Πριν από περισσότερα από εκατόν είκοσι χρόνια, σε ένα από τα χωριά της Τεγέας, στην Κερασίτσα, ζούσε η εικοσαμελής οικογένεια του Γιώργη Λαμπράκη. Δεκαοχτώ παιδιά. Από άνδρες και γυναίκες τα μεγαλύτερα, μέχρι μωρά της αγκαλιάς τα τελευταία. Ο πατέρας, ξυλουργός και κατόπιν ξυλέμπορος, ανήκε στους νοικοκυραίους και είχε καταφέρει να ζει ευπρόσωπα την πολυμελή φαμίλια του.
Δέκατο τέταρτο παιδί ο Γρηγόρης. Γεννήθηκε στις 3 Απρίλη 1912. Ζωηρός και πανέξυπνος έχει αρχίσει να διακρίνεται ανάμεσα στους συνομηλίκους του. Άλλα χρόνια, δύσκολα. Μετά την παιδική ανεμελιά και το σχολαρχείο πήγε στο Γυμνάσιο, στην Τρίπολη. Τελειώνοντας, το 1931, γράφτηκε στην εμπορική σχολή στον Πειραιά και αποφοίτησε τον Ιούνιο του επόμενου χρόνου. Τότε γράφτηκε και στον «Πειραϊκό Σύνδεσμο» ως αθλητής. Επαγγελματικά δεν του ταίριαζε όμως το εμπόριο και τον Σεπτέμβριο του 1933, ακολουθώντας τον μεγαλύτερο αδελφό του, τον γιατρό του Πειραιά, Θόδωρο Λαμπράκη και με την οικονομική στήριξή του, πέρασε στην Ιατρική σχολή της Αθήνας. Φοιτητής πια, ασχολήθηκε παράλληλα και με τον αθλητισμό. Ψηλός, δυνατός και γρήγορος, έγινε πρωταθλητής κατακτώντας πολλές πανελλήνιες και βαλκανικές νίκες ενώ από το 1938 και για είκοσι ένα χρόνια ήταν κάτοχος του πανελλήνιου ρεκόρ στο άλμα εις μήκος, με 7,37 μέτρα.
Τελείωσε την Ιατρική το 1939. Μέχρι τότε βοηθούσε και στον «Λευκό Σταυρό» την κλινική του Πειραιά που είχε ιδρύσει ο Μ. Σβολόπουλος με επιμελητή τον αδελφό του, τον Θόδωρο Λαμπράκη. Με το ξέσπασμα του πολέμου, υπηρέτησε ως ανθυπίατρος στο μέτωπο, σε ορεινό χειρουργείο. Η αξιοσύνη του τον έφτασε να ειδικευτεί στο «Έλενας» στη μαιευτική-γυναικολογία και αργότερα να εκλεγεί υφηγητής στο πανεπιστήμιο της Αθήνας. Κατοχή. Ο Γρηγόρης Λαμπράκης μπήκε στο ΕΑΜ στις αρχές του 1943. Στοχοποιήθηκε. Στα Δεκεμβριανά τον συλλάβανε. Από το 1945 φεύγοντας από το «Έλενας» μετακόμισε στον «Λευκό Σταυρό», στον Πειραιά. Το 1950 υφηγητής πια, έχει δική του κλινική στην οδό Πατησίων 50. Ακολουθούν, διαλέξεις, ομιλίες, έρχεται η αναγνώριση.
Η εποχή ήταν δύσκολη. Το 1956 είχε μπεί στην πολιτική ο Θόδωρος με τη «Δημοκρατική Ένωση» και εκλέχτηκε βουλευτής. Όμως, λίγους μήνες αργότερα πέθανε αιφνίδια από ανακοπή. Τον Οκτώβρη του 1961 μπήκε κι ο Γρηγόρης στην πολιτική ως συνεργαζόμενος με το ΠΑΜΕ στον Πειραιά. Στις 29 Οκτώβρη 1961 ο Γρηγόρης Λαμπράκης εκλέχτηκε βουλευτής με την ΕΔΑ. Τον Ιανουάριο του 1963, πήρε μέρος στη διεθνή διάσκεψη της βρετανικής κίνησης CND στην Οξφόρδη, όπου με πρότασή του συζητήθηκε η δημιουργία απύραυλης ζώνης στα Βαλκάνια και το κίνημα Ειρήνης στην Ελλάδα. Ζήτησε δε βοήθεια από τις αντιπροσωπείες των ευρωπαϊκών κινημάτων Ειρήνης για την οργάνωση πορείας Ειρήνης στην Ελλάδα το Πάσχα. Πήρε μέρος, μαζί με τον Λεωνίδα Κύρκο και τον Μανώλη Γλέζο, στην τετραήμερη πορεία Ειρήνης από την αμερικανική βάση στο Ολντερμάστον μέχρι το Λονδίνο τον Απρίλιο και αμέσως μετά στη μοναδική πορεία Ειρήνης από τον Μαραθώνα στην Πνύκα. Αγωνιστής και θαρραλέος πρωτοστάτησε και στο ξεμπρόστιασμα του παρακράτους.
Η επιτροπή Ειρήνης της Θεσσαλονίκης τον κάλεσε να μιλήσει κι εκεί αλλά το παρακράτος, στις 22 Μαΐου 1963 τον χτύπησε καίρια, με λοστό στο κεφάλι... Δεν άντεξε.
Στις 27 Μαΐου 1963 ο αντρειωμένος πέταξε...
Θύμα της μισαλλοδοξίας και του φανατισμού μιας άλλης, σκοτεινής εποχής.
