Γιατί όμως υπάρχουν πολίτες που αισθάνονται ανασφαλείς; Η απάντηση είναι πολύ απλή: Οπως ο άνεργος δεν ενδιαφέρεται για το ποσοστό ανεργίας αλλά για να βρει δουλειά, έτσι και το θύμα μιας κλοπής δεν ενδιαφέρεται για τα ποσοστά της εγκληματικότητας αλλά για την επιστροφή των κλοπιμαίων και την τιμωρία των ενόχων. Επειδή λοιπόν τις τελευταίες δεκαετίες πολλά θύματα κλοπών αφενός απώλεσαν αντικείμενα μεγάλης συναισθηματικής αξίας και παράλληλα βλέπουν τους ενόχους να κυκλοφορούν ελεύθεροι (μετά από λίγους μήνες στη φυλακή) και να διαπράττουν ξανά τα ίδια αδικήματα, αισθάνονται ότι είναι ουσιαστικά απροστάτευτοι. Εννοείται ότι η Αστυνομία δεν είναι αρμόδια ούτε για τη σύνταξη του Ποινικού Κώδικα, ούτε για τις αποφάσεις των δικαστών. Ο πολίτης όμως δεν γνωρίζει ούτε τον νομοθέτη, ούτε τον δικαστή. Γνωρίζει τον αστυνομικό της διπλανής πόρτας και σε αυτόν επιρρίπτει όλες τις ευθύνες που σε μια απόλυτα ορθολογική κοινωνία θα αποδίδονταν σε όσους δεν θέλουν ή δεν μπορούν να εκσυγχρονίσουν το κράτος.

Ετσι ο πολίτης ζητεί ένα αστυνομικό τμήμα σε κάθε γειτονιά και χωριό αντί να ζητεί κατάργηση των υπηρεσιών που δεν εξυπηρετούν τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας. Για αυτό η αυτονόητη ίδρυση δικαστικής Αστυνομίας, η ανάθεση της φύλαξης των γηπέδων στους αθλητικούς συλλόγους, η λειτουργία εφετείων δίπλα σε φυλακές (ώστε να μην σπαταλώνται εκατομμύρια ευρώ και χιλιάδες εργατοώρες για τη μετακίνηση κρατουμένων), παραμένουν ζητούμενα και... προεκλογικές υποσχέσεις.

Υ.Γ. Η τοποθέτηση καμερών ασφαλείας σε εισόδους χωριών, εθνικές και επαρχιακές οδούς που θα δυσχέραινε αφάνταστα το έργο των κακοποιών, ούτε καν συζητείται από κόμματα και δημάρχους που κατά τα άλλα ενδιαφέρονται για την ασφάλεια των πολιτών.

Θανάσης Λαγός

Εmail: lathanasis@yahoo.gr