Συγκεκριμένα, στο Δήμο Μεσσήνης εκλέχτηκε από την πρώτη Κυριακή ο νεοδημοκράτης Γιώργος Αθανασόπουλος, ενώ ο νυν δήμαρχος Γιώργος Τσώνης που στηρίχτηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ υπέστη οδυνηρή ήττα αν και μόνο για ανύπαρκτο έργο δεν μπορεί να κατηγορηθεί. Στους υπόλοιπους 4 δήμους τη δεύτερη Κυριακή θα αναμετρηθούν δεξιοί και κεντροδεξιοί υποψήφιοι, και μόνο στην Καλαμάτα πέρασε στον δεύτερο γύρο ο ανεξάρτητος κεντροαριστερός Βασίλης Κοσμόπουλος, μάλλον επειδή αρνήθηκε τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ.
Για πρώτη φορά λοιπόν τις τελευταίες δεκαετίες η κομματική Αριστερά - Κεντροαριστερά είναι απούσα από τον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών στη Μεσσηνία. Το οξύμωρο μάλιστα είναι ότι η Δεξιά βγαίνει ενισχυμένη από το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής που πάντα διεκδικούσε η Αριστερά. Προφανώς κάποιοι δεν είχαν διαβάσει σωστά τις προνεωτερικές δομές της ελληνικής επαρχίας, γι' αυτό νόμιζαν ότι ένα αναλογικό σύστημα θα μείνει ανεκμετάλλευτο από τις οικογένειες, την εκκλησία και τις τοπικές κοινωνίες που αμφισβητούν σε κάθε ευκαιρία το συγκεντρωτικό κράτος και τα κόμματα.
Από εκεί και πέρα, αν και είναι πρόωρη η σύνδεση της τοπικής εκλογικής ήττας με την παγκόσμια κάμψη της σοσιαλδημοκρατίας, ήταν φανερό στην προεκλογική περίοδο το έλλειμμα αριστερών προτάσεων για τη διαχείριση των δήμων. Με νωπές τις μνήμες από τη χρεοκοπία του 2010, ολοένα και περισσότεροι πολίτες συνειδητοποιούν ότι το κράτος και η αυτοδιοίκηση πρέπει να παραδώσουν τα κλειδιά της παραγωγικής διαδικασίας στον ιδιωτικό τομέα - γιατί σε διαφορετική περίπτωση θ' αναγκαστούν να διανέμουν ολοένα και μικρότερα επιδόματα στους ολοένα και περισσότερους οικονομικά ασθενείς.
Ουσιαστικά το 2010 εκτός από την ελληνική οικονομία χρεοκόπησε και ο "δήμος-επιχειρηματίας" που για πολλά χρόνια προσπάθησε να υποκαταστήσει τον ιδιωτικό τομέα, επειδή σύμφωνα με την κυρίαρχη ελληνική αριστερή αντίληψη οι δημοτικές επιχειρήσεις ήταν πιο αποτελεσματικές από τις ιδιωτικές. Το 2019 οι πολίτες απλώς συνειδητοποίησαν ότι ατμομηχανή της οικονομίας είναι οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, και όχι οι δήμοι, όπως υποστήριζαν οι οπαδοί της σχεδιασμένης οικονομίας.
