Ένα ερευνητικό ταξίδι, στο πλαίσιο του τριετούς Ευρωπαϊκού προγράμματος “Send my friend to school” («Στείλε το φίλο μου στο σχολείο»), που αποτελεί στάση ζωής για την ίδια τη Μίραντα και τους συνταξιδιώτες της. 

Επελέγη η περίοδος των μουσώνων, που αποτελούν το βασικό εμπόδιο για να πάνε οι μαθητές στο σχολείο. Οι περιγραφές συγκλονίζουν καθώς οι αναφορές ακόμα και για παιδιά που πνίγονται στην πολύ δύσκολη διαδρομή μέσα από πλημμυρισμένους δρόμους κι εκτάσεις από και προς το σχολείο, είναι ικανές να συγκινήσουν ακόμα και τον πλέον σκληρό άνθρωπο. Παιδιά φορτωμένα με βιβλία  που μπαίνουν σε  ξυλόβαρκες ακόμα και με κίνδυνο της ζωής τους, για να μάθουν γράμματα, να σπουδάσουν, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον, που θα τους βγάλει από τη δύσκολη ζωή μιας επαρχίας που στηρίζεται στην πρωτογενή παραγωγή, στους ορυζώνες της, όπου πολλά ακόμα παιδιά παλεύουν για την επιβίωση της οικογένειας, δουλεύοντας πραγματικά σαν μεγάλοι.

Εφηβες, θύματα ενός εθίμου που θέλει τον παιδικό γάμο να κυριαρχεί, σε κοινωνίες που θεωρούν πως αυτό μπορεί να αποτελεί λύτρωση, ενώ την ίδια ώρα συγκλονίζουν ιστορίες ανήλικων κοριτσιών, που επιθυμούν να αρνηθούν  αλλά υποκύπτουν στα «θέλω» της οικογένειας.

Σπίτια από λαμαρίνες, φαγητό να βράζει στα μαγειρικά σκεύη σε πρόχειρες κουζίνες στημένες στη χωμάτινη αυλή, οι μαθήτριες που χτενίζουν τα μαλλιά τους και φοράνε τις σχολικές ποδιές τους  πριν πάρουν τη σάκα τους για το σχολείο, γέλια χαράς, χαρούμενες ζωγραφιές και τραγούδια… κάνουν αυτή την επαρχία μοναδική στα μάτια του επισκέπτη.Την ίδια ώρα ο πολιτισμός της πρωτεύουσας, τα πολλά μικρά μαγαζιά, οι τοπικές επιχειρήσεις, δίνουν την εντύπωση πως αυτή η αναπτυσσόμενη χώρα μπορεί να προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον στα παιδιά της. Και όμως, πολλοί αναζητούν την ελπίδα στην ξενιτιά, για να συμβάλλουν οικονομικά στο μεγάλωμα των παιδιών, στις δυσχερείς οικονομικές συνθήκες που επικρατούν.

Μια χώρα όπου η θέση της γυναίκας στερεί σε πολλά νεαρά κορίτσια την ελπίδα στο αύριο μέσα από τη γνώση. Ωστόσο, ο δυναμισμός τους, η θέληση και η επιμονή τους εμπνέουν κι εντυπωσιάζουν τον επισκέπτη.

Ένα μάθημα ζωής για τους δασκάλους που έλαβαν μέρος στο πρόγραμμα.

Στόχος η αναζήτηση των αιτίων που εμποδίζουν τα παιδιά να πάνε στο σχολείο, σε μια χώρα όπου είναι καθολική η αναγνώριση της αξίας της εκπαίδευσης.

Η Μιράντα διηγείται: «Εν έτει 2015 58.000.000 παιδιά σε όλο τον κόσμο δεν πηγαίνουν στο σχολείο. Το Μπαγκλαντές έχει κάνει απίστευτα άλματα την τελευταία 10ετία κι έχει καταφέρει όλα τα παιδιά, αγόρια και κορίτσια να πηγαίνουν στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση». Μάλιστα, πιστεύοντας πως η εκπαίδευση είναι το όχημα για την ανάπτυξη της κοινωνίας και της χώρας τους, διατίθεται το 10% του ΑΕΠ για την παιδεία. Ωστόσο οι δυσκολίες είναι πάρα πολλές καθώς δεν υπάρχει οδικό δίκτυο. Και αν υπάρχει καταστρέφεται από τους μουσώνες που εντείνονται τα τελευταία χρόνια λόγω της κλιματικής αλλαγής. Επίσης, δεν υπάρχουν πολλά σχολεία για τον πραγματικά πολύ μεγάλο πληθυσμό των παιδιών, ενώ το μέγεθος της φτώχειας εμποδίζει ακόμα περισσότερο την εκπαίδευση, αφού η ανάγκη οδηγεί στην παιδική εργασία, προκειμένου να συντηρείται η οικογένεια, καθώς στην επαρχία δε θεωρείται θεμελιώδες δικαίωμα η εκπαίδευση, ενώ ειδικά για τα κορίτσια, ένα ποσοστό της τάξης του 29% παντρεύεται πριν τα 15, παρά τη νομοθεσία που απαγορεύει το γάμο κάτω των 18. 

Οι μουσώνες ωστόσο αποτελούν τον πλέον ανασταλτικό παράγοντα για να πάνε τα παιδιά στο σχολείο, αφού μόλις λίγα μέτρα απόστασης μπορούν να γίνουν πολλά χιλιόμετρα λόγω των καιρικών συνθηκών με τους κινδύνους να καραδοκούν σε κάθε βήμα.

Ωστόσο, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, μεταξύ των οποίων και η Action Aid κάνουν το δικό τους αγώνα, ακόμα και με την αναδοχή παιδιών και με την προσπάθεια που γίνεται για την ανάδειξη της σημασίας της  εκπαίδευσης.

«Είναι πολύ φιλόξενοι. Πήραμε πολύ αγάπη από παιδιά και ενήλικες. Σε βλέπουν σαν ανώτερο, πράγμα που σε πονάει. Υπήρξαν πολλές προσεγγίσεις ιδίως από τα παιδιά που ρώταγαν πως μπορούν να έρθουν στην Ελλάδα, αφού αυτό που βιώνουν εκεί είναι η απόλυτη φτώχεια, αν κι έχουν πολλά όνειρα, μεγάλη αξιοπρέπεια και θέλουν το καλύτερο. Είδα πολύ μεγάλη όρεξη για πρόοδο, πολύ μεγάλο ενθουσιασμό, είδα να παλεύουν για το καλύτερο μέσα σε αντίξοες συνθήκες, ακόμα και τα εκατοντάδες χιλιάδες άστεγα παιδιά, άστεγα κορίτσια, είτε εγκαταλελειμμένα, είτε ορφανά, που ζητιανεύουν, αλλά μέσω της Action Aid βρίσκουν την ελπίδα. Είδαμε άξια μυαλά εθελοντών που θέλουν να δώσουν το καλύτερο μέσα από την εκπαίδευση».

«Θέλω κρατήσω επαφή με όλα αυτά τα παιδιά και να επιστρέψω εκεί πολύ σύντομα γιατί αυτή η εμπειρία μας σφράγισε».

«Συνειδητοποιείς περισσότερο τις προτεραιότητές σου… Εχουμε τη δύναμη να αλλάξουμε τον κόσμο. Και η παιδεία είναι το πιο δυνατό όπλο για να αλλάξεις τον κόσμο. Και ως ενεργοί μελλοντικοί πολίτες τα παιδιά μπορούν ν’ αλλάξουν τον κόσμο» λέει η Μιράντα χαρακτηριστικά, τονίζοντας τη μεγάλη σημασία και προσφορά των  προγραμμάτων της Action Aid.

Οι φωτογραφίες, καθώς και πλάνα από το Μπανγκλαντές, που χρησιμοποιήθηκαν στο βίντεο είναι από τους Θοδωρή Γούτα, Μιχάλη Φωτάκη και Μιράντα Κουμανάκου.