Δεν αμφισβητείται, ότι η Τουρκία έχει ξεκινήσει, μία μορφή επιχειρήσεων σε βάρος της Ελλάδας, που περιλαμβάνονται  στο ευρύ φάσμα του λεγόμενου «υβριδικού πολέμου».

Είναι στα πλαίσια του υβριδικού πολέμου της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας, οι στρατιωτικές απειλές, η καθημερινή επίδειξη στρατιωτικής πυγμής, οι απειλητικές δηλώσεις του Casus Belli από το σύνολο της τουρκικής πολιτικής ηγεσίας, η στρατιωτική προβολή ισχύος και η επιθετική πολιτική, σε συνδυασμό με τις συνεχείς παραβιάσεις της εθνικής μας κυριαρχίας (παραβιάσεις εθνικού εναερίου χώρου, υπερπτήσεις) και ασφαλώς  με την ανεξέλεγκτη αποστολή προσφύγων και μεταναστών που παραβιάζουν τα ελληνικά, θαλάσσια και χερσαία, σύνορα, αλλά  και τα σύνορα της ΕΕ.  Και επιπλέον, είναι και το τουρκολιβυκό σύμφωνο, είναι και οι γεωτρήσεις εντός κυπριακής ΑΟΖ, είναι  η ανοιχτή αμφισβήτηση της κυριαρχίας στα μεγάλα νησιά, όπως Ρόδος, Χίος, Λέσβος, αλλά και Καστελόριζο. Σχεδόν  καθημερινά ο Πρόεδρος της Τουρκίας Τ. Ερντογάν και άλλοι Τούρκοι πολιτικοί,  ονοματίζουν ελληνικά νησιά, νησίδες και βραχονησίδες  και δηλώνουν σε όλους τους τόνους,  ότι θα θέσουν θέμα κυριαρχίας. Με ποιον τρόπο; ίσως με ναυτικό  αποκλεισμό νησιών, ή με ασκήσεις κατάληψης ελληνικών νησιών, είτε με  γεωτρήσεις σε ελληνικές θαλάσσιες περιοχές.

Όλα αυτά είναι υβριδικά εργαλεία εξ ορισμού. Ο υβριδικός πόλεμος είναι η πλέον σύγχρονη μορφή πολέμου,  που έχει ως βάση αναφοράς την προπαγάνδα , την παραπληροφόρηση, την χειραγώγηση των ΜΜΕ και τον επηρεασμό της «ευσυγκίνητης» Κοινής Γνώμης.  Ο στόχος είναι, η επόμενη κίνηση, πιο δυναμική, ίσως με την αξιοποίηση της στρατιωτικής ισχύος, να θεωρηθεί δικαιολογημένη από τη διεθνή κοινή γνώμη και όχι καταδικαστέα από τους διεθνείς οργανισμούς και ευρωατλαντικούς θεσμούς, που θα συνιστούν αυτοσυγκράτηση και διάλογο. Διάλογο επί ποιου ζητήματος άραγε; Μήπως επί των εδαφικών αξιώσεων σε βάρος του Ελληνισμού (Θράκη, Αιγαίο, Κύπρος), που εγείρει , βάση στρατηγικού σχεδίου η Τουρκία;

Η τουρκική προκλητικότητα , πιθανότατα τις επόμενες μέρες να αυξηθεί επικίνδυνα. Δεν αποκλείεται να έχουμε, με αποκλειστική ευθύνη της Τουρκίας, και κάποιο στρατιωτικό επεισόδιο στο Αιγαίο, που θα προκαλέσει το «ενδιαφέρον» του ΝΑΤΟ. Το διήμερο 29 και 30 Ιουνίου, θα διεξαχθεί στη Μαδρίτη, η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ. Η Τουρκία, με μία ακραία ενέργεια μεταξύ Κρήτης, Καρπάθου και Καστελόριζου, θα επιδιώξει να επιβάλει, μια παρέμβαση σε νατοϊκό επίπεδο, που θα  μπορούσε να οδηγήσει σε άσκηση πίεσης προς την Ελλάδα, προκειμένου να εκκινήσει ένας διάλογος σε θέματα απτόμενα της άμυνας και της εδαφικής κυριαρχίας της Ελλάδας. Δηλαδή σε θέματα αδιαπραγμάτευτα για την Ελλάδα, που άλλωστε έχει εξαιρέσει από την αρμοδιότητα του Διεθνούς Δικαστηρίου ήδη από το 2014.

Πάντως, οι πρόσφατες δηλώσεις του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Γ. Στόλτενμπεργκ περί κατανόησης των τουρκικών ανησυχιών σε σχέση με τη Σουηδία και τη Φινλανδία, είναι επιβεβαιωτικές και προαναγγελτικές  της πάγιας τακτικής του ΝΑΤΟ των ίσων αποστάσεων  στα ελληνοτουρκικά. Ακόμη και στην περίπτωση, τυχοδιωκτικής ενέργειας της Τουρκίας σε βάρος της εδαφικής κυριαρχίας της Ελλάδας, το πιθανότερο είναι, το ΝΑΤΟ και μάλιστα με το κύρος της Συνόδου Κορυφής, ότι θα καλέσει Αθήνα και Άγκυρα «να τα βρουν» γιατί «δεν μπορεί η Συμμαχία να έχει σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία πρόβλημα συνοχής, εξαιτίας τριβών μεταξύ δύο συμμάχων χωρών». Θα πρέπει επίσης να συνυπολογιστεί ότι, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, ο Τ. Ερντογάν διαχειρίζεται δυο εκβιαστικά διαπραγματευτικά «ατού», δηλαδή έναν συντελεστή ή επιχείρημα ικανό να υπερνικήσει, να ξεπεράσει το σύνολο των αντίστοιχων του αντιπάλου και να ανατρέψει μια κατάσταση, που είναι:  Η ένταξη ή μη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ, καθώς και ο ρόλος της Τουρκίας στη διά των Στενών ροή του επισιτιστικού εμπορίου από τα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας, που συνδέονται ευθέως με την έκβαση του ρωσο-ουκρανικού πολέμου, που μάλλον κρύβει παγίδες και οδυνηρές εκπλήξεις,  όχι μόνο για τη Ρωσία, αλλά και για τη Δύση. Οι ΗΠΑ θέλουν τη Τουρκία, όχι μόνο ικανοποιημένο εταίρο στο ΝΑΤΟ, αλλά και να την στρέψουν εναντίον της Ρωσίας. Και επειδή η Τουρκία πρέπει να είναι «ικανοποιημένη», η αμερικανική διπλωματία, θεωρεί συζητήσιμο και πάντως όχι απορριπτέο, το αίτημα της Τουρκίας για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου. Το γεγονός ότι το συγκεκριμένο τουρκικό αίτημα-αξίωση, αποτελεί την αιχμή της αναθεωρητικής πολιτικής της Τουρκίας, που θίγει ευθέως ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα,  για την αμερικανική διπλωματία είναι μάλλον συζητήσιμη  λεπτομέρεια. 

Παρεμπιπτόντως, την Πέμπτη, μετά την «οικογενειακή» φωτογραφία πριν την έναρξη των εργασιών της Συνόδου των Υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ που γίνεται στις Βρυξέλλες, οι υπουργοί Ν. Παναγιωτόπουλος και Χ. Ακαρ αντάλλαξαν εθιμοτυπική χειραψία και συνομίλησαν για περίπου  3 το πολύ 4 λεπτά της ώρας.  Άρα, μια χειραψία και μια περιορισμένης διάρκειας συνομιλία, στα όρθια, δεν μπορεί αντικειμενικά να θεωρηθεί συζήτηση με περιεχόμενο τα πολύπλοκα ελληνοτουρκικά σε οποιαδήποτε έκφανση.  Σύμφωνα,  από  το ελληνικό Υπουργείο Άμυνας, στην συνάντηση των δύο υπουργών, υπογραμμίστηκε η σημασία διατήρησης ανοικτών διαύλων επικοινωνίας στο πνεύμα των σχέσεων καλής γειτονίας και της εστίασης σε θετική ατζέντα που θα συμβάλει στην οικοδόμηση καλύτερου κλίματος και στη διμερή και περιφερειακή συνεργασία.  Ο υπουργός Εθνικής ‘Άμυνας Ν. Παναγιωτόπουλος,  τόνισε, τη σημασία μείωσης των εντάσεων, επισημάνεται στην ανακοίνωση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας. Ο υπογράφων, εκφράζει τον θαυμασμό του στην ρητορική δεινότητα και πειθώ του Ν. Παναγιωτόπουλου, διότι κατόρθωσε να συζητηθούν  όλα αυτά σε 3-4 λεπτά της ώρας και στα όρθια με τον δύστροπο Χ. Ακάρ! Μήπως  συμφώνησαν κιόλας; Σοβαρά ε;