Στην αρχή του άρθρου του, που δημοσιεύτηκε στο money-tourism.gr, ο κ. Ανδρεάδης επισημαίνει ότι «... ο ελληνικός τουρισμός δεν είναι η Μύκονος και η Σαντορίνη, ούτε οι ιδιωτικές πτήσεις των lear jet ή οι πολυτελείς βίλες που κτίζονται σε κάποια νησιά της μόδας. Όλα αυτά είναι μικρά τμήματά του, που προβάλλονται δυσανάλογα, ίσως λόγω της εντύπωσης που κάνουν και της δημοσιότητας που προκαλούν».
Σύμφωνα με τον κ. Ανδρεάδη: «Ο τουρισμός είναι η δραστηριότητα των πολλών και των μικρών. Τα μεγάλα μεγέθη στον ελληνικό τουρισμό είναι ελάχιστα. Από τα 20 δισ. ευρώ του αναμενόμενου τουριστικού μας συναλλάγματος το 2022, ο τζίρος των 100 μεγαλύτερων ξενοδοχειακών επιχειρήσεων της χώρας, με όλα τα ξενοδοχεία που διαθέτουν, μετά βίας ξεπερνά τα 3 δισ. Το τουριστικό μας προϊόν παράγεται από ένα εξαιρετικά μεγάλο, σύνθετο και ετερόκλητο πλήθος μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων. Ξενοδοχεία και ξενοδοχειάκια, ενοικιαζόμενα δωμάτια, Airbnb, εστιατόρια, ταβέρνες και ταβερνάκια, μαγαζιά που πουλούν ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς, κάμπινγκ, μπαρ, νυχτερινά κέντρα, ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα και σκάφη, σούπερ μάρκετ, καφετέριες. Θα μπορούσε να γράψει κανείς σελίδες ολόκληρες. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι διασκορπισμένοι σε κάθε γωνιά της επικράτειας, και ιδιαίτερα σε περιοχές όπου η ζωή δεν είναι καθόλου εύκολη και που θα είχαν με βεβαιότητα ερημώσει χωρίς τον τουρισμό».
Στη συνέχεια ο κ. Ανδρεάδης τονίζει το ρόλο που διαδραματίζει ο δημόσιος τομέας στην τουριστική ανάπτυξη: «Το Ελληνικό Δημόσιο είναι συνεταίρος στην παραγωγή του τουριστικού προϊόντος. Αντίθετα με οποιονδήποτε άλλο κλάδο της οικονομίας, όπου ο ρόλος του κράτους είναι υποστηρικτικός και ελεγκτικός, στον τουρισμό το Ελληνικό Δημόσιο (και στις τρεις βαθμίδες του, αλλά κυρίως στην τοπική αυτοδιοίκηση) προσφέρει και το ίδιο υπηρεσίες που καταναλώνει ο τουρίστας. Πρώτα απ’ όλα η διαφήμιση και η προβολή. Στη συνέχεια οι δρόμοι, τα πάρκα, οι πλατείες, τα μνημεία, τα μουσεία και οι αρχαιολογικοί χώροι, η καθαριότητα, η αποκομιδή των απορριμμάτων, είναι υπηρεσίες που προσφέρονται από το Δημόσιο και προφανώς είναι εξαιρετικά σημαντικές. Αν σκεφτούμε οι ίδιοι τι μας έκανε να πούμε ότι μια περιοχή που επισκεφτήκαμε στο εξωτερικό μάς άρεσε και θα θέλαμε να ξαναπάμε, θα δούμε ότι κύριο ρόλο έπαιξαν όλα αυτά που προανέφερα. Στο κάτω-κάτω ένα κακό ξενοδοχείο μπορείς να το αλλάξεις, δεν μπορείς όμως να αλλάξεις τη συνολική εικόνα του προορισμού. Το Ελληνικό Δημόσιο είναι λοιπόν ένας άτυπος και εξ ανάγκης συνεταίρος κάθε ενός επιχειρηματία του τουρισμού, και επομένως από τη δική του επάρκεια επηρεάζεται το τελικό αποτέλεσμα. Εδώ καταγράφεται μια βαριά παθογένεια στη χώρα μας καθώς, δυστυχώς, σε μεγάλο βαθμό οι αιρετοί άρχοντες αλλά και πολλές δημόσιες υπηρεσίες (με τις φωτεινές εξαιρέσεις πάντα) δεν έχουν πρώτα απ’ όλα τη γνώση, αλλά πολύ συχνά δεν έχουν ούτε τη διάθεση να λειτουργήσουν όπως οφείλουν, δηλαδή σαν επιχειρηματίες».
Και καταλήγοντας ο κ. Ανδρεάδης προτείνει: «Κατά τη γνώμη μου πρέπει να συσταθεί άμεσα και από μηδενική βάση ένα νέο υπουργείο Τουρισμού. Ένα υπουργείο σύγχρονο, ισχυρό, τεχνοκρατικά δομημένο και business oriented, που θα αντικαταστήσει το σημερινό μικρό, “παλαιάς κοπής” και ισχνού προϋπολογισμού υπουργείο. Το νέο αυτό υπουργείο να μελετήσει και να ενσωματώσει τις βέλτιστες πρακτικές από αντίστοιχους οργανισμούς του εξωτερικού και να στελεχωθεί (παράλληλα με όσα ικανά στελέχη του υπάρχουν σήμερα) με κορυφαίους επιστήμονες και επαγγελματίες από τον ιδιωτικό τομέα, που θα προσληφθούν μέσω διεθνών διαγωνισμών με συμβάσεις μακράς διάρκειας και θα αμειφθούν όπως στον ιδιωτικό τομέα. Αλλιώς δεν θα έρθουν. Στη συνέχεια, να προχωρήσει άμεσα στη σύσταση αποκεντρωμένων υπηρεσιών τουρισμού, τουλάχιστον σε κάθε έδρα Περιφέρειας (ή και πυκνότερα σε περιοχές με μεγάλη τουριστική δραστηριότητα), που θα είναι εξίσου καλά οργανωμένες και στελεχωμένες με το κεντρικό υπουργείο. Έργο των υπηρεσιών αυτών θα είναι να ξεκινήσουν χωρίς χρονοτριβή την επικοινωνία και την επαφή με τις τοπικές κοινωνίες, με τους εκλεγμένους άρχοντές τους και κυρίως με τους επαγγελματίες των τουριστικών περιοχών. Να τους καταλάβουν, να τους συμβουλέψουν, να τους κινητοποιήσουν, αλλά και να τους ελέγξουν. Ακούγεται δύσκολο, αλλά ίσως δεν είναι και τόσο. Τα οικονομικά μεγέθη του τουρισμού μας είναι πλέον πολύ μεγάλα και σαν τέτοια οφείλουμε να τα αντιμετωπίσουμε». Το Μαξίμου διαβάζει; Το ελπίζω.
Θανάσης Λαγός
