Ειδικά στην Καλαμάτα, το στεγαστικό πρόβλημα θα αμβλυνθεί μόνο όταν οι πολιτικοί αναλάβουν τις ευθύνες τους α) για τον πολεοδομικό Φρανκενστάιν, που εμποδίζει την οικοδομική δραστηριότητα, β) για την απαξίωση της δημόσιας συγκοινωνίας, που εμποδίζει την αξιοποίηση των κλειστών σπιτιών στα προάστια και στους γειτονικούς ∆ήμους Μεσσήνης και Οιχαλίας, γ) για την οικονομική πολιτική, που αναγκάζει τους Έλληνες να καταβάλουν το υψηλότερο ποσοστό (35,2%) στην Ευρωπαϊκή Ένωση του εισοδήματός τους για στέγαση.
Πρώτα απ' όλα, όμως, η πολιτική ελίτ θα πρέπει να συγκρουστεί με την πραγματικότητα και να παραδεχτεί ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχει ένα ισχυρό ρεύμα αστυφιλίας, ενδεχομένως ισχυρότερο και από τα μεγάλα ρεύματα των δεκαετιών του 1960 και του 1970. Στη Μεσσηνία, οι κάτοικοι των χωριών και των κωμοπόλεων εγκαταλείπουν την πατρική τους εστία και αναζητούν στέγη και εργασία κυρίως στην Καλαμάτα και στην Αττική. Εξαιτίας αυτού του σύγχρονου ρεύματος αστυφιλίας αυξάνει η προσφορά κατοικίας στα χωριά, με συνέπεια να μειώνεται η τιμή πώλησης και αυξάνει η ζήτηση στην Καλαμάτα, με συνέπεια να αυξάνει τόσο η τιμή πώλησης των κατοικιών όσο και τα ενοίκια.
Η αγορά κατοικίας στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα προφανώς θα ισορροπούσε σε χαμηλότερα επίπεδα τιμών αν δεν καρκινοβατούσαν από το 1995 οι πολεοδομικές μελέτες της Βέργας, της Μικρής Μαντίνειας και του Ασπροχώματος, καθώς και οι πράξεις εφαρμογής του ΓΠΣ Καλαμάτας. Οι τιμές των ενοικίων στην Καλαμάτα προφανώς θα ήταν χαμηλότερες αν λειτουργούσε ο προαστιακός σιδηρόδρομος και είχαν αξιοποιηθεί οι κλειστές κατοικίες των χωριών των ∆ήμου Καλαμάτας, Μεσσήνης και Οιχαλίας, που μπορούν να εξυπηρετηθούν από το τρένο. Οι πολιτικοί, όμως, προτιμούν να βάζουν φόρους στα ακίνητα, για να μοιράζουν επιδόματα αντί να αντικρίσουν την πραγματικότητα και να αναζητήσουν ρεαλιστικές λύσεις για την άμβλυνση του στεγαστικού προβλήματος.
