Για αυτό, πολλοί Μεσσήνιοι που αναζητούν μια χαραμάδα αισιοδοξίας για το μέλλον έχουν στραμμένο το βλέμμα τους στην Ευρώπη, πιστεύοντας ότι, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, η Γηραιά Ηπειρος θα μπει πάλι σε τροχιά οικονομικής ανάπτυξης και βελτίωσης των δημοκρατικών δεικτών. Οι κυβερνητικές κρίσεις σε Βερολίνο και Παρίσι σκιάζουν όμως τον ουρανό της αισιοδοξίας και ταυτόχρονα προκαλούν πολλά ερωτηματικά για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα πολιτικά προβλήματα της Γερμανίας και της Γαλλίας εδράζονται στη γήρανση του πληθυσμού και την αδυναμία εκσυγχρονισμού του παραγωγικού μοντέλου. Η γήρανση του πληθυσμού κάνει επιτακτική την ανάγκη προσέλκυσης μεταναστών, πολλοί από τους οποίους δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στο ευρωπαϊκό κράτος δικαίου, με συνέπεια να φουντώνει το ακροδεξιό ρεύμα που μάχεται για επιστροφή στο έθνος-κράτος.
Ταυτόχρονα, η ευρωπαϊκή οικονομία έχει χάσει την καινοτόμα δυναμική που είχε τους προηγούμενους αιώνες και παραμένει θεατής της ψηφιακής εξέλιξης που συντελείται σε ΗΠΑ και Ανατολή (Κίνα, Κορέα, Ιαπωνία, Ινδία κ.λπ.). Μια ματιά στις χώρες παραγωγής των κινητών τηλεφώνων αρκεί για να αντιληφθεί ο μέσος πολίτης την ψηφιακή υστέρηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την αδυναμία εκσυγχρονισμού του παραγωγικού της μοντέλου. Αν στο κάδρο προστεθεί και η αποτυχημένη μετάβαση στην «πράσινη ενέργεια», έχουμε μπροστά μας τις κυριότερες αιτίες της ευρωπαϊκής κρίσης που θα πάρει ανεξέλεγκτη διάσταση όταν ο Ντόναλντ Τραμπ επιβάλει δασμούς στα ευρωπαϊκά προϊόντα.
Εννοείται ότι η διαφαινόμενη μεγάλη κρίση θα πλήξει, ως συνήθως, τα αδύναμα μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και για αυτό η Ελλάδα δεν πρέπει να πιαστεί απροετοίμαστη όπως πιάστηκε στην παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008, με συνέπεια να χρεοκοπήσει το 2010. Εννοείται ότι οι επιπτώσεις της διαφαινόμενης κρίσης θα είναι πιο οδυνηρές για στάσιμες τοπικές οικονομίες, όπως είναι η μεσσηνιακή. Τόσο όμως η ελληνική κυβέρνηση όσο και η μεσσηνιακή ηγεσία παρακολουθούν με απάθεια τις εξελίξεις στην Ευρώπη, επειδή προφανώς πιστεύουν ότι την τελευταία στιγμή θα εμφανιστεί κάποιος από μηχανής θεός και θα σώσει την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ελλάδα και τη Μεσσηνία. Δεν χρειάζεται να επαναλάβουμε ότι παρόμοιες ψευδαισθήσεις στο παρελθόν οδήγησαν, μεταξύ άλλων, σε δύο Παγκόσμιους Πολέμους τον 20ό αιώνα και σε αμέτρητες τραγωδίες που ενδέχεται να είχαν αποφευχθεί αν δεν κυριαρχούσε υπέρμετρη αισιοδοξία.
Ειδικά η Μεσσηνία κρύβει κάτω από το χαλί τα μεγάλα προβλήματα του δημογραφικού και της οικονομικής στασιμότητας, επειδή προφανώς θεωρεί ότι η αμεριμνησία είναι μονόδρομος για την επίλυσή τους. Κλείνοντας, θα ήταν παράλειψη να μην επισημάνουμε ότι, σε σχέση με το 2008, όταν και πάλι η Μεσσηνία αντιμετώπιζε ξέγνοιαστα την οικονομική κρίση, πλέον δεν υπάρχουν ούτε τραπεζικές καταθέσεις, ούτε άλλο «λίπος» για να αντιμετωπιστούν νέες χρεοκοπίες επιχειρήσεων και απώλειες θέσεων εργασίας
