Η δημοτική παράταξη Νίκα - Βασιλόπουλου ουσιαστικά δεν θέλει να συγκρουστεί με τα κοντόφθαλμα συμφέροντα που κρατούν δέσμια την οικονομία της πόλης και γι’ αυτό δεν έχει πολεοδομήσει ούτε ένα τετραγωνικό μέτρο, ενώ προσπαθεί να λύσει το πρόβλημα στάθμευσης με… υποσχέσεις για σύνταξη κυκλοφοριακών μελετών, κρατώντας τη μελέτη του συγκοινωνιολόγου Κωνσταντίνου Ζέκκου στο συρτάρι χωρίς να την εφαρμόσει. Βεβαίως, για να λέμε όλη την αλήθεια, η παράταξη διοικεί την τελευταία εικοσαετία με τη σύμφωνη γνώμη του εκλογικού σώματος, το οποίο - μεταξύ άλλων- απεχθάνεται τις αλλαγές. Ένα σημαντικό ποσοστό της αντιπολίτευσης, όμως, είναι επίσης συντηρητικό, και για αυτό ασκεί κριτική μόνο για τις θέσεις στάθμευσης που χάθηκαν εξαιτίας των αναπλάσεων. Επίσης, η πλειονότητα των κατοίκων θέλει τζάμπα πάρκινγκ και η πλειονότητα των καταστηματαρχών δωρεάν θέσεις στάθμευσης για τους πελάτες τους. Τέλος, σχεδόν κανένας δεν θέλει μέσα σταθερής τροχιάς και αξιόπιστη δημόσια συγκοινωνία με κορμό τον προαστιακό σιδηρόδρομο. Ουσιαστικά, η συντριπτική πλειονότητα των κατοίκων της Καλαμάτας θέλει και την πίτα ολάκερη και τον σκύλο χορτάτο και δίνει λευκή εκλογική επιταγή σε όποιον αφήνει να εννοηθεί ότι δεν θα αλλάξει τίποτα στην πόλη.
Μέσα σε αυτό το πολιτικό και κοινωνικό πλαίσιο, είναι τουλάχιστον άκαιρη η παραχώρηση των πάρκινγκ του Νέδοντα χωρίς επέκταση της ελεγχόμενης στάθμευσης, ενώ στους διαδρόμους συζητιέται η κατασκευή υπόγειου χώρου στάθμευσης ανατολικά του Διοικητηρίου.
Αναχρονιστικές και εξίσου συντηρητικές όμως είναι και οι φωνές κατά της ιδιωτικοποίησης, εκείνων που πιστεύουν ότι ο δημοτικός παρκαδόρος είναι αποδοτικότερος από τον ιδιώτη. Σε κάθε περίπτωση, οι φωνές στην Ελλάδα για το δήθεν ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας θα έπρεπε να σταματήσουν μετά τον διαγωνισμό για την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, στον οποίο κατατέθηκε μόνο μία προσφορά, ύψους 45 εκατ. ευρώ. Μία μόνο προσφορά κατατέθηκε επίσης τόσο για τον Αερολιμένα Καλαμάτας όσο και για τα πάρκινγκ του Νέδοντα, επειδή προφανώς η πραγματική τους αξία δεν έχει καμία σχέση με αυτήν που υπολογίζουν όσοι μετρούν το μπόι τους με τη σκιά τους. Προσωπικά, φοβάμαι τη μέρα που οι διαγωνισμοί θα κηρύσσονται άγονοι λόγω έλλειψης προσφορών.
