Η προσέλκυση νέων στον αγροτικό τομέα αποτελεί εδώ και χρόνια ζητούμενο. Ο γερασμένος πληθυσμός στην ελληνική ύπαιθρο δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για το μέλλον της αγροτικής παραγωγής. Η εγκατάλειψη καλλιεργειών είναι προ των πυλών. Ακόμα και η χρήση εργατικών χεριών μεταναστών προϋποθέτει την παρουσία ενεργών αγροτών που θα κατευθύνουν και θα συντονίζουν τις εργασίες. Η ανάπτυξη πολιτικών ενίσχυσης της παρουσίας νέων στον αγροτικό τομέα, έχει έτσι υπαρξιακό χαρακτήρα για τον πρωτογενή τομέα της ελληνικής οικονομίας.

Η ένταξη 1.460 νέων αγροτών στην Περιφέρεια Πελοποννήσου με συνολική ενίσχυση 53,6 εκ. ευρώ είναι σημαντική αλλά εξαιρετικά λίγη. Ακόμα και αν μπουν -και πρέπει να μπουν στο πρόγραμμα- επιπλέον 300-400 νέοι που έχουν κάνει αίτηση και πληρούν τις προϋποθέσεις, εξακολουθούν να είναι λίγοι. Η περιοχή χρειάζεται πολύ περισσότερους και πρέπει να βρεθεί τρόπος προσέλκυσής τους.

Τα προγράμματα ενίσχυσης για την αγορά του απαραίτητου εξοπλισμού είναι η μία πλευρά, η οποία χρειάζεται να συνεχιστεί ενδεχομένως με κάποιες βελτιώσεις. Το να επιδοτούνται, για παράδειγμα, όλοι για να αγοράσουν τρακτέρ δεν νομίζουμε ότι είναι αυτό που χρειάζεται. Θα μπορούσαν να επιδοτηθούν κοινές δράσεις στην προμήθεια εξοπλισμού, έτσι ώστε μέσα από κοινοπρακτικά σχήματα να αγοράζεται εξοπλισμός, αλλά και να προωθείται η συνεργασία που θα φτάνει μέχρι την τελική μορφή του παραγόμενου προϊόντος.

Η εγκατάσταση νέων στον αγροτικό τομέα για να είναι αποτελεσματική χρειάζεται να συνδέεται με επενδύσεις σε κοινωνικές δομές. Τα μικρά χωριά και οι ατομικές συμπεριφορές θα πρέπει να δώσουν τη θέση τους σε νέα μοντέλα συνεργασίας και δράσης. Η εγκατάσταση σε αστικά και ημιαστικά κέντρα χρειάζεται να ενθαρρύνεται και να ενισχύεται. Η εκπαίδευση και η χρήση νέων τεχνολογιών να αποτελούν τη βασική δημόσια επένδυση. Κυρίαρχο μοντέλο - πρότυπο ο αγρότης επιχειρηματίας. Ο παλιός αγρότης έχει τελειώσει, ο νέος για να υπάρξει θα πρέπει να είναι διαφορετικός.