Όπως γράφαμε και την περασμένη εβδομάδα η συγκρότηση των ψηφοδελτίων είναι καθρέφτης της εσωτερικής λειτουργίας των κομμάτων και των ηγεσιών τους, τοπικών και κεντρικών. Δείχνουν τη λογική, την πολιτική αντίληψη και την ικανότητα της κάθε ηγεσίας. Όταν κυριαρχούν οι βυζαντινισμοί, οι παλαιοκομματικές πρακτικές και οι μεταγραφές της κακιάς ώρας, επιπέδου Γκερέκου και Τζάκρη, δεν υπάρχουν περιθώρια για αισιοδοξία.
Το πρώτο που καταδείχτηκε αυτές τις μέρες και αφορά κυρίως τα κόμματα εξουσίας είναι ότι ήταν παντελώς ανέτοιμα για εκλογές. Μέχρι κυριολεκτικά το τελευταίο λεπτό εκπνοής της προθεσμίας “έκλειναν” τα ψηφοδέλτια. Προσπαθούσαν, δηλαδή, να χωρέσουν φιλοδοξίες και να κρατήσουν ισορροπίες, να κλείσουν τρύπες αλλά και να μην θίξουν βιλαέτια και ισχυρούς παράγοντες. Έκαναν, με δυο λόγια, ό,τι ήταν δυνατό για να μην αλλάξει τίποτα στο εσωκομματικό τοπίο, για να μην θιγούν κεκτημένα και επετηρίδες. Όταν αυτά κυριαρχούν την ώρα της μεγάλης, υποτίθεται, μάχης σε εσωκομματικό επίπεδο, όταν, δηλαδή, πρέπει να προσθέτεις και όχι να αφαιρείς, μπορεί εύκολα ο καθένας να συμπεράνει τι θα επακολουθήσει στο μέλλον. Όταν δεν μπορεί να τιθασεύσεις τα «θέλω» και τα «δεν επιθυμώ» στο κόμμα σου, πώς να επιβάλεις την άποψη σου αλλού. Όταν ζητάς πρόωρες εκλογές και 15 μέρες πριν δεν έχεις ακόμα ούτε καν υποψηφίους, ποιο πρόγραμμα να διαθέτεις και ποια χώρα θα σώσεις; Είναι φανερό ότι είσαι παντελώς ανέτοιμος και πουλάς παραμύθια ,λέγοντας ψέματα, ενώ σκοπεύεις να κινηθείς με την αξεπέραστη ελληνική εφεύρεση του "βλέποντας και κάνοντας" στου κασίδη το κεφάλι.
Η χώρα τις επόμενες εβδομάδες θα βρεθεί μπροστά σε αμείλικτα διλήμματα, στα οποία θα πρέπει να απαντήσει κατά βάση το πολιτικό προσωπικό που θα προκύψει από τις εκλογές σε 15 μέρες. Όποιος νομίζει ότι θα πάει σχολικό περίπατο στις Βρυξέλλες και θα επιστρέψει δαφνοστεφανωμένος και νικητής, προφανώς, δεν έχει καταλάβει πού ακριβώς βρισκόμαστε. Όσοι, από πολίτες και πολιτικούς, δεν έχουν αυταπάτες, ανησυχούν. Βλέποντας το μπάχαλο στη διαδικασία συγκρότησης των ψηφοδελτίων, έχουν έναν ακόμα παραπάνω λόγο να φοβούνται τα χειρότερα. Η κινδυνολογία αναμφίβολα από κάποιους φουσκώνει, για εκλογικούς λόγους, και από κάποιους όλους υποβαθμίζεται, για τους ίδιους όμως λόγους. Μπορεί να μην έρθει η κόλαση αλλά σίγουρα ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Με πολιτικό προσωπικό που στην κυριολεξία δεν ξέρει πού πατά και πού βρίσκεται, πολύ εύκολα μπορεί να προκύψει το “ατύχημα”. Το ζήτημα, προφανώς, δεν είναι το αν θα μείνουμε ή όχι στο ευρώ, γιατί φτώχεια και δυστυχία μπορείς να έχεις τόσο εντός όσο και εκτός. Όταν όμως δεν έχεις σχέδιο, δεν ξέρεις πού πας, με ποιους θα προχωρήσεις και ποιους θα αφήσεις, το πιθανότερο είναι να επιτύχεις ανυπολόγιστη δυστυχία.
Οι καλές προθέσεις στην πολιτική δεν αποτελούν διαβατήριο που οδηγεί σε λύσεις των προβλημάτων. Σε εποχές που τα πάντα κρίνονται κυριολεκτικά στην κόψη του ξυραφιού, οι παλαιοκομματικές συνταγές οδηγούν σε αποτυχία, επιφέροντας δεινά για τους πολλούς και κυρίως τους πιο αδύναμους. Τα κόμματα και η κοινωνία δεν έχουν ανάγκη ούτε από περιφερόμενους κομματικούς παράγοντες, που νοιάζονται μόνο για την επανεκλογή τους, ούτε από Σταλινικές μεθόδους αποκλεισμών και καρατομήσεων. Αυτές τις μέρες, κατά τη συγκρότηση των ψηφοδελτίων, είχαμε την επιστροφή όλων των φαντασμάτων του παρελθόντος. Αν οι πολίτες, με τη ψήφο τους δεν βάλουν φρένο σε αυτόν τον κατήφορο, σε μερικές εβδομάδες θα ξυπνήσουμε μέσα σε έναν εφιάλτη και τότε φοβούμαστε ότι θα είναι πολύ αργά για να ξαναπάρουμε το νήμα από την αρχή.
panagopg@gmail.com
