Στη χθεσινή επικαιρότητα αποτέλεσε θέμα η... διαπίστωση ότι οι "γνωστοί άγνωστοι" φρόντισαν να αφαιρέσουν μεταλλικά εξαρτήματα από το Δημοτικό Πάρκο Σιδηροδρόμων. Σε πρώτη ανάγνωση και για κάποιον που δεν έχει ακούσει ξανά τίποτα (κάτοικο άλλης χώρας προφανώς), το γεγονός αυτό μόνο να τον εξοργίσει μπορεί. Στους... παροικούντες την Ιερουσαλήμ βεβαίως μόνο έκπληξη δεν προκαλεί. Δεν θα μας κάνει καμία εντύπωση αν στο μέλλον κάποιοι αφαιρέσουν εν μία νυκτί τα παντζούρια του Δημαρχείου Καλαμάτας ή ακόμα και το αμάξωμα ενός περιπολικού. Το θράσος τους έχει φθάσει σε όρια, που μόνο σε ταινίες θα μπορούσαμε πριν χρόνια να περιμένουμε. Πώς όμως έγινε αυτό; Κάποιοι τους το έδωσαν με τη δική τους ανοχή. Συμβολή έχουν αυτοί, που τόσα χρόνια κάνουν την πάπια βλέποντας ορισμένους ως ψήφους με πόδια, αλλά και αυτοί που επί της ουσίας αγοράζουν ως γνήσιοι κλεπταποδόχοι την... πραμάτεια των "κυνηγών μετάλλων" και φροντίζουν να την εξαφανίσουν "ταχυδακτυλουργικά" σε χρόνο dt. Υπάρχουν φυσικά εκατοντάδες περιστατικά τον τελευταίο χρόνο, τα οποία κατά περίπτωση έχουν σχεδόν αποτελέσει την αφορμή για συρράξεις σε ολόκληρα χωριά. Ευτυχώς τέτοιου είδους φαινόμενα έχουν κάπως ατονήσει, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να ατονήσουν και οι συντονισμένες προσπάθειες αντιμετώπισης των "κυνηγών μετάλλων". Κλείνοντας πάντως και για να καταλάβουμε τι σημαίνει να αφαιρούνται εξαρτήματα από τα τρένα στο Πάρκο Σιδηροδρόμων, θα πρέπει να σκεφτούμε ότι ο συγκεκριμένος χώρος είναι επί της ουσίας ένα ανοιχτό μουσείο. Σκεφτείτε δηλαδή τι θα είχε συμβεί αν κάποιοι έμπαιναν στο Αρχαιολογικό Μουσείο και αφαιρούσαν τμήματα από τα εκθέματα. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι με μηνύσεις κατά αγνώστων δεν λύνεται το θέμα...