Το ερώτημα αυτό έθεσα το τελευταίο διάστημα σε έμπειρους πολιτικούς αναλυτές και η πιο πειστική απάντηση που έλαβα θέλει τους Γερμανούς να επενδύουν στον κ. Τατούλη επειδή είναι ο μοναδικός περιφερειάρχης που εκφράζει προθυμία να συνεργαστεί μαζί τους γιατί όλοι οι υπόλοιποι φοβούνται τις αντιδράσεις του αντιμνημονιακού μπλοκ. Ουσιαστικά για μια ακόμα φορά ο κ. Τατούλης προκειμένου να επιβιώσει πολιτικά προσπαθεί να καλύψει το κενό το οποίο αφήνουν οι πολιτικοί που φοβούνται τα μεγάλα άλματα. Το επιχείρησε με μεγάλη επιτυχία στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές δίνοντας στέγη στον ίδιο συνδυασμό σε στελέχη του τότε ακροδεξιού ΛΑΟΣ και του τότε αριστερού ΠΑΣΟΚ. Τότε πολλοί έσπευσαν να πουν ότι αυτό το σχήμα είναι καταδικασμένο και ότι δεν έχει καμία τύχη απέναντι στο έμπειρο "γαλάζιο". Τελικώς όπως προαναφέραμε το… άλμα του Πέτρου Τατούλη αποδείχθηκε επιτυχημένο και του έδωσε την Περιφέρεια Πελοποννήσου.
Δυστυχώς όμως για αυτόν ο ΛΑΟΣ εξαφανίστηκε από τον πολιτικό χάρτη και το ΠΑΣΟΚ τείνει να… εξαφανιστεί. Για αυτό είναι αναγκασμένος να ζητήσει νέες συμμαχίες για να μείνει στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής. Αρχικώς έβαλε λυτούς και δεμένους να χτυπήσουν την πόρτα του Αντώνη Σαμαρά. Κάποιοι από αυτούς που είναι για δέσιμο και δεν έχουν να χάσουν τίποτα περισσότερο από τις αλυσίδες τους πράγματι χτύπησαν την πόρτα του πρωθυπουργού. Κάποιοι άλλοι όμως χτύπησαν τις… καμπάνες στον πρωθυπουργό επισημαίνοντας τους κινδύνους που επιφυλάσσει μια συνεργασία της Νέας Δημοκρατίας με τον πρώην "γαλάζιο" Πέτρο Τατούλη. Σε κάθε περίπτωση η "καραμανλική" πτέρυγα του κόμματος είναι έτοιμη να ασκήσει βέτο σε μια τέτοια συνεργασία αφού δεν μπορεί να ξεχάσει το επικοινωνιακό αντάρτικο που είχε κηρύξει ο Πέτρος Τατούλης στην κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή.
Αν και στην πολιτική ισχύει απολύτως το δόγμα "Ποτέ μη λες ποτέ", αυτή την περίοδο θα στοιχημάτιζα… ένα ευρώ στην άποψη που θέλει τη Νέα Δημοκρατία να μη δίνει το χρίσμα στον Πέτρο Τατούλη. Αν κρίνω από τις κινήσεις του το ίδιο στοίχημα θα έβαζε και ο Πέτρος Τατούλης. Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να περιμένει άλλο και για αυτό αναζητά νέες συμμαχίες. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας ρίχνει γέφυρες στη… Γερμανία προσδοκώντας να τον βοηθήσουν πολιτικά οι δανειστές. Ετσι και αλλιώς στον κ. Τατούλη αρέσουν τα μεγάλα άλματα και για αυτό στην πολιτική του καριέρα διέσχισε με μεγάλη άνεση τη διαδρομή που χωρίζει το σταλινικό ΕΚΚΕ από την θεωρητική προσέγγιση του φιλελευθερισμού. Στην πραγματικότητα ο κ. Τατούλης δεν κουνήθηκε ρούπι από τη θέση του. Απλώς στην αρχή της πολιτικής του καριέρας συμμάχησε με τους κομμουνιστές και κουνούσε το χέρι στους φασίστες γιατί έτσι ήταν το κύμα της εποχής που έφερε τη γενιά της Μεταπολίτευσης στην παραλία της εξουσίας. Σήμερα δεν διστάζει να συμμαχήσει με ακροδεξιούς του ΛΑΟΣ και να κουνάει το χέρι στους κομμουνιστές προσπαθώντας να ανέβει στο νέο κύμα της εξουσίας. Ο κ. Τατούλης όπως και οι περισσότεροι πολιτικοί της γενιάς του δεν πιστεύει σε ιδεολογίες και δεν τις υπηρετεί. Απλώς τις χρησιμοποιεί ως πολιορκητικό κριό για να καταλάβει το κάστρο της εξουσίας. Σε αντίθεση όμως με τους περισσότερους πολιτικούς της γενιάς του ο κ. Τατούλης δεν φοβάται τα μεγάλα άλματα. Παίρνει φόρα και… όποιον πάρει ο χάρος.
Σε κάθε περίπτωση ο κ. Τατούλης δεν έχει να χάσει τίποτα από τη συνεργασία με τους Γερμανούς. Στη χειρότερη των περιπτώσεων, στα βαθιά του γεράματα θα έχει να διηγείται στα εγγόνια του ιστορίες από τα ταξίδια του στη Γερμανία. Αυτό που δεν μπορώ να καταλάβω είναι το όφελος που θα έχουν οι Γερμανοί από αυτή την συνεργασία. Βεβαίως αντιλαμβάνομαι ότι από κάπου πρέπει να ξεκινήσουν. Ομως και ο πιο αποτυχημένος υποψήφιος βουλευτής γνωρίζει ότι δεν πας στο χωριό για ψήφους συνοδευόμενος από χωρικό που έχει μαλώσει με όλους τους υπόλοιπους χωρικούς και μιλάει μόνο στη γυναίκα του. Η γερμανική διπλωματία δεν τα γνωρίζει όλα αυτά ή μήπως κάνει άλματα σαν τον Πέτρο Τατούλη; Ειλικρινώς δεν έχω απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Αυτό που γνωρίζω όμως είναι ότι η Γερμανία βγαίνει χαμένη από αυτή τη συνεργασία καθώς ο κ. Τατούλης δεν πείθει σχεδόν κανέναν άλλον για τις προθέσεις του και για τις επιδιώξεις του. Οι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής δεν θέλουν ούτε ζωγραφιστό να τον δουν. Οι μισοί ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας δεν θέλουν επίσης να τον δουν ούτε να παίζει με… δράκους σε Playstation. Ούτε όμως οι άλλοι μισοί καίγονται να τον δουν ζωγραφιστό. Οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ έχουν άλλο καημό και σχεδόν καμία όρεξη να ασχοληθούν με τον πρώην "γαλάζιο" Πέτρο Τατούλη που ψήφισαν στις προηγούμενες εκλογές για να μην βγει νεοδημοκράτης περιφερειάρχης. Αν υποψιαστώ ότι οι Ανεξάρτητοι Ελληνες και η Δημοκρατική Αριστερά στηρίζουν Τατούλη και ότι έχουν τόσο ισχυρό υπόγειο ρεύμα που κάνει τους Γερμανούς να επενδύουν σε αυτό, μάλλον πρέπει να ασχοληθώ με το… ψάρεμα. Σε κάθε περίπτωση αν αποδειχθεί ότι οι Γερμανοί πολιτικοί είναι τόσο αφελείς ώστε να τους εκμεταλλεύεται ο κ. Τατούλης, τότε μάλλον πρέπει να πάμε για ψάρεμα σε άλλη ήπειρο γιατί το μέλλον της Ευρώπης κάθε άλλο παρά ρόδινο διαγράφεται. Αν οι Γερμανοί επενδύουν επικοινωνιακά στον κ. Τατούλη… μαύρη μαυρίλα έρχεται. Πιο μαύρη και από τη Χρυσή Αυγή.
