Ομως, σε υπερθετικό βαθμό, το βαρύ πυροβολικό της Ιταλίας -ιδιαίτερα στους τομείς των ειδών διατροφής και των κρασιών/ποτών- είναι αναμφισβήτητα τα ιταλικά εστιατόρια στο εξωτερικό και η ποιότητά τους. Από αυτή την οπτική γωνία μπορούμε να πούμε ότι η ιταλική κουζίνα, τα ιταλικά εστιατόρια και η προβαλλόμενη από τους Ιταλούς μεσογειακή δίαιτα είναι συνολικά το διασημότερο εξαγωγικό προϊόν της γειτονικής μας χώρας.
Η επιτυχία των Ιταλών στο συγκεκριμένο πεδίο δεν είναι τυχαία. Στο πλαίσιο της προώθησης των προϊόντων Made in Italy, και κυρίως των ιταλικών παραδοσιακών τροφίμων, οι Ιταλοί έχουν δημιουργήσει σύστημα πιστοποίησης των ιταλικών εστιατορίων που λειτουργούν στο εξωτερικό. Σύμφωνα με αυτό, έχει συσταθεί μία επιτροπή αξιολόγησης που ελέγχει σε τακτά διαστήματα τα εστιατόρια που επιθυμούν να πιστοποιηθούν ως αυθεντικά ιταλικά και επιβλέπει αν το κάθε εστιατόριο συμμορφώνεται με τους κανόνες που επιβάλλουν την καταγραφή του μενού στην ιταλική γλώσσα, πέρα από την τοπική γλώσσα, αν εμπεριέχουν στο βασικό μενού τουλάχιστον 4-5 παραδοσιακές ιταλικές συνταγές, ενώ για την παρασκευή τους απαιτείται αποκλειστική χρήση ιταλικών προϊόντων. Επίσης, προβλέπεται ότι από το σύνολο των υλικών που χρησιμοποιούνται για τα φαγητά, το 40% των προμηθειών θα προέρχονται από την Ιταλία, καθώς και το 40% των σκευών και των ειδών εξοπλισμού του εστιατορίου. Ακόμη, οι μάγειρες πρέπει να είναι Ιταλοί ή να έχουν μαθητεύσει σε ιταλική σχολή μαγειρικής ή να έχουν δουλέψει αποδεδειγμένα μαζί με Ιταλό σεφ".
Εννοείται ότι όποια αρχή ή φορέας ήθελε να προωθήσει το ελαιόλαδο και τα άλλα μεσσηνιακά προϊόντα δεν είχε να κάνει τίποτα περισσότερο από το να αντιγράψει την επιτυχημένη συνταγή της Ιταλίας. Δυστυχώς όμως τόσο η περιφερειακή και η τοπική αυτοδιοίκηση όσο και οι επιχειρηματικοί φορείς αναπαράγουν μόνο την αποτυχημένη πολιτική που δεν μπορεί να αξιοποιήσει το συγκριτικό πλεονέκτημα των μεσσηνιακών προϊόντων. Και όταν πέφτει στα Τάρταρα η τιμή του μεσσηνιακού ελαιολάδου, ενώ το ιταλικό πωλείται σε διπλάσια τιμή, ευθύνεται η ισπανική υπερπροσφορά και όχι το αποτυχημένο μάρκετινγκ για το "πράσινο χρυσάφι" της Μεσσηνίας. Ανεξάρτητα όμως από τις ευθύνες, τα μεσσηνιακά προϊόντα και οι υπηρεσίες θα αποκτήσουν τη θέση και την τιμή που τους αξίζει στην αγορά, όταν μια νέα γενιά επιχειρηματιών θα αποφασίσει να εγκαταλείψει το κρατικοδίαιτο μονοπάτι του απομονωτισμού και να ακολουθήσει την πεπατημένη που ακολουθούν όλες οι επιτυχημένες καπιταλιστικές οικονομίες της οικουμένης.
Θαανάσης Λαγός
