Και η φωτογραφία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα με το ψαλίδι στο χέρι, να γελάει μαζί με τον περιφερειάρχη Πέτρο Τατούλη και τους λοιπούς παρευρισκόμενους, η οποία δημοσιεύτηκε την Τετάρτη στην «Ε», νομίζουμε ότι τα λέει όλα. Η δε συζήτηση για τα σκουπίδια, που σίγουρα έγινε στη λογική «προχωράμε τη ΣΔΙΤ» (ο ακριβής διάλογος δεν έχει και μεγάλη σημασία αφού μιλά η εικόνα), ολοκληρώνει το τέλος άλλης μιας αυταπάτης. Δεν ξέρουμε τι άλλο θα δούμε στο πλαίσιο αυτής της περίεργης πολιτικής περιδίνησης στην οποία βρισκόμαστε, αλλά σίγουρα δεν τα έχουμε δει ακόμα όλα!
Με το «άδειασμα» των βουλευτών της Ν.Δ. στον περιφερειάρχη, εξ αφορμής των σκουπιδιών, υπολογίζαμε ότι κλείνει ο κύκλος του - μιας και θεωρούσαμε απίθανο να τον στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ. Στην πολιτική όμως «ποτέ μη λες ποτέ», γιατί ως φαίνεται κάποιοι μετά από τόσες κωλοτούμπες δεν έχουν πια ενδοιασμούς και... «στην αναβροχιά καλό είναι και το χαλάζι»! Μέχρι τις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές υπάρχει βέβαια μεγάλη απόσταση, και προφανώς θα έχουν προηγηθεί γεγονότα που θα έχουν διαμορφώσει τον πολιτικό χάρτη και τη συγκυρία με βάση την οποία θα δοθούν οι στηρίξεις και τα χρίσματα· αλλά είναι σαφές ότι τίποτα δεν πρέπει να αποκλείεται. Είπαμε, δεν τα έχουμε δει ακόμα όλα και δεν πρέπει τίποτα πλέον να μας εκπλήσσει.
Μένοντας στην ίδια φωτογραφία, το... καβάτζωμα του ψαλιδιού δείχνει ότι η εξουσία ανεξαρτήτως πολιτικού φάσματος αρέσκεται στο να παρουσιάζει «έργα». Τα έργα είναι του... λαού - γιατί όμως δεν παραδίδονται στο λαό με συνοπτικές διαδικασίες, αλλά χρειάζονται κορδέλες και ψαλίδια από τους... ηγέτες του λαού; Μα γιατί το μυστρί και η αγιαστούρα είναι τελικά το κοινό γνώρισμα κάθε εξουσίας, ανεξαρτήτως πολιτικού φάσματος και προσήμου. Το να «δείξεις έργο», μικρό ή μεγάλο, έχει τεράστια επικοινωνιακή σημασία. Οταν μάλιστα πάρεις φόρα, μπορείς ακόμα και να επιδεικνύεις αυτά που μέχρι χθες κατάγγελλες ανεβασμένος στα κάγκελα. Τα εγκαίνια και οι χαριεντισμοί όμως γίνονται πρόβλημα όταν συνοδεύονται από τόση υποκρισία και παντελή έλλειψη πολιτικού πολιτισμού.
Τα έργα μπορεί να μην έχουν πατέρα, αλλά δεν είναι και ορφανά: Κάποιοι τα σχεδίασαν και αρκετοί άλλοι συνέβαλαν στην υλοποίησή τους σε κάθε φάση. Βεβαίως τα πλήρωσε ο ελληνικός και ο ευρωπαϊκός λαός, και θα συνεχίσουν να τα πληρώνουν οι χρήστες τους. Το να φωτίζει λοιπόν ο καθένας τη δική του συμβολή, και μάλιστα μονοδιάστατα, είναι πολιτική απάτη. Το να μην καλούνται στα εγκαίνια όλοι όσοι συνέβαλαν, είναι έλλειψη πολιτικού πολιτισμού. Και η αντιγραφή των χειρότερων πρακτικών του παρελθόντος δεν είναι το νέο, αλλά ένα κακέκτυπο του παλιού, το οποίο όσο περνά ο καιρός θα εναγκαλίζεται όλο και πιο σφιχτά με ό,τι έχει ξεμείνει στα πολιτικά αζήτητα.
Η χώρα και η περιοχή μας βρίσκονται σε μια φάση που χρειάζονται περισσότερη αλήθεια και σοβαρότητα. Οι αυταπάτες και τα ψέματα έχουν τελειώσει για όλους, παλιούς και νέους. Δεν υπάρχει πλέον κανένας που να μην έχει μερίδιο ευθύνης. Οι λάθος επιλογές του παρελθόντος έφεραν την κρίση, ενώ οι λαθεμένοι τρόποι αντιμετώπισής της την επιδείνωσαν και σταδιακά την έκαναν τόσο δυσβάσταχτη. Είναι καιρός να σταματήσει πια η σκιαμαχία. Από την Κύπρο μέχρι την Πορτογαλία και από την Ιρλανδία μέχρι την Ισπανία βγάζουν το κεφάλι από το βάλτο, και μείναμε μόνοι εμείς να παριστάνουμε τους δήθεν τιμωρούς του διεφθαρμένου παλιού και τους καταπληκτικούς διαπραγματευτές της αυταπάτης! Να τελειώνει όμως κάποια στιγμή η υποκρισία, για να δούμε τι θα κάνουμε τα επόμενα χρόνια.
Με τα καλά και τα στραβά της η χώρα έχει σήμερα ένα ολοκληρωμένο οδικό δίκτυο, με μοναδική μαύρη τρύπα το κομμάτι Πάτρα - Τσακώνα. Ποια θα είναι τα έργα της επόμενης δεκαετίας; Υπάρχει σχέδιο; Θα μπορέσει να υπάρξει μια μεγάλη πολιτική συμφωνία για το επόμενο διάστημα, ώστε να προχωρήσουν έργα και όχι δημοπρασίες για φαλιρισμένους εργολάβους;
Από τα σκουπίδια μέχρι τα οδικά έργα και από την εκμετάλλευση των αεροδρομίων μέχρι τη ΔΕΗ, τα πάντα είναι προσδιορισμένα με βάση τη μεγάλη εικόνα. Η χώρα ανήκει στο κλαμπ των πιο ανεπτυγμένων χωρών του κόσμου, οι οποίες λειτουργούν με συγκεκριμένους κανόνες σε επίπεδο οικονομίας και αναπτύσσουν με συγκεκριμένο τρόπο υποδομές και κοινωνικές δομές. Αρκετά δεν κράτησε το παραμύθι του δήθεν «άλλου δρόμου» και το κυνήγι μια δήθεν ουτοπίας;
Είναι καιρός να αντιληφθούμε όλοι πού τελειώνει το ψέμα και πού αρχίζει η αλήθεια, επιλέγοντας να δώσουμε πραγματικές μάχες για την κοινωνία, την οικονομία και τη δημοκρατία.
Καλή Ανάσταση.
panagopg@gmail.com
