Ο οδηγός βγάζει τότε ένα μαχαίρι, κατεβαίνει κι αποτελειώνει τον άτυχο σκύλο μπροστά στα μάτια του έκπληκτου Μήτσου. "Για να μην τυραννιέται το καημένο", λέει ο μυστήριος οδηγός και μπαίνει πάλι στο αυτοκίνητο.
Λίγο πιο κάτω, πάνω σε μια στροφή πετιέται στη μέση του δρόμου ένα πρόβατο. Χωρίς να το θέλει ο οδηγός χτυπάει το πρόβατο με αποτέλεσμα να χαροπαλεύει κι αυτό στη μέση του δρόμου. Χωρίς να χάσει χρόνο ο οδηγός κατεβαίνει πάλι και βγάζοντας το μαχαίρι σφάζει το πρόβατο. "Για να μην τυραννιέται το καημένο," λέει πάλι ο λιγομίλητος και ξαναπιάνει το τιμόνι.
Στην επόμενη στροφή πετιέται μπροστά στο αυτοκίνητο ένα άλογο. Ο οδηγός προσπαθεί να το αποφύγει και τελικά... πέφτει πάνω σε μια κολόνα. Ο λιγομίλητος δεν παθαίνει τίποτα, αλλά ο Μήτσος τραυματίζεται πολύ σοβαρά. "Φίλε μου είσαι καλά, έπαθες τίποτα;" ρωτάει με αγωνία ο λιγομίλητος με το μαχαίρι στο χέρι. Κι ο Μήτσος κρατώντας με κόπο τα εντόσθιά του μέσα στην κοιλιά του ψελλίζει: "Καλά είμαι... καλά! Ευτυχώς που δεν πάθαμε τίποτα!".
Το γνωστό αυτό ανέκδοτο περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο όσα ζήσαμε στη Ελλάδα το 2012. Περάσαμε από σαράντα κύματα και στο τέλος της χρονιάς μπορούμε να ζητωκραυγάσουμε όλοι μαζί: Ευτυχώς που δεν... χρεοκοπήσαμε φέτος! Του χρόνου έχει ο Θεός (γενικώς) και η Μέρκελ… εκλογές. Αρα κουτσά στραβά μέχρι το φθινόπωρο θα τη βγάλουμε. Από εκεί και πέρα, μόνο ο... λιγομίλητος ξέρει αν θα συνεχίσουμε να υπάρχουμε στο ευρώ ή αν θα έχουμε την τύχη του πρόβατου και του σκύλου.
Σε κάθε περίπτωση μπορούμε να πούμε ότι το 2012 γλυτώσαμε όπως όπως τα χειρότερα, χωρίς όμως να κάνουμε τίποτα για να τα γλυτώσουμε... οριστικά. Συγκεκριμένα, γλυτώσαμε προσωρινά την πλήρη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία αλλά εξακολουθεί να υπάρχει ο κίνδυνος χρεοκοπίας εντός του 2013. Κι αυτό συμβαίνει γιατί, ενώ οι κυβερνήσεις του Λουκά Παπαδήμου και του Αντώνη Σαμαρά ψήφισαν πολλά "μέτρα", τελικώς εφαρμόστηκαν μόνο αυτά που αφορούν τις περικοπές μισθών-συντάξεων και τις αυξήσεις φόρων.
Οι πολυκομματικοί κυβερνητικοί συνασπισμοί αποδείχτηκαν εξίσου ανίκανοι με τις μονοκομματικές κυβερνήσεις, αφού δεν κατόρθωσαν -για την ακρίβεια ούτε καν προσπάθησαν- να κάνουν τίποτα περισσότερο απ' το να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των προνομιούχων πελατών τους. Και σ' αυτό απέτυχαν βέβαια παταγωδώς, γιατί τα νέα δανεικά δεν πάνε στους πελάτες, αλλά στην αποπληρωμή των δανείων που έχουν καταβροχθίσει στο παρελθόν οι… πελάτες.
Αυτοί που αποδείχτηκαν πιο απογοητευτικοί και πιο ανίκανοι κι από τις μονοκομματικές κυβερνήσεις είναι οι πολυδιαφημισμένοι "τεχνοκράτες" Λουκάς Παπαδήμος και Γιάννης Στουρνάρας. Παρουσιάστηκαν και οι δυο από πολλά μέσα ενημέρωσης ως σωτήρες, αλλά αποδείχτηκε ότι ήταν ικανοί μόνο για να αυξήσουν τα ποσοστά του… ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής.
Ο τέως πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος απλώς προέδρευε σε μια κυβέρνηση που θα περάσει στην Ιστορία ως… προεκλογική. Η κυβέρνηση Παπαδήμου απέτυχε παταγωδώς, και η αποτυχία της αποτυπώθηκε πλήρως στις εκλογικές αναμετρήσεις του Μαΐου και του Ιουνίου: Η αποτυχία της κυβέρνησης Παπαδήμου αύξησε τα εκλογικά ποσοστά των αντιευρωπαϊκών δυνάμεων καθώς πολλά μέσα ενημέρωσης είχαν ταυτίσει ανοήτως τον κ. Παπαδήμο με την ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας. Το ίδιο κάνουν και τώρα με τον "τεχνοκράτη" υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα. Συγκεκριμένα, υμνούν τον κ. Στουρνάρα την ώρα που ο υπουργός Οικονομικών συνεχίζει τη φορομπηχτική πολιτική των προκατόχων του, επειδή είναι ανίκανος να συλλάβει τη φοροδιαφυγή.
Ουσιαστικά αυτό που αποδείχτηκε περίτρανα και το 2012 είναι ότι η Ελλάδα δεν κινδυνεύει από την άνοδο των αντιευρωπαϊκών δυνάμεων. Κινδυνεύει κυρίως από την ανικανότητα όσων... θέλουν αλλά δεν μπορούν να κάνουν τις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να παραμείνει η Ελλάδα στο ασφαλές λιμάνι του ευρώ. Ετσι κι αλλιώς, οι  ανίκανοι πολικοί είναι γνήσια τέκνα της παρασιτικής επιχειρηματικής ελίτ που παριστάνει την ελληνική αστική τάξη καταγγέλλοντας όλους τους άλλους ως υπεύθυνους για την κρίση χρέους.
Δεν ξέρω αν ο καινούργιος χρόνος θα είναι καλύτερος από αυτόν που φεύγει. Ξέρω όμως ότι και το 2013 θα συνεχίσουμε να ταξιδεύουμε με... οδηγό τον λιγομίλητο. Ελπίζω λοιπόν στο τέλος του ερχόμενου έτους να μπορούμε ξανά να ζητωκραυγάσουμε: "Ευτυχώς που δεν πάθαμε τίποτα!".