Ειλικρινά δεν γνωρίζω τι θα συμφωνήσει τελικά η ελληνική κυβέρνηση και αν θα εξασφαλίσει νέα δάνεια για να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Ενωση ή αν οι εταίροι θα της δώσουν τελικώς χρήματα και χρόνο για να εγκαταλείψει την ευρωζώνη. Προσωπικά, από την αρχή της κρίσης έχω ταχθεί ανεπιφύλαχτα υπέρ της παραμονής της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση επειδή πιστεύω ότι η επιστροφή στη βαλκανική μιζέρια ωφελεί μόνο τους ολιγάρχες και τους συμμορίτες που θέλουν να κυβερνούν ανεξέλεγκτοι.
Ομως δεν έχει καμία σημασία ούτε τι πιστεύω εγώ, ούτε αν θα υπογραφεί μια συμφωνία που δεν θα εφαρμοστεί ποτέ. Σημασία αυτή την κρίσιμη χρονική περίοδο έχει ποια είναι η κυρίαρχη αντίληψη στην Ελλάδα αναφορικά με την ανάκαμψη της οικονομίας. Οι περισσότεροι πολίτες λοιπόν πιστεύουν -γιατί έτσι εκπαιδεύτηκαν- ότι η οικουμένη χρωστάει στην Ελλάδα την πρόοδό της και για αυτό οφείλει να δίνει δανεικά και αγύριστα στους Ελληνες ώστε να μπορούν αυτοί να συνεχίσουν την κριτική τους για τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και διανομής του εισοδήματος. Σύμφωνα με την ίδια κοσμοαντίληψη οι Ελληνες δουλεύουν για να ζουν, ενώ οι “κουτόφραγκοι” ζουν για να δουλεύουν και έτσι δεν θα πάθουν τίποτα αν δώσουν μερικά δισεκατομμύρια ακόμα στην Ελλάδα. Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται υπερβολικά αλλά δυστυχώς περιγράφουν την κοσμοθεωρία του μέσου Ελληνα που έχει διαμορφωθεί κυρίως από τους αστέρες των πρωινάδικων και εσχάτως από σχολιαστές του Ιντερνετ που έχουν άποψη για την παγκόσμια παραγωγική διαδικασία ενώ δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους.
Δυστυχώς η δημιουργική Ελλάδα του μόχθου και της βιοπάλης θάφτηκε κάτω από τις επιδοτήσεις και τα φθηνά δάνεια. Ο εκμαυλισμός βεβαίως είχε ξεκινήσει νωρίτερα με το άκοπο χρήμα του σχεδίου Μάρσαλ και τη διαγραφή χρεών από τη χούντα. Στα μεταπολιτευτικά χρόνια απλώς ολοκληρώθηκε η καταστροφή της παραγωγικής βάσης αφού όλοι πλέον έψαχναν μόνο για αρπαχτές και διακοποδάνεια.
Σχεδόν κανένας όμως δεν παραδέχεται ότι τα σπέρματα της καταστροφής σπάρθηκαν μεταπολεμικά στην Ελλάδα μαζί με τους σπόρους που δημιούργησαν τόσο πλούτο ώστε η ελληνική οικονομία να είναι η 27η πιο ανεπτυγμένη στον κόσμο. Συγκεκριμένα οι αριστεροί δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι δημιούργησαν πλούτο τόσο το “κράτος της Δεξιάς” όσο και ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Στην απέναντι όχθη οι δεξιοί δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι η σημερινή κρίση έχει τις ρίζες της στο μετεμφυλιακό “κράτος της Δεξιάς” που εξέθρεψε την αναξιοκρατία και τις πελατειακές σχέσεις. Επίσης η Δύση δεν παραδέχεται ότι η ίδια εξέθρεψε με δανεικά, επιδοτήσεις και μίζες το τέρας του “κράτους της Δεξιάς” ως ανάχωμα στον κομμουνιστικό κίνδυνο. Βεβαίως οι κοινωνίες της Δύσης άλλαξαν με το πέρασμα του χρόνου αλλά στην Ελλάδα το μόνο που άλλαξε το 1981 με την είσοδο της χώρας στην ΕΟΚ ήταν η κατάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ. Από τότε μέχρι σήμερα το ΠΑΣΟΚ κυβερνάει με διαφορετικό χρώμα και όνομα. Το “γαλάζιο ΠΑΣΟΚ” ακούει στο όνομα Νέα Δημοκρατία ενώ το “κόκκινο ΠΑΣΟΚ” ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ. Ανεξαρτήτως κυβερνητικού χρώματος ο γάμος του “κράτους της Δεξιάς” με το ΠΑΣΟΚ δημιούργησε το σημερινό τέρας των συντεχνιών που αυτονομήθηκαν και θέλουν να διατηρήσουν πάση θυσία τα προνόμιά τους. Και όταν λέμε πάση θυσία εννοούμε πάση θυσία ακόμα και αν τη θέση της Ιφιγένειας χρειαστεί να την πάρει η ίδια η Ελλάδα. Ποιος μίλησε για μεταρρυθμίσεις;
Θανάσης Λαγός
e-mail: lathanasis@yahoo.gr
