Η Ελένη Κοφτερού γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, κατοικεί στην Καλαμάτα και ποιητικά είναι απόλυτα επηρεασμένη απ’ αυτόν τον «διχασμό» όπως μας εξομολογείται στη συνέντευξη που ακολουθεί.

- Πότε ξεκίνησες να γράφεις;

«Από πολύ μικρή ξεκίνησα να γράφω, όταν απαντούσα με δυο μικρούς στίχους στη μητέρα μου μετά από κάποιες εντάσεις και διαφωνίες μας, ή στο σχολείο, όταν κάτι μου έκανε εντύπωση, το έγραφα στην τελευταία σελίδα ενός μπλε τετραδίου. Θυμάμαι ένα μικρό ποιηματάκι που έγραψα στην Γ' γυμνασίου όπου ήμαστε μόνο κορίτσια, σε γυμνάσιο θηλέων στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης: "Τα κάγκελα κρατούν μακριά την άνοιξη και όλα τα αγόρια"».

- Τι νομίζεις ότι σε οδήγησε στο δρόμο της ποίησης;

«Πιστεύω ότι πολλά είναι αυτά που μπορεί να οδηγήσουν κάποιον στον δρόμο της ποίησης. Από τις υπαρξιακές αναζητήσεις και την έμφυτη ευαισθησία της εφηβείας, το όνειρο, την οδύνη και την ανία που θέλει να τα σπάσει σε λέξεις, την αντίληψη ότι διαθέτει μια άλλη οπτική των πραγμάτων, της φύσης και των συναισθημάτων πέρα απ’ την επίπλαστη επιφάνεια της πραγματικότητας, μέχρι την ανάγκη ν’ αναζητά συνεχώς την ομορφιά εκεί όπου οι άλλοι δεν τη βλέπουν.

Σε μένα νομίζω καθοριστικό ρόλο έπαιξαν τα νεανικά μου διαβάσματα, η ανεξάντλητη αγάπη μου για τη λογοτεχνία και η εμμονή που έχω για τις λέξεις. Οπως είπα και την ημέρα της βράβευσης στο Πνευματικό Κέντρο, πιστεύω ότι η ποίηση είναι εμμονή κι όπως κάθε εμμονή δεν σ’ αφήνει να ησυχάσεις, δεν σ’ ακουμπά απαλά στην μαλακή όχθη της απάθειας, παρά σε πετά μέσα στον ορμητικό ποταμό και πολλές φορές αντίθετα στο ρεύμα του νερού. Η ποίηση υπερασπίζεται το όνειρο, εγείρει προβληματισμούς, γεωργεί ιδέες, επιθυμίες και συναισθήματα με λέξεις. Με στίχους ανασταίνει τα μικρά θαύματα, κυοφορεί πρωτοπορίες, ξυπνά απ’ τη χειμερία νάρκη εικόνες, νεύματα και χαμόγελα. Γράφει παρτιτούρες με σύμφωνα, φωνήεντα και σημεία στίξης. Μα πάνω απ’ όλα είναι έμπνευση και επικοινωνία. Αντίθετα με τη φθαρτή ζωή, η ποίηση δεν πεθαίνει ούτε παλιώνει.

Είναι τόσα πολλά και όμορφα αυτά που προσφέρει η ποίηση σε δημιουργούς και αναγνώστες ώστε αν είσαι τυχερός και οδηγηθείς σ' αυτόν τον μαγικό στροβιλισμό, πολύ δύσκολα αντέχεις τις άνυδρες όχθες της πραγματικότητας και δεν θέλεις με τίποτε να φύγεις από εκεί».

- Πώς νιώθεις για την βράβευση της συλλογής σου;

«Μεγάλη χαρά και συγκίνηση! Μου δίνει δύναμη να συνεχίσω γιατί θεωρώ ότι ο θεσμός των Πολυδουρείων που ήταν ιδέα του αείμνηστου Γιώργου Τσαγκάρη και συνεχίστηκε με την προσφορά και τη στήριξη του Δήμου Καλαμάτας και του Συνδέσμου Φιλολόγων Μεσσηνίας, είναι πολύ σημαντικός για την πόλη μας, αφού υπερασπίζεται την ποίηση και την κληρονομιά της. Δίνει βήμα σε πρωτοεμφανιζόμενους ποιητές που έχουν ανάγκη να κοινωνήσουν το έργο τους στους άλλους».

- Τι περιλαμβάνει το "Γράμμα σε γενέθλια πόλη";

«Δεν ξέρω αν εννοείς τι είδους ποιήματα περιλαμβάνει η συλλογή ή αν αναφέρεσαι στον συμβολισμό του τίτλου. Θα απαντήσω και στα δυο. Περιλαμβάνει 46 διαθεματικά ποιήματα που μιλούν για τη νοσταλγία ως ποιητικό αντικείμενο, για τον έρωτα, τη θλίψη, την απώλεια, αλλά και για τη χαρά, τον ενθουσιασμό, για ένα μικρό θαύμα που είδα με τα μάτια μου ή θα ήθελα να δω, για στιγμές προσωπικές ή άλλων που «έκλεψα» τυχαία για να τις βάλω μες στο ποίημα. Κάποια ποιήματα συνομιλούν με λογοτεχνικούς ήρωες που με σημάδεψαν και υπάρχουν κι άλλα με θέμα την ίδια την ποίηση και την ανάγκη του ποιητή να αποτυπώνει αυτά που θεωρεί σημαντικά.

Ο τίτλος είναι παρμένος από το ποίημα «Γράμμα σε γενέθλια πόλη», ένα καθαρά νοσταλγικό ποίημα που απευθύνεται στη Θεσσαλονίκη που αγάπησα με πάθος κι όμως την εγκατέλειψα. Ο τίτλος είναι κατά κάποιο τρόπο μια αφιέρωση στην αγαπημένη πόλη από τη μια μεριά, ένας τρόπος να εδραιώσω τη βεβαιότητα ότι ποτέ δεν θα κοπούν οι δεσμοί που με ενώνουν με τη γενέθλια πόλη, από την άλλη».

- Από το Βορρά που ξεκίνησε η ζωή σου, συνεχίζεται στο Νότο. Στα δύο άκρα... Αυτό πόσο επηρέασε τη γραφή σου;

«Νομίζω ότι ειδικά σ’ αυτή τη συλλογή έχω επηρεαστεί αρκετά απ’ αυτόν τον διχασμό. Οπως γράφω και στο μικρό βιογραφικό της συλλογής, η μισή μου καρδιά είναι πάντα στη γενέθλια πόλη, γι’ αυτό άλλωστε υπάρχουν ποιήματα που αναφέρονται σ’ αυτή τη νοσταλγία, όπως και ποιήματα που έχουν γραφτεί για τους αγαπημένους μου που ζουν εκεί, ακόμη κι ένα ποίημα που γράφτηκε εν πτήσει. Αυτό δε σημαίνει ότι δε γράφω και για τη δεύτερη πόλη μου, την Καλαμάτα, για τη φυσική ομορφιά της αλλά και για τις δύσβατες μέρες στην καθημερινότητα της επαρχίας. Στην επόμενη συλλογή μου θα υπάρχουν ποιήματα για τον Ταΰγετο, τη θάλασσα και τον ουρανό της Καλαμάτας».

- Είσαι από τους ποιητές που γράφουν "κατ' εξακολούθηση" ή "κατά περίπτωση";

«Πιστεύω ότι δεν είμαι ούτε το ένα ούτε το άλλο. Αλλες περιόδους γράφω εντατικά κι άλλες δεν γράφω. Πρέπει όμως να σου πω, ότι διαβάζω συνέχεια, δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς να διαβάζω λογοτεχνία».

- Υπάρχει "κρυμμένος θησαυρός" (ποιητικός) στα συρτάρια σου;

«Ναι, έχω αρκετά ποιήματα ανέκδοτα, άλλα γραμμένα πριν πολλά χρόνια κι άλλα καινούργια που γράφτηκαν μετά το «Γράμμα στη γενέθλια πόλη», τα οποία ελπίζω να βρουν τη θέση τους σε επόμενες συλλογές».