Κάπως έτσι ξεκίνησε η διαδικτυακή κουβέντα μας με τον αρχιτέκτονα Χάρη Σαββίδη, ο οποίος μεγάλωσε στην Καλαμάτα -με καταγωγή από του Κατσαρού-, σπούδασε στο Παρίσι, έχει την έδρα της εταιρείας του στη Αθήνα και τα τελευταία 3 χρόνια εργάζεται στη Σαουδική Αραβία, για λογαριασμό μεγάλης αμερικανικής εταιρείας.
Τον κ. Σαββίδη τον έχουμε συναντήσει και στην πολιτική, αφού αποτελεί ιδρυτικό στέλεχος της Δράσης, με ιδιαίτερη -όπως τονίζει- σχέση με τον Στέφανο Μάνο. Εν συνεχεία, από τη συμμαχία Δράσης - Ν.Δ. αποχώρησε και πλέον είναι μέλος στη Φιλελεύθερη Συμμαχία. Εχει υπάρξει υποψήφιος βουλευτής Μεσσηνίας με τη Δράση και το Ποτάμι, και προ 4ετίας ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Αθηνών με το συνδυασμό του Γιώργου Καμίνη.
Οσον αφορά τη δραστηριότητά του στη Σαουδική Αραβία, ζει και εργάζεται στο Ριάντ και, όπως λέει, σε αυτό το διεθνές περιβάλλον, μακριά από την Ελλάδα… «βλέπουμε τα πράγματα αλλιώς».
Σχεδιάζει κτήρια, κυρίως διαχειρίζεται μεγάλα έργα, κάτι στο οποίο τον οδήγησε η 22 ετών καριέρα του στην Ελλάδα. Εργάζεται ανάμεσα σε ανθρώπους απ’ όλο τον κόσμο, από την Ευρώπη, την Ασία, τη Μέση Ανατολή, την Αμερική, την Αυστραλία, τον Καναδά… «Δε νομίζω να λείπει κάποια υπηκοότητα…» λέει χαρακτηριστικά.
«Ηρθα στο Ριάντ για 5 μήνες και είμαι εδώ 3 χρόνια» σχολιάζει, καθώς μας διηγείται την εμπειρία του ως πολίτης του κόσμου. Βέβαια, ελπίζει μέσα στα επόμενα 3 χρόνια να επιστρέψει στην πατρίδα του, όπου μένει μόνιμα η οικογένειά του, την οποία φροντίζει να επισκέπτεται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Πίσω στην Αθήνα συνεχίζει να λειτουργεί η εταιρεία που δημιούργησε με τη σύζυγό του, και μέσα σε όλη αυτή τη νέα πραγματικότητα, και οι δυο μαζί προσπαθούν να διδάξουν στα παιδιά τους πώς είναι να είσαι πολίτης του κόσμου, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να επιλέξουν πού και πώς θέλουν να ζήσουν.
Σχετικά με το πόσο εύκολο είναι το πήγαινε-έλα, όταν υπάρχει απευθείας πτήση το καλοκαίρι Ριάντ - Αθήνα, το ταξίδι διαρκεί μόλις 3,3 ώρες, αλλιώς αυξάνει η διάρκεια καθώς υπάρχει ενδιάμεση στάση στην Κωνσταντινούπολη ή το Κάιρο.
Η νέα αυτή κατάσταση στη ζωή του προέκυψε λόγω των αναγκών της μεγάλης εταιρείας με την οποία ήδη συνεργαζόταν ενώ βρισκόταν στην Ελλάδα: Είχε ανάγκη για μηχανικούς στη Σαουδική Αραβία. Και τον κάλεσαν, αφού «ανάλογα με τις δεξιότητές σου μπορούν να σε καλέσουν σε πολλές χώρες. Δεν υπάρχουν εθνικά όρια» εξηγεί και συμπληρώνει πως και η δική του εταιρεία, η Elytron, έχει πάρει μεγάλες δουλειές στα Σκόπια, την Κύπρο, την Αίγυπτο… «Το επάγγελμα του αρχιτέκτονα είτε το κάνεις σε ένα τοπικό επίπεδο, είτε σε διεθνές και κατευθύνεσαι εκεί όπου υπάρχει δουλειά - όπως στη Σαγκάη, την Αυστραλία, τη Νέα Ζηλανδία…».
Στην Aecom, στην εταιρεία όπου εργάζεται, όλοι μιλούν κι εργάζονται στα Αγγλικά. Στις εγκαταστάσεις της στο Ριάντ ο Χάρης Σαββίδης είναι ο μοναδικός Ελληνας. Η ζωή σε μια πόλη 7 εκατ. κατοίκων, από τις μεγαλύτερες της Ασίας, έχει τις ιδιαιτερότητές της, αφού ούτως ή άλλως υπάρχουν οι ιδιαιτερότητες του τόπου.
Οπως σημειώνει ο ίδιος, στην αρχή ήταν δύσκολα, αφού η περιοχή ήταν σε κρίση και λόγω της πτώσης της τιμής του πετρελαίου. Τώρα πλέον υπάρχει μια προοπτική, ξεκινούν πολλά έργα, και αυτό όπως λέει είναι καλό για την Ελλάδα, γιατί είμαστε κοντά και πολλοί Ελληνες πηγαινοέρχονται για δουλειά.
Για το πώς βλέπει το ενδεχόμενο της επιστροφής του στην Ελλάδα, ο Χ. Σαββίδης ελπίζει αυτό να γίνει το συντομότερο δυνατόν. Αναγνωρίζει βέβαια πως για τον καθένα που εργάζεται εκτός Ελλάδας είναι περίπλοκο να γυρίσει πίσω, αφού αναρωτιέται για το μέλλον του και υπάρχουν πολλά -όπως η φορολόγηση- που τον κρατούν μακριά. Ετσι οδηγείται κάποιος σε έναν φαύλο κύκλο, όπως εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες, νέοι μετανάστες, ίσως 700.000 εγγεγραμμένοι όπως λέγεται και πλήθος άλλων που πηγαινοέρχονται. Ο ίδιος εκτιμά πως ίσως οι μετανάστες σήμερα να ξεπερνούν και το 1 εκατ., με τους 30άρηδες πιθανότατα να μένουν μακριά και τους 50άρηδες να αναζητούν τον τρόπο να γυρίσουν. Και όπως εξηγεί: «Δεν είναι το δύσκολο για τους μεγάλους, αλλά για τα παιδιά που φτιάχνουν τη νέα τους ζωή εκεί που βρίσκονται. Εχει χάσει πολλά η Ελλάδα απ’ αυτή τη μετανάστευση».
Με έντονες ανησυχίες και σήμερα για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και τις ανάγκες του τόπου, αναζητά το ελληνικό στοιχείο όπου και αν σταθεί. Ετσι, χαίρεται που βρίσκει μεσσηνιακά προϊόντα -ελάχιστα μεν αλλά με σημαντική παρουσία- στη Σαουδική Αραβία, ακόμα και σε τοπικές αερογραμμές. Υπάρχει όμως και το φαινόμενο να συναντά παντού καλαματιανές ελιές, οι οποίες όμως δεν προέρχονται από την Καλαμάτα, αλλά συνήθως από την Αίγυπτο. Ο ίδιος τονίζει πως η Καλαμάτα θα πρέπει να εκμεταλλευτεί επιτέλους το πασίγνωστο στον κόσμο όνομά της.
Επίσης, σε κάθε ευκαιρία προσπαθεί να διαφημίζει τον τόπο μας στη χώρα όπου ζει. Για τη Μεσσηνία ειδικά, λέει πως φροντίζει να αρέσει φυσικά στην οικογένειά του αλλά και στους φίλους της. Ετσι, δεν είναι λίγοι οι Σαουδάραβες που έχουν γνωρίσει την Ελλάδα και τη Μεσσηνία, με δική του προτροπή.
Με τον τόπο τον δένουν αρκετά, αφού μεγάλωσε στην Καλαμάτα με γονείς καθηγητές. Ο πατέρας του -από την Κύπρο- δίδασκε στο Νυχτερινό Λύκειο και η μητέρα του -από το Κατσαρού- στο 2ο Αρρένων.
Από τους σημαντικούς προβληματισμούς για τον τόπο είναι και η ανάπτυξη των χωριών από τα οποία περνούσε η παλιά εθνική και σήμερα έχουν ηρεμήσει με το νέο δρόμο. Οπως λέει, πρέπει να καταφέρουν να αναπτυχθούν, με τρόπο συμβατό περιβαλλοντικά, ίσως μέσω του αγροτουρισμού - λαμβάνοντας υπόψη οι τοπικοί άρχοντες και το μεγάλο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον που έχουν, μεταξύ άλλων.
