Διευρύνεται έτσι η απόσταση που μας χωρίζει. Αλλά οι υπεύθυνοι της περιφέρειας αρέσκονται στους αυτοθαυμασμό και αναφέρονται επιλεκτικά και μονοσήμαντα στην ποσοστιαία αύξηση - ενώ δεν μπορούν όμως να εξηγήσουν γιατί εμείς έχουμε... μικρότερη αύξηση από τους υπολοίπους. Αν τα κάνουμε όλα καλά, γιατί δεν αυξάνονται οι επισκέπτες έστω ίσα με τις υπόλοιπες αναπτυγμένες τουριστικά περιοχές; Τι φταίει;
Τα στοιχεία δεν αφήνουν περιθώρια για μεγαλοστομίες και αυτάρεσκες ωραιοποιήσεις. Η τουριστική ανάπτυξη της Πελοποννήσου σε μια περίοδο που θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί αναπτυξιακά, πανελλαδικά καρκινοβατεί. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν υπάρχει ξεκάθαρο αναπτυξιακό πλάνο για σοβαρές ιδιωτικές επενδύσεις, και ταυτόχρονα οι τοπικές εξουσίες φτιάχνουν προαύλια σε εκκλησιές και δρόμους στο πουθενά αντί να ενισχύσουν υποδομές τουριστικού ενδιαφέροντος. Τέλος, προβολή της περιφέρειας με συμμετοχές σε εκθέσεις και συνέδρια εκ του αποτελέσματος κρίνεται απολύτως ανεπαρκής. Στον τρόπο με τον οποίο (δεν) γίνονται τα έργα στην περιφέρεια έχουμε αναφερθεί διεξοδικά το τελευταίο διάστημα και είναι περιττό να προσθέσουμε οτιδήποτε άλλο. Τη στιγμή που μια απλή ασφαλτόστρωση σε υπάρχοντα δρόμο οδηγείται από αναβολή σε παράταση και ξανά σε παράταση, για πάνω από ένα χρόνο, τι να περιμένει κανείς; Με αυτούς τους ρυθμούς δεν υπάρχει καμία ελπίδα και για τίποτα!
Το σημαντικότερο όλων όμως, στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι η έλλειψη τουριστικών επενδύσεων στην Πελοπόννησο. Αυτό που εδώ και χρόνια θα έπρεπε να μας απασχολεί είναι οι λόγοι για τους οποίους μια περιοχή που βρίσκεται τόσο κοντά στην Αθήνα, με φυσική ομορφιά και ιστορικούς τόπους τεράστιας αξίας, δεν προσελκύει το επενδυτικό ενδιαφέρον όπως η Κρήτη ή άλλες νησιωτικές περιοχές. Θεωρούμε ότι οι λόγοι θα πρέπει να αναζητηθούν μέσα από τη λεπτομερή απάντηση σε συγκεκριμένα ερωτήματα:
- Υπάρχει μήπως εχθρικό περιβάλλον στις τοπικές κοινωνίες της Πελοποννήσου; Από ποιους και για ποιο λόγο;
- Είναι ξεκάθαρες οι χρήσεις γης; Και αν όχι, γιατί καθυστερούν τα χωροταξικά και τα πολεοδομικά σχέδια;
- Οι τοπικές υπηρεσίες που εμπλέκονται με την αδειοδότηση θεωρούν αυτονόητη υποχρέωσή τους να τρέξουν ή να... κωλύσουν τις επενδύσεις;
- Τα όποια προγράμματα επιδότησης (ΕΣΠΑ, αναπτυξιακοί νόμοι κ.λπ.) αξιοποιούνται στη χρηματοδότηση πραγματικών δράσεων; Ή κατευθύνονται με όρους πελατειακής αντίληψης;
- Υπάρχει σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο μια «ομάδα δράσης» που να ασχολείται με την προσέλκυση, παρακολούθηση και εμπέδωση διαδικασιών αποτελεσματικότητας και διαφάνειας στην προώθηση επενδύσεων;
Οι απαντήσεις στις ερωτήσεις περιγράφουν το πρόβλημα, που δεν είναι άλλο από το εχθρικό περιβάλλον στις επενδύσεις γενικώς - και στις τουριστικές ειδικότερα. Το πρόβλημα αυτό δεν πρόκειται να λυθεί, αν καταρχήν το τοπικό πολιτικό προσωπικό και στη συνέχεια οι πολίτες δεν αντιληφθούν ότι στη νέα οικονομία ο τουρισμός είναι το βασικό, αν όχι το μοναδικό, συγκριτικό πλεονέκτημα της περιοχής μας. Αν λοιπόν θέλουμε θέσεις εργασίας και εισόδημα στο άμεσο και το απώτερο μέλλον, θα πρέπει να δημιουργήσουμε ένα ευνοϊκό περιβάλλον για την προώθηση τουριστικών επενδύσεων, οι οποίες είναι ο μόνος τρόπος για να έρθουν τουρίστες στην περιοχή. Δεν πρόκειται, δηλαδή, να έρθουν πρώτα οι τουρίστες και μετά να βρεθούν οι χώροι φιλοξενίας τους.
Η περιοχή οφείλει λοιπόν να προσελκύσει επενδύσεις στον τουριστικό τομέα - και για να συμβεί αυτό οι πολιτικοί παράγοντες θα πρέπει να επιδοθούν σε αγώνα δρόμου προς αυτή την κατεύθυνση. Οι επενδυτές θέλουν ξεκάθαρο τοπίο στη χρήση γης, και βέβαια υπηρεσίες που θα βλέπουν την ουσία και δεν θα σκαλίζουν τα χαρτιά για να βρουν μια εξαίρεση που θα μπλοκάρει τα πράγματα. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, ενδιαφέρει η εξασφάλιση δημόσιων υποδομών σε ύδρευση και αποχέτευση, και τουλάχιστον η επαρκής συντήρηση του επαρχιακού οδικού δικτύου που οδηγεί σε βασικούς τουριστικούς προορισμούς. Ολα αυτά είναι ακόμα ζητούμενα για την Πελοπόννησο, κι αυτός είναι ο λόγος που δεν υπάρχει αύξηση των τουριστών και δεν γίνονται επενδύσεις που θα δημιουργούσαν προσδοκίες. Η μόνη μεγάλη επένδυση των τελευταίων χρόνων ήταν αυτή του αείμνηστου Καπετάν Βασίλη στη Μεσσηνία, κι αυτή, με τη δυναμική που ανέπτυξε έδειξε το δρόμο που χρειάζεται να ακολουθήσουμε στον συγκεκριμένο τομέα.
Χωρίς επενδύσεις, δεν πρόκειται να αυξηθεί το παραγόμενο εισόδημα στην περιοχή - κι όσο αυτό δεν το αντιλαμβάνονται όλοι αυτό, θα τριγυρίζουμε άσκοπα σαν το σκύλο που κυνηγάει την ουρά του.
Υ.Γ. Την ελαιοπαραγωγή ένας καύσωνας θα τη σώσει! Ο δάκος μπορεί να μην καταλαβαίνει από «εντολές» ηγεμόνων, Ελεγκτικά Συνέδρια και τροπολογίες, αλλά οι υψηλές θερμοκρασίες του δίνουν και καταλαβαίνει. Ο καιρός λοιπόν μπορεί τελικά να αποδειχτεί περισσότερο αποτελεσματικός και να σωθεί η παρτίδα. Ετσι θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε, με σύμμαχο την τύχη, μέχρι να γίνει ένα θαύμα και να γίνουμε μια κανονική χώρα... όπου η καταπολέμηση του δάκου δεν θα αποτελεί πρώτο θέμα στις ειδήσεις αλλά μια αυτονόητη εργασία.
panagopg@gmail.com
