Αυτό που συμβαίνει με το Φιλιατρινό φράγμα είναι εξωφρενικό. Έχει ολοκληρωθεί το φράγμα εδώ και έξι χρόνια και δεν υπάρχει δίκτυο μεταφοράς του νερού στις καλλιέργειες και αυτό, στην καλύτερη των περιπτώσεων, θα δημιουργηθεί σε 2-3 χρόνια! Σύμφωνα με τον σχεδιασμό του υπουργείου, τέλος Νοεμβρίου θα δημοπρατηθούν τα δίκτυα, θα αναδειχθεί οριστικός ανάδοχος σε 5-6 μήνες και αν δεν υπάρξουν προσφυγές και ενστάσεις, του χρόνου τέτοιο καιρό θα υπογραφεί σύμβαση. Θα πάρει και κάνα 2 χρόνια η κατασκευή -αν βεβαίως δεν υπάρξει κάποιο απρόβλεπτο με απαλλοτρίωση ή αρχαίο εύρημα!
Όπως επανειλημμένα έχει επισημανθεί, με αυτούς τους ρυθμούς η οικονομία της χώρας δεν μπορεί να αναπτυχθεί. Το Φιλιατρινό και το Μηναγιώτικο φράγμα είναι έργα που είχαν σχεδιαστεί την περασμένη εικοσαετία. Θα είχαν αποδώσει και θα στήριζαν την τοπική οικονομία αν είχαν κατασκευαστεί πριν από 20 χρόνια. Η αξία τους και η συμβολή τους μειώνεται όσο περνά ο καιρός. Οι καλλιέργειες εγκαταλείπονται και οι αγρότες στην ελληνική ύπαιθρο έχουν μειωθεί δραματικά. Όταν κατασκευαστούν τα φράγματα, πιθανώς να μην υπάρχει ενδιαφέρον για αξιοποίηση των νερών στην αγροτική παραγωγή. Υπάρχει ο κίνδυνος δημόσιες επενδύσεις εκατομμυρίων ευρώ να παραμείνουν αναξιοποίητες, γιατί καθυστέρησαν και ξεπεράστηκαν από τις ανάγκες της οικονομίας και της κοινωνίας.
Η κλιματική αλλαγή και η μείωση των διαθέσιμων νερών για ύδρευση και άρδευση κάνει επιτακτική την ανάγκη ορθολογικής τους αξιοποίησης. Ο κίνδυνος της ερημοποίησης δεν είναι θεωρητικός, αλλά υπαρκτός και μάλιστα άμεσος. Η Μεσσηνία χρειάζεται ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αξιοποίησης των υδάτων με μικρά φράγματα και λιμνοδεξαμενές, που θα μπορούν να αξιοποιηθούν για την ύδρευση αλλά και την άρδευση ελαιώνων και νέων καλλιεργειών. Τα όποια έργα σχεδιαστούν, για να έχουν νόημα θα πρέπει να εκτελεστούν άμεσα μέσα στην επόμενη πενταετία. Έργα που θα ξεκινήσουν να μελετώνται τώρα και θα ολοκληρωθούν μετά από 30 χρόνια δεν έχουν κανένα νόημα, σπαταλούν πόρους και δυνάμεις με αμφίβολο αποτέλεσμα. Η χώρα για να ελπίζει χρειάζεται άλλους ρυθμούς στην παραγωγή των αναγκαίων για την ανάπτυξή της έργων. Το να σέρνονται έργα επί σειρά ετών ως εκκρεμότητες, για να παριστάνουν όλοι ότι κάτι κάνουν, δεν έχει κανένα νόημα. Με έργα όπως το Φιλιατρινό, το μόνο που μπορεί να πετύχουμε είναι μια νέα, μεγαλύτερη και μη αναστρέψιμη χρεοκοπία.
panagopg@gmail.com
