Από τύχη λέει πως δεν τραυματίστηκαν τα παιδιά που περνούσαν το δρόμο. Η ίδια μάλιστα -παρά τον πόνο, τα τραύματα της και τα... ψίχουλα του μισθού της- δηλώνει πως όταν γίνει καλά θα επιστρέψει στο πόστο της, για την ασφάλεια των μικρών μαθητών. "Θα συνεχίσω. Ν΄ αφήσω τα παιδιά απροστάτευτα;" λέει και περιγράφει πως γύρω στις 8 το πρωί, ενώ είχε σηκώσει ψηλά το STOP του σχολικού τροχονόμου και παιδιά διέσχιζαν το δρόμο, το αυτοκίνητο έπεσε πάνω της. Μιλά για αδιαφορία των οδηγών όχι μόνο για τον συγκεκριμένο που ισχυρίστηκε πως δεν την είδε ενώ βρισκόταν στη μέση του δρόμου, αλλά και για όλους εκείνους που ενώ βρισκόταν πεσμένη στο δρόμο, χτυπημένη μέσα στα αίματα, περνούσαν δίπλα της αδιαφορώντας. "Η διευθύντρια του σχολείου φώναζε στον κόσμο να σταματήσουν τ΄ αυτοκίνητα για να μη με πατήσουν. Αλλά εκείνοι περνούσαν ακριβώς δίπλα μου" περιγράφει.
Γενικά αναφέρει περιστατικά με αδιάφορους οδηγούς που κατεβαίνουν την κατηφόρα του Ασπροχώματος με... χίλια, αδιαφορώντας για το σχολείο και τους πεζούς. Μιλά και για οδηγούς που κάνουν ακόμα και ζιγκ - ζαγκ για να την προσπεράσουν, ενώ η ίδια προσπαθεί να σταματήσει την κυκλοφορία για να περάσουν παιδιά.
"Δεν αξίζει για κανέναν άλλο λόγο να είναι κάποιος σχολικός τροχονόμος, παρά μόνο για τα ίδια τα παιδιά. Παίρνουμε 140 ευρώ το μήνα, πληρωνόμαστε μία με δύο φορές το χρόνο και δεν έχουμε ασφάλιση" εξηγεί. Η ίδια ευτυχώς είναι ασφαλισμένη στον ΟΓΑ κι έτσι έχει δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, διαφορετικά, θ΄ αντιμετώπιζε πολύ σοβαρό πρόβλημα.
Η πρόεδρος Σωματείου σχολικών φυλάκων Σούλα Δημοπούλου φροντίζει για την ασφαλή διέλευση των μαθητών του 4ου Δημοτικού Σχολείου, στη διάβαση της οδού Φαρών. Οπως επισημαίνει, το σημαντικότερο ζήτημα σ΄ αυτό το πόστο είναι η ασφάλεια των σχολικών τροχονόμων αλλά και των μικρών μαθητών. Θυμίζει πως δεν είναι η πρώτη φορά που τραυματίζεται σχολική τροχονόμος και αναφέρεται στην περίπτωση της Γιώτας Λέκκα, που έχει τραυματιστεί ήδη 3 φορές από διερχόμενους οδηγούς στην οδό Λυκούργου, νότια του 8ου Δημοτικού Σχολείου.
Η Γιώτα Λέκκα προσπαθεί να βοηθά και τους μαθητές του 1ου Λυκείου να διασχίζουν το δρόμο με ασφάλεια, ακόμα και ηλικιωμένους. Η ίδια όμως έχει τραυματιστεί ήδη 3 φορές στο πόστο της από οδηγούς που αδιαφορούν. Από τον περυσινό της τραυματισμό μάλιστα ακόμα αντιμετωπίζει προβλήματα κι έχει πόνους στη μέση. "Με χτύπησαν πάρα πολύ και ακόμα έχω προβλήματα. Αν εκείνη τη στιγμή δεν έβλεπα τα παιδιά μου να πλησιάζουν για να βρω τη δύναμη να σηκωθώ, ακόμα στο δρόμο θα ήμουν" σχολιάζει κι εξηγεί πως "Μαζί με μας κινδυνεύουν και τα παιδιά, γιατί οι οδηγοί αδιαφορούν. Δεν καταλαβαίνουν. Αδιαφορούν για την πινακίδα του σχολικού τροχονόμου, για τις διαβάσεις, για τα παιδιά. Δεν υπάρχει παιδεία όσον αφορά στην κυκλοφοριακή αγωγή. Στους 10 οδηγούς οι 7 μιλάνε στο κινητό και οι άλλοι πίνουν καφέ. Αντε ένας - δύο να έχουν παιδεία. Δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά. Με 146 ευρώ το μήνα, να μας πληρώνουν όποτε το θυμούνται και ανασφάλιστοι... Δε θ΄ αντέξω για του χρόνου". Οπως εξηγεί δεν έχει πλέον την αντοχή και νιώθει μεγάλη ανασφάλεια, αφού ούτε η Δημοτική Αστυνομία ούτε η Τροχαία έχουν βοηθήσει με την παρουσία τους έστω κατά διαστήματα. Αυτό έχει συνέπεια οι οδηγοί να μη σέβονται τους σχολικές τροχονόμους, να βρίζουν και να... πατάνε γκάζι αντί για φρένο όταν πλησιάζουν τη διάβαση. Οπως λέει ακόμα και γονείς παιδιών που έρχονται με το αυτοκίνητο δε δείχνουν κανένα σεβασμό "αφού τα δικά τους είναι προστατευμένα μέσα στο αυτοκίνητο".
