Με πρώτα βιολιά πολιτικούς από τα δύο στρατόπεδα, αλλά και άκρως πρόσφορο έδαφος τα τηλεοπτικά παράθυρα και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καθημερινά η κόντρα ξεφεύγει από το πλαίσιο της πολιτικής αντιπαράθεσης και των αντιδιαμετρικά διαφορετικών απόψεων και κοσμοθεωριών, και συχνά περνάει στο φάσμα του διχασμού.

Από όποια σκοπιά κι αν το δει κανείς, η κατάσταση όντως έχει φτάσει πραγματικά στο μη περαιτέρω - και αυτό το ζουν καθημερινά ελεύθεροι επαγγελματίες, μισθωτοί, συνταξιούχοι και δημόσιοι υπάλληλοι, ο καθένας βιώνοντας από τη δική του πλευρά τον βραχνά της κρίσης. Πιστεύει όμως κανείς ότι, αρχικά πλησιάζοντας προς το περιβόητο δημοψήφισμα, αλλά και μετά, στο κρίσιμο διάστημα που θα ακολουθήσει όποια κι αν είναι η ετυμηγορία του ελληνικού λαού, μπορεί κάτι να προσφέρει η διχαστική λογική στην προσπάθεια για ένα καλύτερο μέλλον;

Οι ύβρεις και οι χυδαιότητες δίνουν και παίρνουν πλέον σε αρκετές περιπτώσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όταν κάποιος αναρτά τις προσωπικές του απόψεις τασσόμενος με τη μία ή την άλλη άποψη: μια τακτική που δεν θέλει και πολύ να μεταδοθεί και στην υπόλοιπη κοινωνία.

Ας κάτσει ο καθένας να σκεφτεί τι τον εκφράζει περισσότερο και ποια από τις διαθέσιμες επιλογές ταιριάζει πιο πολύ στη δική του φιλοσοφία, βάσει των βιωμάτων του, αλλά και των προσδοκιών του, για τα επόμενα χρόνια. Και με ψυχραιμία, να το... ρίξει την Κυριακή. 

Από εκεί και πέρα η κάλπη σε λίγα 24ωρα θα... γεννήσει την απόφαση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, με τα μεγάλα στοιχήματα φυσικά να είναι δύο: Από την πολιτική σκοπιά, ποιες πολιτικές δυνάμεις και με ποιον τρόπο θα μπορέσουν να εφαρμόσουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Και από την κοινωνική σκοπιά, πώς οι υποστηρικτές της επιλογής που θα επικρατήσει, θα διαχειριστούν τη “νίκη” τους έναντι των “ηττημένων” - και τούμπαλιν.

Ψυχραιμία λοιπόν, ώστε να λάβει ο καθένας την καταλληλότερη κατ' αυτόν απόφαση. Οι ώρες είναι από μόνες τους κρίσιμες και δεν χωρούν περαιτέρω εντάσεις.