Για να φτάσουμε όμως στη σημερινή πραγματικότητα χρειάστηκε να θυσιαστούν στο βωμό των χαμένων ψευδαισθήσεων τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Σπαταλήθηκαν χρόνος και πολύτιμες δυνάμεις επειδή οι πολιτικοί δεν τόλμησαν να πουν την αλήθεια στο λαό. Για την ακρίβεια οι κυβερνήσεις ψέλλιζαν ότι υπάρχει ένα... προβληματάκι ενώ η αντιπολίτευση που ήθελε να γίνει κυβέρνηση ξεσήκωνε τον κόσμο βροντοφωνάζοντας είτε ότι υπάρχουν λεφτά είτε ότι υπάρχουν ανώδυνες ισοδύναμες λύσεις. Στην αρχή μάλιστα της οικονομικής καθόδου η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή ισχυριζόταν ότι η πανίσχυρη ελληνική οικονομία δεν θα πληγεί από το τσουνάμι της κρίσης χρέους που εκδηλώθηκε στις ΗΠΑ. Στη συνέχεια ο κ. Καραμανλής ψέλλισε ότι απαιτούνται οικονομικά μέτρα αλλά ήταν πλέον αργά. Νικητής στις εκλογές του 2009 αναδείχθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου δηλώνοντας ότι υπάρχουν λεφτά και αφήνοντας να εννοηθεί ότι θα συνεχιστεί το πάρτι της δανειακής ευημερίας. Οταν ο Γιώργος έγινε πρωθυπουργός ανακάλυψε πως δεν υπάρχουν λεφτά και αναγκάστηκε να πάρει σκληρά μέτρα. Ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αντώνης Σαμαράς υποσχόταν από το Ζάππειο ισοδύναμες ανώδυνες λύσεις. Τις ξέχασε όμως όταν ανέλαβε πρωθυπουργός και συνέχισε την οικονομική πολιτική των προκατόχων Γιώργου Παπανδρέου και Λουκά Παπαδήμου. Για να γίνει πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς χρειάστηκε να γίνουν δύο εκλογικές αναμετρήσεις τη χρονιά που μας πέρασε. Στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου 2012 ο λαός τιμώρησε το... δικομματισμό αλλά όχι και τους πολιτικούς που υπόσχονται μαγικές λύσεις.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι στις εκλογές του Ιουνίου ο λαός έδωσε σαφή εντολή να παραμείνει η χώρα στη νομισματική ένωση του ευρώ. Αυτή η θεωρία εκφράζει απολύτως την τρικομματική κυβέρνηση αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι απέχει πολύ από την αλήθεια. Αντιθέτως πιστεύω ότι το μήνυμα των εκλογών του Ιουνίου είναι... δυσερμήνευτο επειδή η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν ήξερε τι ακριβώς θέλει να ψηφίσει. Το εκλογικό σώμα ήθελε να τιμωρήσει όσους οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και ταυτόχρονα να διασφαλίσει την ευημερία του ευρώ. Δεν υπήρχε όμως κανένα πολιτικό κόμμα που να εκφράζει ταυτόχρονα και τις δύο... επιθυμίες του εκλογικού σώματος. Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ μιλούσαν για παραμονή στο ευρώ αλλά έπρεπε να... τιμωρηθούν γιατί οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία. Ο ΣΥΡΙΖΑ, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες, η Χρυσή Αυγή, η ΔΗΜΑΡ και το ΚΚΕ -για ξεχωριστούς λόγους το κάθε κόμμα- δεν ήθελαν ή δεν έπεισαν την κοινή γνώμη ότι μπορούν να εγγυηθούν την ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδας. Η θυμωμένη μεσαία τάξη μπροστά στον κίνδυνο να χάσει περισσότερα από όσα ήδη είχε χάσει έκανε την καρδιά της πέτρα και έδωσε προσωρινή άφεση αμαρτιών σε όσους χρεοκόπησαν την Ελλάδα. Στον αντίποδα η εξοργισμένη πλειοψηφία όσων δεν είχαν να χάσουν τίποτα περισσότερο από την.. ψήφο τους, τιμώρησε τους υπεύθυνους της χρεοκοπίας. Επίσης δεν ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία οι προνομιούχοι που είχαν ευνοηθεί ρουσφετολογικά από τα δύο αυτά κόμματα. Η μεγάλη αυτή ομάδα των.... πελατών ψήφισε όσους υποσχέθηκαν διατήρηση των προνομίων με στόχο να στείλει μήνυμα στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία για να αλλάξουν πολιτική. Οι πελάτες δεν έγιναν ούτε κομμουνιστές ούτε φασίστες. Τη διατήρηση των προνομίων τους θέλουν και περιμένουν νέα δανεικά.
Σήμερα, μια μέρα πριν την ανατολή του 2013, το μόνο που έχει ξεκαθαρίσει σε σχέση με τον Ιούνιο είναι ότι τα δανεικά έχουν τελειώσει και ότι η επόμενη χρονιά θα είναι εξίσου δύσκολη, αν όχι δυσκολότερη από αυτή που μας πέρασε. Σε κάθε περίπτωση η πλειοψηφία των Ελλήνων έχει λιγότερες αυταπάτες από όσες είχε στην ανατολή του 2012. Γνωρίζει πλέον πολύ καλά ότι δεν μπορούν να σώσουν την Ελλάδα τα κόμματα που την χρεοκόπησαν. Γνωρίζει επίσης ότι η κυβερνητική αισιοδοξία πηγάζει από επικοινωνιακές ανάγκες και όχι από τις τάσεις της πραγματικής οικονομίας. Παράλληλα η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν δείχνει να εμπιστεύεται τις δυνάμεις του παρελθόντος που βρήκαν στέγη στα κόμματα διαμαρτυρίας. Αφουγκράζεται όμως το λόγο των κομμάτων διαμαρτυρίας και αν της εμπνεύσουν εμπιστοσύνη θα τιμωρήσει αυστηρά όσους χρεοκόπησαν την οικονομία και έδωσαν ψεύτικες υποσχέσεις για καλύτερες μέρες. Μέχρι στιγμής όμως κανένας πολιτικός φορέας δεν έχει εκφράσει τα αναπτυξιακά οράματα του 21ου αιώνα. Τα πολιτικά κόμματα έχουν ξεχαστεί στον 20ό αιώνα και αναμασούν συνθήματα του χθες. Ερχονται από το παρελθόν για να καταστρέψουν το μέλλον
