Τι ήταν αυτό που όλα αυτά τα χρόνια δεν κατάφερε να προσφέρει στον τόπο και θα το καταφέρει τώρα βρισκόμενος πια σε ηλικία μεγαλύτερη των 60 χρόνων; Μήπως ήρθε η ώρα να αποσυρθεί; Να γράψει τα απομνημονεύματα του και αν θέλει να μας προσφέρει με στοχευμένες παρεμβάσεις του τη σοφία των χρόνων του στα κοινά; Άλλωστε τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από αναντικατάστατους σωτήρες.
Ο Τατούλης δεν ξέρουμε αν έγραψε ιστορία στην πολιτική ζωή του τόπου, είμαστε όμως σίγουροι ότι δεν συνέδεσε το όνομα του με κάποια μεγάλη μεταρρύθμιση του κράτους ή έστω με την υλοποίηση μιας μεγάλης αναπτυξιακής επιλογής. Διακρίθηκε ως πολιτικός για τις βερμπαλιστικές μεγαλοστομίες του αλλά και για τους φασαριόζικους πολιτικούς του καυγάδες. Δεν μπορούμε παρά να του αναγνωρίσουμε ότι βρέθηκε πολλές φορές εκτός κομματικού μαντριού, υποστηρίζοντας τις επιλογές του κόντρα στην κοινή πολιτική λογική. Μέσα από αυτές τις «περίεργες» επιλογές κατάφερνε πάντα να επιβιώνει πολιτικά έχοντας ως σύμμαχό του το στηθοσκόπιο που αποτελούσε και αποτελεί το καλύτερο αγκίστρι για ψάρεμα ψήφων.
Οι εποχές έχουν όμως αλλάξει. Οι πολίτες στη μεγάλη τους πλειοψηφία έχουν συνειδητοποιήσει ότι το «να κάνεις τη δουλειά σου» αδιαφορώντας για το συνολικό πρόβλημα δεν οδηγεί πουθενά. Το να περάσεις με τηλέφωνο από την πίσω πόρτα στο νοσοκομείο ή το να σε δει ο καλός γιατρός μετά από παρέμβαση του συναδέλφου του δεν έλυνε και δεν λύνει το συνολικότερο πρόβλημα στο σύστημα της υγείας. Οι πολίτες αντιλαμβάνονται σταδιακά ότι ο χειρισμός τους ως πελάτες ήταν στάχτη στα μάτια από ένα πολιτικό προσωπικό που βολευόταν με αυτήν την πρακτική. Τα πράγματα όμως έχουν οδηγηθεί σε μια φάση που είτε το κράτος θα γίνει κανονικό ευρωπαϊκό είτε θα διαλυθεί και μέσα από τα συντρίμμια θα ξεκινήσει η νέα οικοδόμησή του για να γίνει κανονικό ευρωπαϊκό. Η επιλογή των πολιτών θα είναι η ίδια, το κόστος, ο δρόμος και ο χρόνος που θα χρειαστεί θα είναι διαφορετικός.
Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν ισχυρές δυνάμεις που διακινούν θεωρίες για ανατροπή του παλιού συστήματος, χωρίς όμως να αλλάζει τίποτα στη δομή του η οποία καθιστούσε του πολίτες πελάτες. Πιστεύουν, δηλαδή, ότι η παρακμιακή λειτουργία της μικρής ή της μεγάλης διαφθοράς – γιατί και η παράκαμψη της σειράς είναι με την ευρεία έννοια διαφθορά - είναι θέμα προσώπων και όχι μοντέλου λειτουργίας. Είναι η λογική που χαϊδεύει αφτιά. Χωρίς οικονομικά κοστολογημένες πολιτικές τάζουν στους πάντες τα πάντα, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι δεν μπορούν να υλοποιήσουν τίποτα. Προσεγγίζουν τα πολιτικά και οικονομικά προβλήματα με ηθικοπλαστικούς όρους, στη λογική οι καλοί και οι κακοί , οι κλέφτες και οι έντιμοι, οι προδότες και οι πατριώτες, οι υπόδουλοι και οι αδούλωτοι! Εύκολοι αφορισμοί γηπεδικής λογικής που στο τέλος αθωώνουν πρακτικές και εμφανίζουν ακόμα και τους πλέον παλαιοκομματικούς τύπους ως φωτεινούς μεταρρυθμιστές.
Ανεξάρτητα από την πορεία που θα πάρουν τα πράγματα τους επόμενους μήνες στη χώρα είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι τα παλιά πολιτικά πρόσωπα, όπως ο Τατούλης, δεν χωρούν σε κανένα μοντέλο και θα πρέπει να αποσυρθούν. Δεν ξέρουμε για ποιο λόγο θα πρέπει ένας πολιτικός μετά από τόσα χρόνια επιτυχημένης εκλογικά καριέρας να διακινδυνεύσει να αποχωρήσει ηττημένος. Ο Τατούλης ήταν βουλευτής και υπουργός έγινε ο πρώτος εκλεγμένος περιφερειάρχης Πελοποννήσου και έχει φτάσει η ώρα να αποσυρθεί οικειοθελώς. Είναι πολλαπλώς χρησιμότερο για την υστεροφημία του να το κάνει μόνος από το να τον αποσύρει ο λαός με την ψήφο του. Κάτι που φαντάζει σήμερα ως πολύ πιθανό.
panagopg@gmail.com
