Δυστυχώς όμως μέχρι τώρα οι πολιτικοί και οι τοπικοί άρχοντες αντί να κάτσουν στο τραπέζι του διαλόγου και να συζητήσουν την κατανομή των υποδομών και των υπηρεσιών με ορθολογικά κριτήρια, εξακολουθούν να χαϊδεύουν τα αυτιά των ψηφοφόρων τους διεκδικώντας τα πάντα για τον "ομφαλό της γης", που για τον καθένα είναι ο τόπος που εκλέγεται.
Από τον κανόνα αυτό δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση η κατανομή των σχολών του ιδρύματος που θα προκύψει μετά τη συγχώνευση του Πανεπιστημίου και του ΤΕΙ Πελοποννήσου. Ενώ λοιπόν όλοι γνωρίζουν ότι το νέο Πανεπιστήμιο θα αναπτυχθεί μόνο αν λειτουργεί σε μια πόλη, κανένας δεν τολμά να δυσαρεστήσει την εκλογική του πελατεία και έτσι οι σχολές μοιράστηκαν σε έξι πόλεις της Περιφέρειας Πελοποννήσου και στην... Πάτρα. Δυστυχώς για την Πελοπόννησο ούτε ένας πολιτικός δεν τόλμησε να πει ότι ένα πανεπιστήμιο "λερναία ύδρα" είναι καταδικασμένο να πεθάνει και ότι το υπουργείο Παιδείας θα πρέπει να αποφασίσει σε ποια πόλη θα λειτουργήσουν οι σχολές, με γνώμονα το συμφέρον του ιδρύματος και μόνο. Το τραγικό είναι ότι δεν βρέθηκε ούτε ένας πολιτικός να ρωτήσει για ποιο λόγο πρέπει να λειτουργούν σχολές στην Κόρινθο, ενώ η πρωτεύουσα της Κορινθίας ανήκει ουσιαστικά στο αστικό κέντρο της Αττικής και απέχει μόλις μισή ώρα από το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής, τα περισσότερα τμήματα του οποίου λειτουργούν στο Αιγάλεω.
Εννοείται όμως ότι για να λειτουργήσουν όλες οι πανεπιστημιακές σχολές σε μια πόλη της Πελοποννήσου θα έπρεπε να δοθούν "αντισταθμιστικά οφέλη" στις υπόλοιπες από τις οποίες θα αφαιρούνταν τα τμήματα που λειτουργούν μέχρι τώρα. Και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: Οι σχολές του Πανεπιστημίου μπορούσαν να φιλοξενηθούν μόνο στην Τρίπολη ή στην Καλαμάτα. Αν η Πολιτεία αποφάσιζε να λειτουργήσουν οι σχολές στην Τρίπολη, η Καλαμάτα θα έπρεπε να πάρει ως αντάλλαγμα τη διοικητική έδρα της Περιφέρειας Πελοποννήσου. Στην αντίθετη περίπτωση, αν η Πολιτεία αποφάσιζε να λειτουργήσουν οι σχολές στην Καλαμάτα, τόσο η έδρα των Εφετείων της Καλαμάτας και του Ναυπλίου όσο και όλες οι στρατιωτικές μονάδες της Πελοποννήσου θα έπρεπε να μεταφερθούν στην Τρίπολη.
Αναμφισβήτητα όμως οι σχολές Υγείας είναι αδύνατον να λειτουργούν μακριά από κεντρικό νοσοκομείο της Πελοποννήσου και άλλα να σχεδιάζει ο υπουργός Παιδείας και άλλα ο διοικητής του Νοσοκομείου Καλαμάτας. Εννοείται επίσης ότι είναι τουλάχιστον άσκοπο να χάνεται πολύτιμος χρόνος για ουτοπικές προτάσεις κατασκευής και λειτουργίας αεροδρομίων σε Τρίπολη, Σπάρτη και Κόρινθο, ενώ όλοι γνωρίζουν ότι δεν υπάρχουν χρήματα ούτε για την αναβάθμιση του αεροδρομίου της Καλαμάτας.
Σε κάθε περίπτωση και ανεξάρτητα από τις απαντήσεις που δίνει ο καθένας μας, η περιφερειακή συνείδηση παραμένει ζητούμενο σε μια χώρα που ο καθένας θεωρεί το χωριό του ομφαλό της γης και η Πελοπόννησος διχοτομείται για μικροπολιτικούς λόγους.
Θανάσης Λαγός
