Τελικώς όμως αποδείχθηκε ότι η ανάπτυξη έρχεται με πολύ μεγάλες επενδύσεις, όπως αυτή της Costa Navarino, που λειτουργούν καταλυτικά για τον εκσυγχρονισμό όλων των αναγκαίων υποδομών. Ανεξάρτητα λοιπόν από τις μεγαλόστομες διακηρύξεις των τοπικών αρχόντων, τα μεσσηνιακά αιτήματα εκσυγχρονισμού του Αεροδρομίου της Καλαμάτας και της κατασκευής του δρόμου Καλαμάτα - Πύλος - Μεθώνη, θα αντιμετωπίζονταν τελείως διαφορετικά από την εκάστοτε κυβέρνηση αν δεν υπήρχε η επένδυση της Costa Navarino. Ανοίγοντας παρένθεση αξίζει να επισημάνουμε ότι η Μεσσηνία κάθε άλλο παρά ριγμένη πρέπει να αισθάνεται από την κατανομή των πόρων για μεγάλα έργα υποδομής. Αρκεί να θυμηθούμε ότι πρώτα έφτασε ο αυτοκινητόδρομος στην Καλαμάτα και μετά στην Πάτρα, για να αντιληφθούμε ότι δεν τα έκανε όλα λάθος η τοπική ελίτ.
Από ένα σημείο και μετά όμως οι μαξιμαλιστικοί στόχοι μπορεί να γυρίσουν μπούμερανγκ, ειδικά αν βρεθούν στο στόχαστρο πιο ευάλωτων νομών που ενοχλούνται από την κατανομή των πόρων στην Πελοπόννησο. Ετσι και αλλιώς η Μεσσηνία δεν μπορεί να διεκδικεί συνεχώς πόρους για υποδομές παραμελώντας τον τομέα της παραγωγικής διαδικασίας. Αλλωστε, αν και με μεγάλη καθυστέρηση ο νομός θα αποκτήσει οδικές υποδομές, αεροδρόμιο, αντιπλημμυρική προστασία και φράγματα, που δύσκολα θα αποκτήσει η υπόλοιπη Πελοπόννησος το πρώτο μισό του 21ου αιώνα.
Σε έναν ιδανικό νομό λοιπόν οι τοπικοί άρχοντες θα συζητούσαν με επενδυτές αντί να επαιτούν χρήματα για δημόσια έργα στους διαδρόμους των υπουργείων. Στη Μεσσηνία αν και η Costa Navarino έδειξε το δρόμο, οι τοπικοί άρχοντες συνεχίζουν να αδιαφορούν για τις μεγάλες επενδύσεις, επειδή πιστεύουν ότι θα επανεκλεγούν μόνο αν φτιάξουν παιδικές χαρές και γήπεδα σε χωριά χωρίς παιδιά και νέους. Και μην μου πείτε ότι η αυτοδιοίκηση δεν έχει δημοσιονομικά εργαλεία για την προσέλκυση επενδύσεων, γιατί θα σας απαντήσω ότι δεν έχει επειδή δεν τα διεκδίκησε ποτέ
Θανάσης Λαγός
