψεις για τα μάτια του κόσμου κάνει η Αστυνομία κάθε Μεγάλη Εβδομάδα, ενώ την ίδια περίοδο κάνει τα στραβά μάτια για τις σαΐτες, αν και γνωρίζει πολύ καλά ότι ο νόμος απαγορεύει την εμπορία, τη διακίνηση, την κατοχή και τη χρήση εκρηκτικών υλών.
Δυστυχώς όμως δεν κάνουν τα στραβά μάτια μόνο η τοπική ηγεσία της Αστυνομίας και οι τοπικές εισαγγελικές αρχές. Τα στραβά μάτια κάνουν ο αρχηγός της Αστυνομίας, η ηγεσία της Δικαιοσύνης και η εκάστοτε κυβέρνηση, εφαρμόζοντας το νόμο αλά καρτ.
Εννοείται ότι ο σαΐτοπόλεμος, σε ένα πραγματικό κράτος δικαίου, είτε δεν θα είχε διεξαχθεί ποτέ είτε θα διεξαγόταν με... νόμο, ο οποίος θα όριζε τους κανόνες ασφαλείας όχι μόνο για τη διεξαγωγή του, αλλά επίσης για τη διακίνηση της μπαρούτης και για την κατασκευή των σαϊτών. Η Ελλάδα όμως ο νόμος δεν μπορεί να προστατέψει την ανθρώπινη ζωή, γιατί μεταξύ άλλων η κεντρική εξουσία δεν απέκτησε ποτέ την ισχύ που απαιτείτο για να διαλυθούν τα τοπικά "μπουλούκια των ατάκτων". Από την εποχή του Καποδίστρια, η κεντρική εξουσία όσες φορές κι αν προσπάθησε δεν κατάφερε να διαλύσει τα μπουλούκια που δημιουργούσαν θύλακες ανομίας, όχι μόνο στα βουνά και τα λαγκάδια (όπου δρούσαν οι ληστοσυμμορίες μέχρι το μεσοπόλεμο) αλλά ακόμα και στην Αττική, όπως αποδεικνύει η "Σφαγή στο Δήλεσι" που το 1870 παραλίγο να διαρρήξει τις διπλωματικές σχέσεις της Ελλάδας με την Αγγλία και την Ιταλία.
Στην πραγματικότητα, μετά τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια και τις πρώτες στρατιωτικές αποτυχίες του Οθωνα, η εκάστοτε κεντρική κυβέρνηση ακολούθησε την πεπατημένη της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κάνοντας "καπάκια" με τα ανεξέλεγκτα μπουλούκια που αμφισβητούσαν την εξουσία της. Τον 19ο αιώνα μάλιστα τα μπουλούκια των ατάκτων χρησιμοποιήθηκαν πολλές φορές από τα κόμματα για να αποσπάσουν με τη βία την ψήφο των πολιτών. Δεν θα ήταν λοιπόν υπερβολή να υποστηρίξει κάποιος ότι τα μπουλούκια των ατάκτων υπήρξαν οι μήτρες από τις οποίες προέκυψαν οι παραστρατιωτικές οργανώσεις που έδρασαν από την εποχή του εθνικού διχασμού έως την 7ετή χούντα των συνταγματαρχών.
Οι "άτακτοι", αν και δρούσαν στο όνομα του λαού, του βασιλιά, του Βενιζέλου, του ΚΚΕ ή του αντικομμουνισμού, στην πραγματικότητα εξέφραζαν τα δικά τους συμφέροντα, τα οποία ποτέ δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν τα στενά όρια της φατρίας και της βεντέτας. Στη μεταπολίτευση, όταν τα ήθη εξημερώθηκαν σχετικά, τα μπουλούκια αυτά στελέχωσαν τους κομματικούς μηχανισμούς παίρνοντας μέρος στον αφισοπόλεμο, με αντίδωρο όπως πάντα κάποιο κρατικό επίδομα ή μια αργόσχολη θέση σε κάποια δημοτική επιχείρηση.
Εν τω μεταξύ, τόσο η αριστερή όσο και η δεξιά διανόηση υμνούσε -και εξακολουθεί να υμνεί- τη λαϊκή λεβεντιά, τη φουστανέλα και τους μπαρουτοκαπνισμένους νταήδες που ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν για το βασιλιά ή το Βενιζέλο. Στην απέναντι όχθη, ελάχιστοι παραμένουν μέχρι σήμερα εκείνοι που, πίσω από τον καπνό του σαϊτοπόλεμου, διακρίνουν την αδυναμία της κεντρικής εξουσίας να διαλύσει τα απομεινάρια των μπουλουκιών που κάθε Πάσχα αναπαριστούν τις νικηφόρες μάχες τους κατά του κράτους δικαίου.
Και μην τολμήσει κάποιος ρομαντικός αιθεροβάμονας να ισχυριστεί ότι τα μπουλούκια των ατάκτων εκφράζουν το... αναρχικό ελεύθερο πνεύμα της Ελλάδας, γιατί η αποστομωτική απάντηση είναι ήδη αναρτημένη στη "Διαύγεια": Τα μπουλούκια των επιδειξιών επιδοτούνται από το κράτος-κουτσαβάκη, όπως επιδοτούνταν πάντα όλες οι παρακομματικές, παραστρατιωτικές και παρακρατικές οργανώσεις που κρατούσαν και κρατούν δέσμια την Ελλάδα.
Η ελευθερία που ύμνησε ο Σολωμός θα κυριαρχήσει μόνο εάν και όταν η κεντρική εξουσία δημιουργήσει ένα πραγματικό κράτος δικαίου, στη θέση των δεκάδων τοπικών θυλάκων ανομίας.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
