Αρκεί μια βόλτα στην Αριστομένους για να διαπιστώσει οποιοσδήποτε ότι οι περισσότεροι ποδηλάτες κινούνται επικίνδυνα και ανεξέλεγκτα εκτός ποδηλατόδρομων, ανάμεσα στους πεζούς σε πεζοδρόμια και πλατεία. Από εκεί και πέρα, ειλικρινά δεν έχει κανένα νόημα να καταγράψουμε για ακόμα μια φορά τόσο την αδυναμία αστυνόμευσης όσο και το έλλειμμα κυκλοφοριακής παιδείας των Ελλήνων. Ούτε έχει νόημα να επισημάνουμε πως η Αριστομένους κινδυνεύει να μετατραπεί σε... νότιο πεζοδρόμιο της Ναυαρίνου, στο οποίο οι καβγάδες πεζών και ποδηλατών είναι καθημερινό φαινόμενο.
Αξίζει όμως τον κόπο να επισημάνουμε πως το ποδηλατικό δίκτυο της Καλαμάτας πρέπει να επανασχεδιαστεί από μηδενική βάση και ανεξάρτητα από το αν θα επεκταθεί ή όχι. Το υπάρχον δίκτυο παρ' όλες τις εμφανείς αδυναμίες του έδωσε ώθηση στη χρήση του ποδηλάτου και δημιούργησε τις προϋποθέσεις διαλόγου για "πράσινες" μετακινήσεις στην Καλαμάτα. Δυστυχώς όμως οι ποδηλατόδρομοι στην Καλαμάτα αναπτύχθηκαν σε βάρος των πεζοδρομίων και όχι σε βάρος των αυτοκινητόδρομων, όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη. Δυστυχώς επίσης η χάραξή τους έγινε πρόχειρα, με συνέπεια να διασχίζουν κάθετα (χωρίς μάλιστα φανάρι) πολυσύχναστους αυτοκινητόδρομους με κίνδυνο πρόκλησης ατυχήματος.
Με δεδομένο το έλλειμμα αστυνόμευσης, ήταν θέμα χρόνου και μόνο η λειτουργία των ποδηλατόδρομων να γίνει προβληματική. Έτσι οι ποδηλατόδρομοι αντί να ενταχθούν στο αστικό δίκτυο μετακινήσεων κινδυνεύουν να μετατραπούν σε τουριστική ατραξιόν για επισκέπτες που θέλουν να ζήσουν το κυκλοφοριακό μπάχαλο σε όλο του το μεγαλείο.
Θανάσης Λαγός
