Δευτέρα, 13 Νοεμβρίου 2017 12:32

Η χαριστική βολή στη μισοπεθαμένη επαρχία 

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(5 ψήφοι)
Η χαριστική βολή στη μισοπεθαμένη επαρχία 

 Τα στατιστικά στοιχεία από τα ληξιαρχεία της Μεσσηνίας για το 2013 (βλ. ρεπορτάζ ) μεταξύ άλλων επιβεβαιώνουν αυτό που όλοι γνωρίζουμε: ότι δηλαδή η περιφέρεια του νομού έχει δημογραφικά πεθάνει, αλλά δεν τη “θάβει” κανένας, επειδή οι τοπικοί άρχοντες υποστηρίζουν ότι ζει και αναπτύσσεται, προκειμένου να συνεχίσουν να διαχειρίζονται το δημόσιο χρήμα που σπαταλιέται για υποδομές σε οικισμούς-φαντάσματα.

Σε κάθε περίπτωση όμως, είναι περιττή κάθε συζήτηση για οικονομική ανάπτυξη του νομού όταν στη Μεσσηνία οι θάνατοι (1.379) είναι διπλάσιοι από τις γεννήσεις (673) και μόνο στην Καλαμάτα οι γεννήσεις (664) είναι περισσότερες από τους θανάτους (319). 

Με άλλα λόγια: Οταν το 2013 σε όλα τα περιφερειακά ληξιαρχεία της Μεσσηνίας έχουν καταγραφεί μόνο 9 γεννήσεις και 1.060 θάνατοι, είναι ανόητο να κουβεντιάζουμε για περιφερειακή ανάπτυξη - και θα πρέπει επειγόντως να ξεκινήσουμε από το μηδέν τη συζήτηση για τη διάσωση των χωριών και των κωμοπόλεων της Μεσσηνίας. Διαφορετικά, σε λίγα χρόνια τα σχολεία που χτίστηκαν για να παρουσιάσουν έργο οι τοπικοί άρχοντες θα έχουν μέσα μόνο κουκουβάγιες και μπούφους.

Καταρχάς όμως, θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι τα επιδόματα και οι παροχές προς τις τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες δεν απέδωσαν τα επιθυμητά αποτελέσματα, καθώς το δημογραφικό πρόβλημα οξύνθηκε τις τελευταίες δεκαετίες. Ενδεχομένως τα επιδόματα και οι παροχές να βοήθησαν στην άμβλυνση, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έλυσαν το πρόβλημα. Από εδώ και πέρα θα πρέπει να αναζητηθούν “ριζοσπαστικές” λύσεις (που σε πολλές σύγχρονες κοινωνίες εφαρμόστηκαν πριν από... δεκαετίες), όπως η χορήγηση μισθού στις μητέρες που μεγαλώνουν παιδιά και η λειτουργία ολοήμερων παιδικών σταθμών που δεν θα σταματούν τους θερινούς μήνες. Παράλληλα, οι πολιτικοί θα πρέπει, σταματώντας να χαϊδεύουν τα ακροδεξιά αυτιά, να αναζητήσουν τρόπους ενσωμάτωσης μεγάλων ομάδων μεταναστών από άλλες χώρες. Ετσι κι αλλιώς στην Ιστορία, για πολλούς αιώνες άντεξαν μόνο οι οντότητες που όταν έφθιναν δημογραφικά μπορούσαν να ενσωματώνουν άλλες πολυπληθείς εθνικές και θρησκευτικές ομάδες. 

Σε τοπικό επίπεδο, οι άρχοντες της Μεσσηνίας (εννοείται και των άλλων νομών της ελληνικής περιφέρειας) θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα και να σταματήσουν να κρύβουν το δημογραφικό πρόβλημα κάτω από το χαλί, παριστάνοντας ότι όλα είναι φυσιολογικά. Πρώτα απ' όλα λοιπόν θα πρέπει να παραδεχτούν ότι ο νομός είναι απόλυτα κεντροβαρής, καθώς η πρωτεύουσα Καλαμάτα αναπτύσσεται με σταθερούς ρυθμούς ενώ την ίδια ώρα η περιφέρεια φθίνει με μεγαλύτερους ρυθμούς. Για να αντιστραφεί αυτή η πορεία δεν αρκούν παχιά λόγια και συνέδρια. Αντιθέτως, απαιτείται μια πολύ γενναία πολιτική, που θα δίνει κίνητρα στους πολίτες να αξιοποιήσουν την περιουσία τους -ή να τη δημιουργήσουν- στα χωριά και τις κωμοπόλεις της Μεσσηνίας. Δυστυχώς, σήμερα το κράτος αντί να δίνει τέτοια κίνητρα, διεκδικεί κι από πάνω από τους πολίτες τα κτήματά τους, βαφτίζοντάς τα δασικά, αλλά και τα σπίτια τους, φορτώνοντάς τα ολοένα με φόρους όπως ο ΕΝΦΙΑ. 

Πραγματικά, και σε αντίθεση με όσα λέγονται στα καφενεία, δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποια συνωμοσία για να χάσουν οι Ελληνες την περιουσία τους. Πιστεύω όμως ότι πράγματι κινδυνεύουν οι περιουσίες των Ελλήνων, επειδή το ελληνικό κράτος και η πολιτική ελίτ που το εκφράζει θέλουν με κάθε τρόπο να συντηρήσουν τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και την εκλογική τους πελατεία, αυξάνοντας τους φόρους. Οι Ελληνες πολιτικοί είναι δηλαδή έτοιμοι να θυσιάσουν την αγελάδα που τους τρέφει με γάλα, προκειμένου να διανείμουν το κρέας της στην εκλογική τους πελατεία. Με αυτόν τον τρόπο δίνουν τη χαριστική βολή στην ετοιμοθάνατη ελληνική περιφέρεια, “δημιουργώντας” οικισμούς-φαντάσματα που θα πουληθούν μελλοντικά αντί πινακίου φακής, σε όσους περιμένουν υπομονετικά να αγοράσουν κοψοχρονιάς τις απαξιωμένες περιουσίες. 

Ειλικρινά δεν νομίζω ότι έχει κανένα νόημα να προτείνω άμεση και πλήρη φοροαπαλλαγή, όχι μόνο των αγροτών, αλλά και όλων των οικογενειακών εισοδημάτων κάτω από 50.000 ευρώ, αρχικά για όλους τους μόνιμους κατοίκους των χωριών, παλιούς και νέους. Αυτού του μεγέθους τα εισοδήματα επιστρέφουν έτσι κι αλλιώς στην αγορά, τροφοδοτώντας και τα δημόσια ταμεία μέσω των έμμεσων φόρων. Αλλά θ' ακούσω και θα διαβάσω για μια ακόμα φορά ότι «αυτά δεν γίνονται» - και ειλικρινά δεν έχω καμία όρεξη να ξαναρχίσει η  κουβέντα για το τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο και μόνο στην Ελλάδα δεν γίνεται. 

Η Ελλάδα μοιάζει αποφασισμένη να πεθάνει, και περιμένει απλώς τη χαριστική βολή. 

Θανάσης Λαγός

Εmail: lathanasis@yahoo.gr

 

Τελευταία τροποποίηση στις Δευτέρα, 13 Νοεμβρίου 2017 17:44

NEWSLETTER