Αυτό που συμβαίνει στη χώρα είναι ότι βρισκόμαστε διαρκώς κολλημένοι σε ένα εξιδανικευμένο παρελθόν. Υπερασπιζόμαστε έτσι πράγματα τα οποία δεν μπορούν να διατηρηθούν γιατί έχουν αλλάξει οι συνθήκες. Η περίπτωση του στρατοπέδου και της διατήρησής του είναι μια ακόμη απόδειξη στρουθοκαμηλισμού και φλερτ με την αυταπάτη.
Η κατάργησή του δεν είναι κάτι καινούργιο, έχει τεθεί εδώ και χρόνια και υπαγορεύεται από τις ανάγκες ορθολογικής διάταξης των στρατιωτικών δυνάμεων της χώρας. Για να το πούμε πιο απλά, όταν οι στρατεύσιμοι ήταν εκατοντάδες χιλιάδες με θητεία 36 ή 24 μήνες, είχε νόημα η διασπορά σε όλη τη χώρα μονάδων και κέντρων εκπαίδευσης για… να κάνει το ρουσφέτι του και ο τοπικός πολιτευτής. Με τη συνταρακτική μείωση των γεννήσεων αλλά και τη μείωση της θητείας σε 9 μήνες ποιο κέντρο εκπαίδευσης και ποιο στρατόπεδο να μείνει; Δεν είναι λογικό να μαζευτούν τα στρατόπεδα πάνω από τη Θεσσαλονίκη και στα νησιά; Πώς θα γίνει το συμμάζεμα τόσο για λόγους οικονομικού κόστους όσο και ουσίας σε σχέση με το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων;
Το στρατόπεδο της Καλαμάτας είχε ουσιαστικά αποφασιστεί να κλείσει πριν από το 2004. Πολύ πριν από τα μνημόνια και από τη χρεοκοπία της χώρας. Την εποχή που κάποιοι, ελάχιστοι όμως, έβλεπαν ότι δεν μπορεί να συνεχίζεται αυτή η διασπορά και η σπατάλη που έφερε τελικά τη χρεοκοπία. Δυστυχώς εκείνα τα σχέδια δεν προχώρησαν, αντίθετα τα επόμενα χρόνια της δανειακής ευμάρειας έγιναν… επενδύσεις σε στρατόπεδα, όπως αυτό της Καλαμάτας, γιατί υπήρχε ένας τοπικός πολιτικός παράγοντας που ήθελε να αφήσει έργο(!!!) στην εκλογική του περιφέρεια. Είναι αυτό που ορθά επισημαίνει η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιώτα Κοζομπόλη ως σπατάλη πόρων για εγκαταστάσεις σε κάτι που φαινόταν ότι δεν έχει μέλλον και δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί, γιατί πάει κόντρα στη φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων.
Ετσι αντιλαμβάνεται κάποιος ότι η επιμονή των τοπικών παραγόντων στη διατήρηση του στρατοπέδου έχει αυτιστικά χαρακτηριστικά. Ζητάμε να παραμείνει κάτι κόντρα στη λογική και τις ανάγκες της χώρας. Πρόκειται για κοροϊδία –είμαστε βέβαιοι από κάποιους συνειδητά- ίδια με αυτή που έλεγε ότι… μπορούμε χωρίς μνημόνια, γιατί θα μας παρακαλάνε να μας δανείζουν χωρίς όρους και προϋποθέσεις! Δεν γίνονται αυτά και κάποια στιγμή ως πολίτες θα πρέπει να σταματήσουμε να κλείνουμε τα μάτια στην πραγματικότητα, γιατί έχει αποδειχτεί ότι αυτό κοστίζει ακριβά τόσο σε εμάς όσο και στις επόμενες γενιές.
Οι τοπικοί παράγοντες επιμένουν στη γραμμή να μείνει το στρατόπεδο ή ο χώρος ως στρατόπεδο για να μην αναδειχθεί η λάθος επιλογή να επενδυθούν πόροι σε μια τελειωμένη ιστορία και να πληγεί το αφήγημα συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων αλλά και για να μην απαντήσουν στο τι θα γίνει ο χώρος στη συνέχεια. Η άποψη του δημάρχου να μείνουν οι εγκαταστάσεις στρατιωτικές για να φιλοξενούνται εκεί τάχα οι πιλότοι που θα έρθουν για εκπαίδευση στην Καλαμάτα… αν και εφόσον… είναι στα όρια της κωμωδίας. Πόσοι θα είναι άραγε αυτοί οι πιλότοι που θέλουν 220 στρέμματα για να μείνουν για μερικές μέρες; Το ίδιο ισχύει και με αυτό που υποστηρίζει η βουλευτής Γιώτα Κοζομπόλη με τη μεταφορά άλλων δημοσίων υπηρεσιών. Αλήθεια, δεν είναι σπατάλη να πάνε σε ένα οικόπεδο-“φιλέτο” η Πυροσβεστική και η Αστυνομία και το σημαντικότερο όταν αυτό δεν θα φέρει κάτι επιπλέον στην οικονομία της περιοχής;
Το οικόπεδο του στρατοπέδου θα πρέπει να τύχει παρόμοιας αντιμετώπισης με αυτήν του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό. Η έκταση και η τοποθεσία συνηγορούν στο ότι μπορεί να παραχωρηθεί, προκειμένου να δημιουργηθεί μια μεγάλη επένδυση, η οποία θα φέρει εισόδημα στην περιοχή. Η διαδικασία εκχώρησης θα πρέπει να έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και διασφαλίσεις. Η περιοχή μπαίνει τώρα στον τουριστικό τομέα και μόνο μέσα από μεγάλες επενδύσεις μπορεί να αναδειχθεί και ευκαιρίες για τέτοια ακίνητα είναι λίγες. Το να μοιράσουμε το χώρο σε υπηρεσίες και να δώσουμε γραφεία σε φορείς δεν αποτελεί ανάπτυξη αλλά ρουσφέτι νέου τύπου. Πρόκειται για σπατάλη πόρων, πολύ μεγαλύτερη από αυτή που έγινε με την επένδυση για τη δημιουργία του στρατοπέδου.
panagopg@gmail.com
