Στην προηγούμενη αυτοδιοικητική περίοδο «έβρεχε» χρήματα. Το νέο ΕΣΠΑ και οι πόροι από το Ταμείο Ανάκαμψης «έφτιαχναν» δρόμους, αναπλάσεις και πολλές ακόμα μικροδράσεις. Οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι σε κάθε συνάντηση με κυβερνητικό παράγοντα εξασφάλιζαν και μια χρηματοδότηση. Το πάρτι όμως κάποια στιγμή τελειώνει και σε αυτό ακριβώς το σημείο βρισκόμαστε. Χρήματα πλέον δεν υπάρχουν και οι συναντήσεις περιορίζονται σε φιλοφρονήσεις και ευχές για το μέλλον. Το πότε θα υπάρξουν νέες δυνατότητες είναι ακόμα άγνωστο, αλλά αυτό τοποθετείται προς το τέλος της θητείας, όταν θα υπάρξουν αναθεωρήσεις των προγραμμάτων.
Οι προσδοκίες που είχαν καλλιεργηθεί για νέα έργα και δράσεις διαψεύδονται και η προσγείωση για πολλούς θα είναι ανώμαλη. Δεν υπάρχουν χρήματα όχι για νέα έργα, αλλά ούτε και για καταβολή της εθνικής συμμετοχής σε τρέχοντα -δεν είναι τυχαίο ότι καθυστερεί η καταβολή των απαλλοτριώσεων σε μια σειρά έργων. Επιπρόσθετα, έργα που έχουν ξεκινήσει αλλά χρειάζονται επιπλέον πόρους για να ολοκληρωθούν, κινδυνεύουν να μείνουν στη μέση. Χρειάζεται οι αυτοδιοικητικοί να δείξουν αποτέλεσμα μέσα από την εκτέλεση έργων που διαθέτουν χρηματοδότηση.
Το πρόβλημα είναι ότι πολλά έργα που εντάχθηκαν τα προηγούμενα χρόνια έγιναν με πρόχειρο και ευκαιριακό τρόπο, δεν υπηρετούσαν δηλαδή ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την κάθε περιοχή. Αν αυτό συνέβαινε, δεν θα υπήρχε πρόβλημα, θα αρκούσε η υλοποίησή τους, προκειμένου να παραχθεί πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα. Όταν όμως οι πόροι του Ταμείου Ανάκαμψης γίνονται ασφαλτοστρώσεις δρόμων, στο όνομα δήθεν της οδικής ασφάλειας, δεν μπορείς να προσδοκάς τίποτα στο μέλλον.
Η σπατάλη κρίσιμων πόρων σε μικροέργα και σε αμφιβόλου αποτελεσματικότητας παρεμβάσεις είναι το διαχρονικό πρόβλημα της χώρας και της αυτοδιοίκησης. Οι πόροι κατακερματίζονται χρόνια τώρα σε μικροέργα, χωρίς να παράγουν αναπτυξιακό αποτέλεσμα. Αχρείαστες αναπλάσεις, γήπεδα και παιδικές χαρές σε χωριά με γέροντες, συντήρηση δομών μηδενικού αποτελέσματος και βέβαια χρηματοδότηση λειτουργικών αναγκών από πόρους που θα έπρεπε να δίνονται για αναπτυξιακές παρεμβάσεις, συνθέτουν το παζλ της αποτυχίας. Το κακό είναι ότι όλα αυτά είναι εδώ και χρόνια γνωστά και αναδείχθηκαν ως βασικοί παράγοντες της χρεοκοπίας του 2009. Η ίδια όμως πρακτική συνεχίζεται, γιατί πολύ απλά πολίτες και πολιτικοί δεν αντιλήφθηκαν ποτέ ούτε γιατί χρεοκοπήσαμε ούτε τι πρέπει να αλλάξουμε, για να μην συμβεί το ίδιο την επόμενη δεκαετία. Συνεχίζουμε έτσι τυφλά στον ίδιο δρόμο, καταγγέλλοντας στα λόγια τις πρακτικές του παρελθόντος και εφαρμόζοντας στην πράξη την ίδια συνταγή χρεοκοπίας!
panagopg@gmail.com
