Αν διαβάσει κάποιος τα ρεπορτάζ του Τύπου, τις ερωτήσεις των βουλευτών και τα πρακτικά των περιφερειακών και δημοτικών συμβουλίων, θα θεωρήσει ότι η σταφίδα συμβάλλει στο ΑΕΠ της Πελοποννήσου σαν να μην πέρασε μια μέρα από τον... 19ο αιώνα. Στην πραγματικότητα όλος ο καβγάς γίνεται για 6,3 εκατ. ευρώ (4.500 τόνοι επί 1,40 ευρώ το κιλό της τιμής απόσυρσης). Το ποσό των 6,3 εκατ. ευρώ αν και είναι σημαντικό για τους σταφιδοπαραγωγούς, επειδή συμπληρώνει το εισόδημά τους χάρη στην αύξηση της τιμής που προκαλεί η μείωση της προσφοράς - αποθέματος, στην πραγματικότητα είναι ασήμαντο ακόμα και για φτωχές περιφέρειες όπως η Πελοπόννησος και η ∆υτική Ελλάδα, στις οποίες καλλιεργείται το προϊόν. Σε μια πλούσια Περιφέρεια το ποσό των 6,3 εκατ. ευρώ θα δινόταν κάθε χρόνο στους αγρότες που καλλιεργούν σταφίδα για να διατηρηθεί η μεσογειακή βιοποικιλότητα.
Σε κάθε περίπτωση προκαλεί τουλάχιστον εντύπωση η συνεχής ενασχόληση με τα 6,3 εκατ. ευρώ, ενώ κανένας δεν ασχολείται με το "έλλειμμα" των 800 εκατ. ευρώ στον κλάδο των τουριστικών καταλυμάτων. Υπενθυμίζουμε ότι ο κλάδος των καταλυμάτων το φετινό πρώτο εννιάμηνο στην Κρήτη είχε έσοδα 904 εκατ. ευρώ και στην Περιφέρεια Πελοποννήσου μόλις 84 εκατ. ευρώ. Δυστυχώς όμως η πολιτική, επιχειρηματική και πνευματική ελίτ της Πελοποννήσου βλέπει το σταφιδόδεντρο των 6,3 εκατ. ευρώ και χάνει το αναπτυξιακό δάσος των 800 εκατ. ευρώ. Και όταν χάνεις μέσα από τα χέρια σου 800 εκ. ευρώ χωρίς μία... ερώτηση στη Βουλή, στο Περιφερειακό και στα δημοτικά συμβούλια, μάλλον έχεις χάσει το γάμο και τρέχεις για πουρνάρια.
Θανάσης Λαγός
