Το δυστύχημα είναι ότι δεν υπάρχει ένα όργανο σε επίπεδο νομού ή και Περιφέρειας ακόμα, που να προγραμματίζει, να ιεραρχεί και να επιλέγει τα πιο σημαντικά έργα. Εκείνα που θα αποδώσουν το μεγαλύτερο δυνατό όφελος για τους πολλούς, για τους κατοίκους και τους επισκέπτες του τόπου. Εκείνα που θα σηματοδοτήσουν την ανάπτυξη και θα βάλουν την πιο δυνατή σφραγίδα στον αγώνα για την ανάκαμψη, για την αντιστροφή της μιζέριας και της στασιμότητας.
Απόδειξη, το γεγονός ότι η περιφερειακή αρχή θέτει σε προτεραιότητα για τη Μεσσηνία το έργο του δρόμου... Μηλέα - Παναγία Γιάτρισσα, και μάλιστα με 3,5 εκατ. ευρώ! Οσο κι αν προκαλεί και ενοχλεί, αυτό είναι το πρώτο καινούργιο έργο του νομού που εντάσσεται στο νέο ΕΣΠΑ.
Η περιφερειακή αρχή το... αξιολόγησε και το επέλεξε, ικανοποιώντας απλώς ένα τοπικιστικό αίτημα, κάνοντας τη χάρη σε ελάχιστους ανθρώπους. Γιατί μήπως είναι αυτό το έργο προτεραιότητα για την κοινωνία της Μάνης, για την ακόμα μεγαλύτερη τουριστική ανάπτυξη της Μεσσηνιακής Μάνης; Φυσικά και όχι.
Συλλογικό όργανο λοιπόν, που να προγραμματίζει και να αξιολογεί, να βάζει τις λογικές προτεραιότητες και να αποφασίζει για τα πιο σημαντικά έργα μέσα από διάλογο και ανταλλαγή απόψεων, σε επίπεδο Περιφέρειας, δεν υπάρχει. Το Περιφερειακό Συμβούλιο, που είναι θεωρητικά το πιο δημοκρατικό όργανο και αυτό που έχει την αρμοδιότητα του προγραμματισμού, δεν υπάρχει, έχει "καταργηθεί". Καμία διαβούλευση, καμία συζήτηση δεν γίνεται, ούτε για τα απλά και τα στοιχειώδη. Πιο δημοκρατικό ήταν το Περιφερειακό Συμβούλιο με κρατικό, διορισμένο περιφερειάρχη. Τότε στις συνεδριάσεις συζητιούνταν κι εγκρίνονταν οι εντάξεις έργων στα Κοινοτικά Πλαίσια, μετά από εισηγήσεις των αρμοδίων υπηρεσιών, με εισηγητές τον Σκούρα, τον Πετρόγιαννη και τον Παλιό, που είχαν τα γραφεία τους στον όροφο της κρατικής Περιφέρειας, πάνω από τις διοικητικές υπηρεσίες του Παναρκαδικού Νοσοκομείου.
Σήμερα τέτοιες διαδικασίες, που θα έπρεπε να έχουν γίνει ακόμα πιο δημοκρατικές, πιο ευέλικτες και πιο απλές, δεν υπάρχουν. Σήμερα στη Μεσσηνία με τους στενούς, τριτοκοσμικούς κι επικίνδυνους εθνικούς και επαρχιακούς δρόμους, η περιφερειακή αρχή επιλέγει ως προτεραιότητα το δρόμο Μηλέα - Παναγία Γιάτρισσα! Και συκοφαντεί στους Μανιάτες τους συμβούλους των μειοψηφιών και όλους όσοι αντιδρούν, πως τάχα δε θέλουν την ανάπτυξη της Μάνης. Η οποία θα έρθει με το... μεγαλόπνοο έργο Μηλέα - Παναγία Γιάτρισσα!
Αλλά και σε κεντρικό επίπεδο, στην κυβέρνηση (και συγκεκριμένα στο υπουργείο Περιβάλλοντος), έχει κολλήσει εδώ και μήνες η περιβαλλοντική προμελέτη για τη βελτίωση/ανακατασκευή του υφιστάμενου δρόμου Καλαμάτα - Ριζόμυλος. Του πιο σημαντικού έργου της Μεσσηνίας, για την προτεραιότητα του οποίου έχουμε όλοι συμφωνήσει, από την κυβέρνηση και τους κυβερνητικούς βουλευτές μέχρι τους δήμους και τους πολίτες, ασχέτως αν κάποιοι επιμένουν στην παραλιακή χάραξη. Ομως, λες και το ένα υπουργείο σαμοπτάρει το άλλο, το Περιβάλλοντος το Υποδομών, από το οποίο δηλώνουν πως έχουν πάρει πολύ ζεστά το συγκεκριμένο έργο. Κι όμως, το Περιβάλλοντος κρατάει παγωμένη την πιο εύκολη και πιο σύντομη διαδικασία. Γιατί αν η προμελέτη κάνει τόσους μήνες, η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων που θέλει και γνωμοδοτήσεις πόσα χρόνια θα κάνει; Μήπως να το πάρουμε απόφαση ότι το Καλαμάτα - Ριζόμυλος πάει για το επόμενο ΕΣΠΑ, από το 2021 και μετά, και η Μεσσηνία στο τωρινό ΕΣΠΑ θα μείνει με το Μηλέα - Παναγία Γιάτρισσα και τις ολοκληρώσεις των δύο δρόμων που ξεκίνησαν από το προηγούμενο ΕΣΠΑ, από το 2014 (Σουληνάρι - Κορυφάσιο στην Πυλία και Τζάνε - Καλαμάκι στο Ριζόμυλος - Κορώνη);
Και με τους άλλους σημαντικούς δρόμους που έχουν μελετητική ωριμότητα, τι θα γίνει; Ποιος θα αποφασίσει αν και πώς θα ενταχθούν στο τωρινό ΕΣΠΑ; Η 7η επαρχιακή από τη Μεσσήνη έως την Εύα και τη Λάμπαινα και η συνέχεια μέχρι την Αρχαία Μεσσήνη, και ο δρόμος Φιλιατρά - Γαργαλιάνοι είναι έργα προτεραιότητας. Τα χρήματα του ΕΣΠΑ δεν επαρκούν. Θα μειωθούν οι προβλεπόμενες παρεμβάσεις, θα προσαρμοστούν οι μελέτες στις χρηματοδοτικές δυνατότητες του προγράμματος; Ζητήματα που θα έπρεπε να είχαν επιλυθεί και συζητηθεί με διαφάνεια στο Περιφερειακό Συμβούλιο, παραμένουν σε εκκρεμότητα και αβεβαιότητα. Και δε γνωρίζουν γι’ αυτά ούτε η Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας ούτε και οι περιφερειακοί σύμβουλοι της πλειοψηφίας.
Για να ολοκληρώσουμε με το έλλειμμα της θεσμικής συγκρότησης, παρουσίας και διεκδίκησης σε επίπεδο Μεσσηνίας και Περιφέρειας: Παρακολουθεί κανείς το θέμα του δρόμου Καλό Νερό - Τσακώνα που είναι κομμάτι της Ολυμπίας Οδού και του διευρωπαϊκού δικτύου της χώρας, και έχει μελετητική ωριμότητα; Τι γίνεται με τα αρδευτικά δίκτυα στο Φιλιατρινό φράγμα, που θα έπρεπε να είχαν δρομολογηθεί και υλοποιηθεί από χθες; Πότε, επιτέλους, θα δημοπρατηθεί το έργο των δικτύων από το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης;
Για το διεθνές αεροδρόμιο Καλαμάτας “Καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος” υπάρχει προγραμματισμός; Είναι σε προτεραιότητα η αναβάθμιση και ο εκσυγχρονισμός του; Μήπως περιμένουμε να λυθεί από το Νίκα που συναντιέται με τον Πιτσιόρλα, ή από τον Τατούλη και τη Νικολάκου που θέλουν να το χειριστούν όπως τα σκουπίδια, εξισώνοντάς το μάλιστα με το... αεροδρόμιο στην Τρίπολη;
Με ανύπαρκτο προγραμματισμό σε επίπεδο Μεσσηνίας και Περιφέρειας, και με πρώτη προτεραιότητα στο Μηλέα - Παναγία Γιάτρισσα, δεν υπάρχει ελπίδα για το μέλλον του τόπου μας.
