Διανύουμε τα πρώτα 24ωρα της επίσημης προεκλογικής περιόδου και το πολιτικό θερμόμετρο έχει πάρει την ανιούσα. Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ, ως τα δύο κόμματα που αποτελούν την εν δυνάμει βάση της επόμενης κυβέρνησης, είτε μετά την κάλπη της απλής αναλογικής είτε σε αυτή της ενισχυμένης αναλογικής, επιχειρούν από τη μία να αναδείξουν τα βασικά στοιχεία των προγραμμάτων τους και από την άλλη περιμένουν στη… γωνία τον αντίπαλο, για να αναδείξουν γκάφες, λάθη και σκάνδαλα.
Ουσιαστικά όμως, τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ στις προσεχείς εκλογές ζητούν τη δική τους δεύτερη ευκαιρία προσπαθώντας παράλληλα να πείσουν και να αποδείξουν ότι τυχόν αντίθετο σενάριο είναι καταστροφικό.
Ετσι η Νέα Δημοκρατία και ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιχειρούν να πείσουν ότι η 4ετής διακυβέρνησή του έγινε μέσα σε ένα ασταθές κοινωνικοπολιτικό περιβάλλον και ότι λόγω πανδημίας, πολέμου στην Ουκρανία και διεθνών ανατιμήσεων δεν κατέστη δυνατό να εφαρμοστεί στο σύνολό του το εξαγγελθέν πρόγραμμα του 2019. Ζητεί λοιπόν ψήφο, ώστε να εξασφαλίσει παράταση πολιτικού χρόνου για εφαρμογή των δεσμεύσεών του.
Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας επισημαίνουν όλα όσα (δεν) έγιναν την 4ετία, τονίζοντας ότι και η δική του διακυβέρνηση έγινε σε ένα εχθρικό για την Ελλάδα σκηνικό ελέω μνημονίων, που δεν άφηνε περιθώρια για πλήρη ανάπτυξη του δικού του προγράμματος. Και παράλληλα ουσιαστικά ζητεί μία ακόμα ευκαιρία για να αποδείξει ότι “η πρώτη φορά Αριστερά” δεν ήταν απλώς μία πολιτική παρένθεση αλλά η αρχή ενός διαφορετικού μοντέλου προοδευτικής διακυβέρνησης της χώρας.
Οδεύοντας προς τις κάλπες αρχικά της 21ης Μαΐου διαφαίνεται ότι η εκλογική αναμέτρηση που έχουμε μπροστά μας θα έχει περισσότερο από ποτέ τα τελευταία χρόνια τα χαρακτηριστικά ενός ντέρμπι, που με τη σειρά του αναμένεται να διαμορφώσει και το σκηνικό ενόψει της επόμενης κάλπης -εάν τελικά φτάσουμε σε αυτήν.