Από εκεί και πέρα, είναι τουλάχιστον αστείοι όσοι ευαγγελίζονται τον μηδενισμό των φυσικών καταστροφών, υποστηρίζοντας ότι χρειάζεται μόνο πολιτική βούληση για να νικήσει ο άνθρωπος τις δυνάμεις της φύσης. Η οργανωμένη ανθρώπινη δραστηριότητα μπορεί μόνο να περιορίσει την έκταση της φυσικής καταστροφής. Για αυτό, ο κύριος στόχος της πολιτικής προστασίας θα πρέπει να είναι η ασφάλεια της ανθρώπινης ζωής. Οι μαξιμαλιστικοί στόχοι επίδοξων νικητών της φύσης απλώς εκτρέπουν τις προτεραιότητες της πολιτικής προστασίας, με συνέπεια να εκτίθενται σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.
Στην Ελλάδα, όμως, όλα τα κόμματα και όλες οι αυτοδιοικητικές παρατάξεις, αντί να καθίσουν στο τραπέζι της συνεργασίας για να εκπονήσουν τοπικά σχέδια αντιμετώπισης των φυσικών κινδύνων με στόχο την προστασία της ανθρώπινης ζωής, επιχειρούν να αποκομίσουν ψηφοθηρικά οφέλη πολιτικοποιώντας την πολιτική προστασία. Η εκάστοτε κυβερνητική ή αυτοδιοικητική αρχή επιχειρεί να πιστωθεί τις επιτυχίες του μηχανισμού πολιτικής προστασίας και η εκάστοτε αντιπολίτευση να χρεώσει στην εξουσία τις φυσικές καταστροφές. Εξαιτίας αυτού του διαρκούς προεκλογικού αγώνα, δεν υπάρχει πολιτικός χρόνος ούτε για την εκπόνηση σχεδίων προστασίας από φυσικούς κινδύνους, και για αυτό οι περισσότεροι πολίτες καλούνται να αυτοσχεδιάσουν όταν βρεθούν αντιμέτωποι με ακραία φυσικά φαινόμενα.
Για αυτό, και ενώ υπάρχει μεγάλος κίνδυνος πλημμύρας πολλών περιοχών της Μεσσηνίας, κανένας πολίτης δεν έχει εκπαιδευτεί για τη σωτηρία του. Ανεκπαίδευτοι ρίχνονται στη μάχη με τις φλόγες και κάτοικοι οικισμών που θέλουν να σώσουν την περιουσία τους χωρίς να γνωρίζουν τα στοιχειώδη για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών. Προσωπικά, δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι στις φωτιές του 2007 είδα ανθρώπους να μάχονται τις φλόγες φορώντας σαγιονάρες, επειδή προφανώς καμία υπηρεσία δεν φρόντισε να τους ενημερώσει ότι σε περίπτωση φυσικού κινδύνου πρέπει να φορούν ασφαλή υποδήματα. Ποιος ασχολείται όμως στην Ελλάδα με λεπτομέρειες που στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές;
