Πέμπτη, 21 Αυγούστου 2014 18:17

Το νέο τροπάρι της μιζέριας

Γράφτηκε από τον

Το νέο τροπάρι της μιζέριας

Από την εποχή των παχιών αγελάδων έως σήμερα επιχειρηματίες, επαγγελματίες και αγρότες διαμαρτύρονταν συνεχώς για τους χαμηλούς τζίρους και τη μειωμένη κίνηση. Ετσι στα ρεπορτάζ της εποχής που δέναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα, θα διαβάσεις το ίδιο ακριβώς τροπάρι της μιζέριας που ακούς και σήμερα, σαν να μην πέρασε μια μέρα. 

Αναλυτικά: Οι ιδιοκτήτες εμπορικών καταστημάτων από τότε που ήμουν ανήλικος, δηλώνουν ότι… κάθε πέρσι και καλύτερα. Αν πάρεις τοις μετρητοίς τις δηλώσεις τους, θα πιστέψεις ότι τα εμπορικά πήγαιναν καλά όταν χτιζόταν ο… Παρθενώνας και ότι η φθίνουσα πορεία ξεκίνησε την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ειλικρινά θα ήθελα πολύ να πιστέψω αυτή τη θεωρία, αλλά δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο ξεφυτρώνουν παντού μαγαζιά, ενώ ο κλάδος φθίνει. Στην πραγματικότητα λοιπόν και πέρα από μίζερες θεωρίες η καταναλωτική πίτα τις τελευταίες δεκαετίες έχει διευρυνθεί, αλλά τα κομμάτια της μοιράζονται σε περισσότερες επιχειρήσεις. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στους κλάδους εστίασης και ψυχαγωγίας. Οι παλιότεροι θα θυμούνται ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1990 στην Καλαμάτα σέρβιραν καπουτσίνο καμιά δεκαπενταριά καφέ - ζαχαροπλαστεία. Σήμερα στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα οι καφετέριες είναι… αμέτρητες και όλοι γκρινιάζουν λέγοντας ότι πέρασαν οι παλιές καλές εποχές. Προφανώς πιστεύουν ότι οι καφετζήδες την εποχή της… πλαστικής καρέκλας, έκαναν περιουσίες πουλώντας ελληνικούς και υποβρύχια. Ισως πάλι να πιστεύουν ότι τη δεκαετία του 1990 η Καλαμάτα ξενυχτούσε στα μπαρ σαν σήμερα πίνοντας τόνους αλκοόλ. Ελάχιστοι θυμούνται ότι τις καθημερινές στα καφέ - μπαρ έβλεπες τους ίδιους “συνήθεις υπόπτους” θαμώνες που γκρίνιαζαν ασταμάτητα γιατί τα μαγαζιά της Καλαμάτας ήταν σαν… ΚΨΜ. Βλέπετε τον… παλιό καλό καιρό στην Καλαμάτα οι γυναίκες συνήθιζαν να βγαίνουν από το σπίτι μόνο το Σάββατο αν και εφόσον το επέτρεπε η αγία μεσσηνιακή οικογένεια. Ο… παλιός καλός καιρός διήρκεσε μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990, αλλά οι νοσταλγοί του παρελθόντος σπάνια μιλάνε για τις νύχτες της μιζέριας που τριγυρνούσαν στην πόλη μόνο φαντάροι και φαντάσματα. Η κατάσταση άλλαξε όταν στην πόλη ήρθε το τρίτο… “Φ”, οι φοιτητές στο ΤΕΙ. Από τότε μέχρι σήμερα πολλά άλλαξαν, αλλά η… γκρίνια παραμένει ίδια τόσο στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα όσο και στα χωριά. Ειδικά στα χωριά οι αγρότες διαμαρτύρονται συνεχώς τόσο για το χαμηλό εισόδημα όσο και για τον καιρό που έχει αλλάξει και που δεν είναι όπως παλιά, που έπιανε από Μάρτη καλοκαίρι και από Αύγουστο χειμώνα. Σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι τα αγροτικά εισοδήματα είναι υψηλά και ότι στα χωριά τρώνε με χρυσά κουτάλια. Αντιθέτως πιστεύω ότι οι αγρότες βγάζουν με κόπο το ψωμί τους και ότι συνήθως το μισό καρβέλι το τρώει ο… καιρός. Ομως όποιος υποστηρίζει ότι τον… παλιό καλό καιρό οι αγρότες περνούσαν καλύτερα, μάλλον χρειάζεται φαρμακευτική υποστήριξη γιατί η περίπτωσή του δεν θεραπεύεται μόνο με ψυχανάλυση. 

 

Κλείνοντας το… αφιέρωμα στη μιζέρια θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφερθώ σε όσους γκρινιάζουν επειδή δεν πλούτισαν, ενώ αυξήθηκε πέρσι και φέτος ο αριθμός των τουριστών στη Μεσσηνία. “Ηρθε κόσμος αλλά δεν μπαίνει στα μαγαζιά” είναι το νέο τροπάρι της μιζέριας που τείνει να γίνει σουξέ. Οι δημοσιογράφοι της μιζέριας απλώς κρατούν το… ίσο με άρθρα και με ρεπορτάζ.

lathanasis@yahoo.gr 

 

Θανάσης Λαγός