Διαγωνισμούς με τη μέθοδο ΣΔΙΤ για τη διαχείριση των σκουπιδιών δεν κάνει όμως μόνο η «πρωτοπόρος» περιφέρεια Πελοποννήσου αλλά και άλλοι. Πριν από μερικές ημέρες ολοκληρώθηκε ο αντίστοιχος διαγωνισμός στην περιφέρεια Ηπείρου. Ο ανάδοχος σε αυτό το διαγωνισμό αναλαμβάνει την επεξεργασία με κόστος μεσοσταθμικά 41,8 ευρώ τον τόνο. Σύμφωνα με όσα έγιναν γνωστά, στον συγκεκριμένο διαγωνισμό δεν υπάρχει ελάχιστη εγγυημένη ποσότητα. Τα δύο αυτά γεγονότα, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι η δυναμικότητα των δύο περιφερειών στην παραγωγή σκουπιδιών αλλά και οι αποστάσεις μεταξύ των νομών είναι περίπου ίδιες με της περιφέρειας Πελοποννήσου, εγείρουν εύλογα ερωτηματικά. Γιατί στην Πελοπόννησο πρέπει να πληρώσουμε 62 ευρώ τον τόνο και γιατί να υπάρχει δέσμευση με ελάχιστη ποσότητα;
Οι ενστάσεις σε αυτά τα δύο ζητήματα τίθενται πλέον από πολλές πλευρές. Η ηγεσία της περιφέρειας καλά θα κάνει να σταματήσει να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό της και να απαντήσει πειστικά στα ερωτήματα που τίθενται. Το κόστος ανά τόνο επεξεργασίας σκουπιδιών δεν μπορεί να είναι εδώ 62 και στα Γιάννενα 42. Η διαφορά είναι τεράστια. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε ότι εδώ έχουμε και ελάχιστη εγγυημένη ποσότητα, η οποία θα έπρεπε να ρίχνει το κόστος, τότε φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι πάνε να μας πιάσουν κορόιδα. Επειδή όμως η «πρωτοπορία» δεν μπορεί να έχει σχέση με την κοροϊδία θα πρέπει να ιδωθούν κάποια πράγματα με βάση το πώς διαμορφώνεται η πραγματικότητα.
Η διαχείριση των σκουπιδιών είναι πολύ σημαντικό ζήτημα, το οποίο δεν μπορεί να συνεχίσει να αντιμετωπίζεται με ετσιθελισμούς. Δεν θεωρούμε ότι υπάρχει απαραιτήτως σκοπιμότητα στις μέχρι τώρα επιλογές, αλλά δεν είμαστε και πεπεισμένοι για το άδολο της διαδικασίας που ακολουθείται. Τα νούμερα είναι αμείλικτα και, εφόσον αυτά που έχουν δει το φως της δημοσιότητας ισχύουν, θα πρέπει να υπάρξει τουλάχιστον επαναδιαπραγμάτευση πριν υπογραφεί οριστική σύμβαση ανάθεσης του έργου. Στη διαδικασία αυτή δεν μπορεί να μην μετέχουν ενεργά οι δήμαρχοι της Πελοποννήσου. Αν κάποιοι νομίζουν ότι με μονομερείς ενέργειες θα δεσμεύσουν τους πολίτες της Πελοποννήσου να πληρώνουν, για τα επόμενα 25χρόνια, τα φύκια για μεταξωτές κορδέλες, προφανώς δεν έχουν καταλάβει καλά .
Και για να κλείσουμε με κάτι που δείχνει πόσο απέχουμε από το να γίνουμε κανονική χώρα. Η Σουηδία – σύμφωνα με σειρά δημοσιευμάτων της περασμένης εβδομάδας- έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό αποτελεσματικότητας στη διαχείριση απορριμμάτων που πλέον εισάγει σκουπίδια από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Ο μέσος κάτοικος της Σουηδίας παράγει την ίδια ποσότητα απορριμμάτων με τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, περίπου 461 κιλά το χρόνο. Όμως μόλις το ένα τοις εκατό αυτής της ποσότητας καταλήγει στους χώρους υγειονομικής ταφής. Ο πρωταρχικός στόχος των Σουηδών υπευθύνων είναι η γενική μείωση των απορριμμάτων και η αύξηση του ποσοστού ανακύκλωσης, όμως παράλληλα η μισή ποσότητα του συνολικού όγκου σκουπιδιών αναλώνεται σε καύσεις για την παραγωγή ενέργειας. Η χώρα διαθέτει 32 σταθμούς, όπου τα διάφορα απόβλητα αποτεφρώνονται για την παραγωγή ατμού, ο οποίος με τη σειρά του χρησιμοποιείται σε γεννήτριες στροβίλων για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Οι σταθμοί αυτοί προμηθεύουν σχεδόν ένα εκατομμύριο σπίτια στη Σουηδία με θέρμανση, και περίπου 260.000 με ηλεκτρισμό. Η διαδικασία αυτή μειώνει σημαντικά την ποσότητα απορριμμάτων που καταλήγουν στις χωματερές, ενώ παράλληλα μειώνει την εξάρτηση της χώρας στα ορυκτά καύσιμα.
Κατόπιν αυτών αντιλαμβάνεται ο καθένας το σημείο στο οποίο εμείς βρισκόμαστε και πού μπορούμε να φτάσουμε εφαρμόζοντας τάχα πρωτοπόρες ή εναλλακτικές ιδέες.
panagopg@gmail.com
