Η αντιπαράθεση της ΠΕΜΕΤΕ με τον βουλευτή Μεσσηνίας Περικλή Μαντά για την ΠΟΠ Ελιά Καλαμάτας έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για δύο λόγους: Ο ένας έχει να κάνει με το ουσιώδες ζήτημα, το πώς δηλαδή θα πρέπει να προστατεύεται το προϊόν και ο κόπος των ελαιοπαραγωγών. Ο άλλος με το ζήτημα της βουλευτικής ασυλίας, το οποίο βρίσκεται και για άλλους λόγους στην επικαιρότητα.
Το ζήτημα με την ΠΟΠ Ελιά Καλαμάτας νομίζουμε ότι είναι πλέον ξεκάθαρο για όλους. Η ρύθμιση που έχει επιλεγεί, έδωσε ταυτότητα στις ελιές Τουρκίας, ενώ οι ελιές της περιοχής πωλούνται σε εξευτελιστικές τιμές. Το αποτέλεσμα είναι τόσο κραυγαλέο, που δεν αφήνει πλέον περιθώρια για υπεράσπιση μιας λανθασμένης απόφασης.
Η αυτονόητη αντιπαράθεση για την προστασία της ΠΟΠ Ελιά Καλαμάτας, όταν υπάρχουν διαφορετικές αντιλήψεις και συμφέροντα, είναι αναγκαίο να αναπτύσσεται ελεύθερα, ακόμα και αν υπάρχουν υπερβολές. Ο διάλογος δεν μπορεί να μπαίνει σε περιορισμούς. Ο βουλευτής, ο συνδικαλιστής, ο εκδότης, ο δημοσιογράφος και γενικότερα όποιος έχει θεσμικό πολιτικό ρόλο, δεν μπορεί να απειλείται με μηνύσεις και αγωγές. Τη θωράκιση της ελευθερίας του λόγου και της άποψης λύνει η βουλευτική ασυλία, προστατεύεται δηλαδή ο πολιτικός από εκφοβιστικές αγωγές και καταχρηστικές μηνύσεις. Οι ρυθμίσεις σε αυτά τα ζητήματα χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή, γιατί από το ένα άκρο της «ατιμωρησίας» μπορούμε να οδηγηθούμε στην ομηρία και τη φίμωση του πολιτικού κόσμου. Η νομοθέτηση με βάση τη συγκυρία συνήθως δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που υποτίθεται ότι επιλύει.
Το ζήτημα με τις εκφοβιστικές αγωγές -γνωστές και ως αγωγές SLAPP- οι οποίες χρησιμοποιούνται προκειμένου να εξασφαλιστεί η σιωπή όσων έχουν δημόσιο λόγο, αποτελεί τεράστιο ζήτημα δημοκρατίας. Οι συγκεκριμένες αγωγές αποσκοπούν στη λογοκρισία, τον εκφοβισμό και τη φίμωση των επικριτών επιβαρύνοντάς τους με το κόστος της νομικής υπεράσπισης μέχρι να εγκαταλείψουν την κριτική ή την αντίθεσή τους. Σε μια τυπική SLAPP, ο ενάγων συνήθως δεν αναμένει να κερδίσει την αγωγή. Οι στόχοι του ενάγοντος επιτυγχάνονται εάν ο εναγόμενος υποκύψει στο φόβο, τον εκφοβισμό, το αυξανόμενο νομικό κόστος ή την απλή εξάντληση και εγκαταλείψει την κριτική. Τα ζητήματα στην πολιτική και το δημόσιο λόγο δεν πρέπει να φτάνουν στις δικαστικές αίθουσες. Όταν αυτό συμβαίνει, υπάρχει πρόβλημα δημοκρατίας. Η προστασία του δημόσιου λόγου από μηνύσεις και προσφυγές αποτελεί ζήτημα ποιότητας της δημοκρατίας μας.

panagopg@gmail.com